Hoewel de Strangers al negen jaar niet meer op het podium staan, is de interesse voor hun werk nog niet verdwenen. Het bewijs: zes uitverkochte voorstellingen van “Azzek nog zou trouwe”. Wat “Mama Mia“ is voor de muziek van ABBA, is dit geesteskind van Louis Welters en Luc Verbeeck voor de liedjes van de meest legendarische Antwerpse groep. Louis en Luc hebben meer dan 60 nummers van de Strangers verwerkt in een revue die het publiek meer dan twee uur weet te entertainen met de knotsgekke typetjes van Luc Caals, Daisy Thys, An Vanderstighelen, Sam Verhoeven, Ann De Winne en Marc Fransen. Het leverde een avond goed, ouderwets vertier op met liedjes als “n Rettepetet”, “Den dopper”, “Naa moette traawe”, “’k Zen zo gere polies”, “Zot van aa” en “Schele Vanderlinden”.

Brave zielen kozen voor de gratis openluchtfilm “Zot van A” op het theaterplein op Valentijnsavond. Wie het ietsjes pikanter wou, koos voor de Arenberg. Niet om in de kleine zaal bij Luc De Vos op de schoot te kruipen, wél om naar de première van Hotel Jarretelle, een burlesque avond te gaan met “de Ludo’s” als huisorkest. Jan de Smet praatte de avond aan elkaar, speelde accordeon terwijl Stoy drumde en reikte het publiek kreetjes aan als “nu!” en “habba habba”. Die kon het dan slaken tijdens de striptease-acts zoals ze in cultuurtempels als de Moulin Rouge uitgevoerd worden en nu voor de gelegenheid dus ook in de Arenbergschouwburg. Tepellapjes (nipple tassels) zorgden ervoor dat de dames op het podium geen nipple gate beleefden.

Met “You’re nobody “ bracht Judas Theaterproducties opnieuw een bescheiden voorstelling die dit keer het midden hield tussen een komedie en een musical. De lotgevallen van drie kerels die mekaar ontmoetten in jazzcafé “De Flashback” en beslisten om samen een bandje op te richten, vormde het decor waarin een hele reeks klassiekers van “The Rat Pack” de revue passeerden. Sam Verhoeven, Frank Hoelen, Dirk Van de Merlen en Pol Vanfleteren slaagden erin om het publiek op een aangename manier te entertainen, bij de voorstelling te betrekken en tussendoor ook enkele pareltjes te laten horen zoals “What kind of fool am I”, “Mack the knife”  en “My way”.

Fleurtje van Theater Zuidervis is gesneden koek voor kleuters. Dat merkten we in een matineevoorstelling in de Rode Zaal van het Fakkeltheater. De kinderen laten meermaals van zich horen, geven (h)eerlijke commentaar tijdens de voorstelling op de meest onverwachte momenten. Maar vooral: het verhaal en het thema: verkeersveiligheid én de daarbij passende liedjes boeit hen ontzettend.

Voor “Gardenia” bracht de transseksuele Vanessa Van Durme regisseur Frank Van Laecke en Alain Platel bijeen. Zes mannen tussen de 55 en 65 die ze kende uit het circuit van het volkstheater of uit haar transseksuele- of travestievriendenboekje nodigde ze uit. De ene met podiumervaring, de andere zonder, en sommigen hadden al even afscheid genomen van het theater. Dat is ook de rode draad doorheen de voorstelling die geïnspireerd is op de film Yo soy así waarin een travestiecabaret in Barcelona sluit en de privéverhalen van de oude acteurs en actrices op de voorgrond treden. Een sterk uitgangspunt dus. “Gardenia” durft echter niet kiezen welke weg ze wil bewandelen: die van de dansvoorstelling, de theatervoorstelling of schouwburgvoorstelling. En daar knelt het schoentje want het niveau is soms wisselvallig.