‘Ni normaal’ dat horen we in sappig Antwerps op het einde van het Zwanenmeer achter ons terwijl het publiek alweer een staande ovatie geeft aan het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. ‘Ni normaal’, het zinnetje vat alles samen wat we te horen en te zien kregen.

“Wat was dat allemaal?” horen we een moeder tegen haar dochtertje zeggen na het eerste deel van Impressing the Czar. De zin geeft meer dan goed aan hoe bizar dit werk van Forsythe wel is. Het lijkt een chaotische boel dat eerste deel, maar in feite is dat helemaal niet zo. Alle passen liggen wel degelijk vast. Maar wat we te zien en te horen krijgen, ligt zo ver van wat we gewoon zijn, dat het op zijn zachtst uitgedrukt wennen is.

“Tchaikovsky” is een verbluffende en gedurfde dansvoorstelling. Dat is de conclusie die we trekken nadat we voorstelling hebben gezien. Het is verre van een hapklare brok, maar aan de andere kant ligt het ook niet te zwaar op de maag. Regisseur Boris Eifman wist dus perfect te doseren hoe hij het leven van de componist op scène zou brengen.

Overheerlijk, zo was de balletvoorstelling “Sleeping Beauty”  van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. De versie die dit ballet toonde, is deze van choreografe Marcia Haydée. Die besliste om trouw te blijven aan de oorspronkelijke choreografie van het ballet. Dat was bij zijn ontstaan in handen van Marius Pepita. Haydée breidde wel de rol van de slechte fee Carabosse uit. Een zeer sterke karakterrol voor een uitmuntende Alain Honorez.

Een wachtruimte in een luchthaven. De verschillende dansers zitten op een stoel met blik op oneindig naar zich weg te staren. Weldra volgt de aankondiging van hun vlucht op het immense bord. De letters vormen zich stilaan tot er ‘please wait’ opstaat. Het publiek lacht. Herkenning wellicht. Een van de danseressen zegt ons dat ze op zoek is naar haar identiteit, op zoek naar haar roots. “Mensen migreren, ik weet niet waar ik vandaan kom”, zegt ze ietwat moedeloos. Op papiertjes heeft ze vanalles geschreven, van ontmoetingen met mensen die haar kunnen helpen tijdens haar zoektocht. Maar uiteindelijk zal blijken dat ze er niet veel wijzer van wordt. Ze probeert te communiceren met de andere wachtenden. Maar dat loopt niet zo vlot, niet iedereen kan Engels. Ook dat is meer dan ooit herkenbaar.