De Deense MO, in het dagelijks leven luistert ze naar de naam Karen Marie Ørsted kwam in de AB haar tweede studioalbum ‘Forever Neverland’ voorstellen dat in oktober is uitgekomen. Maar liefst 4,5 jaar deed ze daarover om een opvolger van ‘No Mythologies to Follow’ op de wereld los te laten. Het was maar de vraag of ze de weg naar de Brusselse concertzaal zou vinden, want volgens concullega’s is ze het noorden kwijtgeraakt met haar moeilijke tweede worp. Daar was dan toch niets van te merken aan de Anspachlaan. Zeker, Live Nation Belgium kreeg de grote zaal voor geen meter uitverkocht. Het tweede balkon bleef dicht en enkel de eerste paar rijen van de zetels werden ingepalmd. Beneden was er overigens meer dan voldoende ruimte voor het staand publiek. Punt is dat haar tweede plaat wereldwijd gemengde kritieken krijgt, met een gemiddelde rond de zeven op tien. Dat is toch wel wat streng volgens ons. Zeker als je ziet wat voor een energiek optreden de Deense neerzette en hoe haar fans uit het dak gingen al vanaf het begin van de show waar ze de ene nieuwe song na de andere op het publiek afvuurde. De AB was dan misschien wel niet uitverkocht. Aan de ambiance en het luidruchtig gejoel van de toeschouwers was daar helemaal niets van te merken. Dat was trouwens ook deels de verdienste van het puike voorprogramma: Alma.

It has been a while since two London boys and childhood friends Josh Lloyd-Watson and Tom McFarland formed a band Jungle as J and T. It has been 4 years since their self-titled debut album that instantly conquered the hearts of the listeners and brought them a nomination for the Mercury Prize.

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!! Ze deed het Kylie Minogue! De première van haar Europese tour in het net gerenoveerde en in no time uitverkochte Koninklijk Circus was gewoonweg de max. In Amsterdam treedt ze op in AFAS Live (capaciteit: 6000), in Brussel koos Live Nation Belgium voor het pas gerenoveerde en veel intiemere Koninklijk Circus (capaciteit: 2000) dat met deze vijftigjarige Australische popprinses een eerste topnaam wist te scoren. Ook de rest van de concertagenda is er al aardig gevuld. Het ziet ernaar uit dat onze favoriete Brusselse clubzaal haar start dus niet gemist heeft. Kylie Minogue kwam haar jongste album ‘Golden’ – haar veertiende ondertussen - voorstellen waarin ze de countrypop- en dancekaart trekt.  Een buitenkans dus, in vergelijking met wat ze in Amsterdam doet, om haar in een voor haar doen kleine zaal aan het werk te zien. En wat bleek ze erg goed bij stem, zeer goed geluimd en een strakke show bij te hebben! Criticasters (waaronder de vooringenomen ‘kwaliteits’-pers) legde ze het zwijgen op. Want jawel, die nieuwe songs uit haar jongste plaat werkten gewoon live zoals ‘A lifetime to repair’, over de ups en downs in het leven waarbij het publiek massaal mee aftelde van 6 naar 1 en ‘Stop me from falling’ dat gewoon stevig meegezongen en meegeklapt werd. Tijdens die song tekenden we trouwens ook een heerlijke versnelling op.

Na enkele generale repetities op het recreatiedomein De Schorre in Boom deze zomer, was Above and Beyond (Jonathan Grant, Tony McGuinness en Paavo Siljamäki) er klaar voor om Trix in trance te brengen. De Londense dj-act bracht de uitverkochte zaal aan de Noordersingel alvast in de stemming via Spencer Brown. Opvallend aan de hoofdact is met stip hun communicatie met het publiek. Die verloopt niet via een MC maar met teksten die ze ter plaatse tikken en projecteren tussen de visuals wat moeiteloos een communitygevoel oproept zoals in ‘We kwamen hier voor de muziek. De muziek is hier voor jullie. En in de ruimte waarin jullie vertoeven zitten jullie toekomstige vrienden’ en ‘Antwerp it’s great to steal some time with you tonight.’ Hun vierde studioalbum Common Ground is dit jaar uitgekomen, en heeft gemengde reacties ontvangen. ‘Always’ en ‘Tightrope’ brachten de dj’s onder andere uit die plaat. Dat laatste nummer via ‘Time to share some common ground. Where‘d you go? Please, does anyone know?’ als geprojecteerde tekst.

Een zeer teleurstellend routineus optreden zette Echo and the Bunnymen neer in de Roma. De postpunk/new wave-band heeft hun nummers uit de jaren ’80 in een nieuw jasje gestoken op hun recentste album ‘The stars, the oceans & the moon’. Opvallend daarbij in de nieuwe arrangementen is de aanwezigheid van strijkers. Opvallend daarbij in de Roma was net de afwezigheid van live strijkers (o.a. bij ‘Never stop’). Als die al te horen waren, kwamen die namelijk uit een doosje. En ook de accordeon in ‘Rust’ kregen we niet te zien. Laten we stellen dat zulke keuzes toch wel erg budgetvriendelijk aanvoelen. Ian McCulloch en co serveerden een avond lang vooral meer van hetzelfde. De ene noemt dat wellicht een coherente set, wij noemen dat vlak, eentonig en saai. Op ‘Nothing lasts forever’ en ‘Walk on the Wild Side’ van Lou Reed na dan waarbij de band de midtempokaart trok, de akoestische gitaar bovenhaalde en de elektrische tijdens die Reedcover deed huilen. Alle ‘doo doo doo’-s ten spijt in dat laatste nummer, de toeschouwers zongen of klapten nauwelijks mee. Het zelfde deed zich voor tijdens ‘Bring on the dancing horses’, nummer dertien op de set.