Wanneer je net als ik fan bent van het genre musical, zat je bij “Golden Musical Moments” duidelijk op de juiste plaats. In een twee uur durende show werden hoogtepunten gebracht uit 5 grote klassiekers: Grease, Jekyll and Hyde, Jesus Christ Superstar, Chess en Hair. Het orkest Maxemillecorde o.l.v. Max Smeets begeleidde de vier solisten (Mark Tijsmans, Wanda Joosten, Rik Alofs en Kristien Coenen) op deze muzikale reis langs het Amerika uit de jaren ’60, het Londen van de 18^de eeuw, het passieverhaal volgens Andrew Lloyd Webber, de koude oorlog van de jaren ’50 en de periode van de hippies. Voor de gelegenheid kregen ze nog extra versterking van het gloednieuwe koor ioca.

Een waar spektakel is Notre Dame de Paris, een mengeling tussen een popconcert (een aaneenrijging van nummers) en wervelende choreografieën. Samen vertellen de songs ook het verhaal zoals we dat kennen uit het boek van Victor Hugo en krijgen we dus een portie drama op ons bord. In mindere mate leunt het bij musical aan zoals we die gewend zijn. Notre Dame de Paris werd namelijk doorgecomponeerd door Riccardo Cocciante. Alle tekst is dus gezongen. De nummers bieden helaas weinig mogelijkheden voor sommige zangers om hun personages meer body, kleur en karakter mee te geven. Daardoor voel je je als publiek niet altijd even sterk emotioneel betrokken met wat hen overkomt tijdens de voorstelling.

“Het leven is onzin, totaal gelul” met deze uitspraak van Youp Van ’t Hek kan je het hoofdthema van de voorstelling “Omdat de nacht” het  makkelijkst samenvatten. Youp Van ’t Hek heeft al jaren de reputatie een voortreffelijk cabaretier te zijn die onverbloemd zijn publiek een spiegel durft voor te houden door de pijnpunten van de maatschappij scherp uit te vergroten.  Ook deze keer stelde hij zijn publiek niet teleur. In zijn kenmerkende snelle stijl en met een taalgebruik dat niet bestemd was voor jonge oortjes of gevoelige zieltjes wist hij ook nu zijn publiek hartelijk te entertainen.

Wie houdt van schaars geklede dames, knappe dansers, livemuziek, humor en  sensuele choreografie met suggestieve trekjes zat bij Chicago duidelijk op zijn plaats. In deze musical bracht de Nederlandse cast het tragikomische verhaal van Roxie Hart en Velma Kelly uit het Chicago van de jaren ’20. Geert Hoste mocht in deze vertoning de rol van advocaat Billy Flynn voor zijn rekening nemen en acteren ging hem duidelijk af.  Het was alleen jammer dat hij net iets te vaak op het randje van de valse noten balanceerde  toen hij moest zingen. Al bij al was het een zeer vermakelijke voorstelling en een ideaal avondje uit om even alle stress te vergeten.

Een positief doel, daarnaar is ex-gevangene en neonazi Adam O. Petersen (Bart Hollanders) naar op zoek wanneer hij aan een re-integratieprogramma deelneemt. Ivan (Koen De Graeve) is de geestelijke van dienst die van hem samen met kleptomaan en verkrachter Gunnar (Tom Dewispelaere), de zwangere alcoholica Sarah (Anne Malherbe) ,de gangster Khalid ( Geert van Rampelberg) en een ziekenhuispatiënt (gespeeld door Matteo Simoni) een beter mens wil maken. Ivans geloof in hen is op zijn zachtst gezegd naïef te noemen. Hij gelooft dat ze hun leven zullen verbeteren, maar dat zal niet gebeuren in dit muziektheater dat verschillende musicalgenres parodieert. Na een tijd zoeken, wordt Adam’s doel: een appeltaart bakken.