Kabouter Plop en zijn vrienden zijn ergens beland voor een doek met enkele sterren. “Waar zijn we?” vragen ze aan het publiek dat terecht en volledig juist droog: “Antwerpen” roept. “We zijn de dag goed begonnen” denken de 4 kabouters, waarbij ze meteen eraan toevoegen dat ze bij het grote mensencircus zitten. Daar gaan ze op zoek naar het kaboutercircus Pipov. Maar helaas, het viertal heeft de Kabouterkrant niet gelezen: de voorstelling van vanavond gaat immers niet door. De reden: de twee broers van clown August Pipov zijn ziek.

Hoe vertel je een verhaal dat iedereen kent en nooit mag vergeten? Hoe vertel je van die angst voor de waanzin van de vervolging zonder je publiek weg te jagen? Hoe breng je het verhaal van een 13-jarig joods meisje dat samen het haar gezin en nog 4 vreemden jaren opgesloten leefde in het Amsterdam van de jaren ‘40 zonder je publiek in een depressie te jagen? Theaterproducties Judas heeft met haar versie van “Je Anne” alvast een verdienstelijke voorstelling op de planken gezet.

Aan de Arenbergschouwburg heerst een drukte van jewelste. Massa’s pers, hordes bekende Vlamingen met hun gezin en hier en daar een nobele onbekende die eveneens tickets heeft weten te bemachtigen. De meeste kindjes zijn uitgerust met een oranje pruik met vlechtjes en zo hoort het ook op de première van “Pippi zet de boel op stelten”.

Peter Van De Velde en Ann Lauwereins zijn de sterren in The Sound of Music. Dat is althans onze mening na het bekijken en beluisteren van de première vanop de allerlaatste rij op het balkon. Ook daar is de klank loepzuiver. Maar er gaat toch ook een heel stuk verloren van de mimiek en gebaren. Helemaal bovenaan is er immers in het decor geen Oostenrijkse berg te bespeuren. Je ziet er enkel de groene heuvels.