De meest geniale film van het jaar. Dat is Don’t look up van Adam McKay (o.a. Vice, The Big Short). Een satirische sci-fiprent die zowat alles samenvat van hoe verkeerd de mensheid nu bezig is. De maatschappijkritiek die op humoristische manier aangeboden wordt, is relevant én hyper actueel. De politiek is te veel met partijpolitiek bezig, met scoren, met imago eerder dan het belang van haar bevolking dienen. Kiezers (hier zien we dat de Republikeinen aan de macht zijn met Janie Orlean die neergezet wordt door Meryl Streep) worden als ‘dom’ bestempeld en ook zo gehouden. De overheid laat het initiatief over aan big tech, aan ondernemingen die er een andere (commerciële) agenda op nahouden om problemen op te lossen. (Social) media focussen zich op oppervlakkigheden, het moet allemaal vooral luchtig, verteerbaar en leuk zijn. Het maakt dat de doorsnee mens ook alleen nog maar over bijzonder banale zaken praat. Wetenschappers worden niet geloofd door het scepticisme/cynisme dat tot in de kleinste vezel van mensen is doorgedrongen (mee aangestuurd door de politiek en de media). Het is dus al ver gekomen dat feiten geminimaliseerd of niet geloofd worden omdat de slinger helemaal doorgeslagen is naar een maatschappij die draait om imago en perceptie. De vergelijkingen met wat we nu wereldwijd meemaken tijdens de coronapandemie zijn er. In Don’t look up is het weliswaar geen virus die het leven op aarde bedreigt, wel een komeet van maar liefst zo’n 9 kilometer die op de aarde afstevent.

The Unforgivable, de jongste film met Sandra Bullock in de hoofdrol? Die zie je niet in de bioscoop maar wel meteen op Netflix. De prent die gebaseerd is op de Britse miniserie The Unforgiven werd geschreven door Peter Craig en geregisseerd door Nora Fingscheidt. Het drama focust zich op hoe moeilijk het is voor veroordeelden om na hun celstraf zich te re-integreren in de maatschappij.

60 jaar nadat West Side Story, geregisseerd door Jerome Robbins en Robert Wise, maar liefst tien Oscars won, waarvan die voor beste film, lost Steven Spielberg zijn remake in de Belgische zalen. Hij blijft ontzettend trouw aan de sfeer van het origineel, en voegt context toe (nieuwbouwprojecten in Manhattan, NY drijven de minder begoeden zoals de Puerto Ricanen (de Sharks) weg uit de buurt waar ze wonen,  ze kunnen zelfs een cheque van 500 dollar ontvangen als ze ingaan op de vraag van het stadsbestuur). Wie hoopt dat het verteltempo opgedreven zou worden, het verhaal een update zou krijgen naar een meer hedendaagse tijd (wat Baz Luhrmann 25 jaar geleden met het fenomenale Romeo + Juliet wél lukte) is eraan voor de moeite. Spielbergs West Side Story is bij momenten gewoon saai, de spanningsboog verslapt niet zelden en vooral de expositie duurt met haar veertig minuten tot plotpunt 1 véél te lang. Zo veel tijd heeft Spielberg blijkbaar nodig eer hij Tony en Maria elkaar doet ontmoeten op een schoolbal.

Meer dan 50.000 fans van W817 kochten in voorverkoop een bioscoopticketje voor 8eraf! vorig jaar, en financierden zo mee de film met de personages die eind jaren ’90 op Ketnet voor het eerst te zien waren. Inspelen op de weemoed en de nostalgische gevoelens die de fans van toen, ondertussen  twintigers en dertigers die best wel koopkrachtig zijn, hebben, deden de makers dus met succ6, succ7 en succ8. Maar de vraag die wij ons vooral 8eraf durven stellen is of die investeerders die vooraf een ticket kochten voor 8eraf! zich 8eraf ook goed voelen bij wat 8eraf! uiteindelijk is geworden.

Jules Claus (Mo Bakker) wordt officieel de tweede kerstman naast Noël Claus (Jan Decleir) in het Vlaams-Nederlandse De familie Claus 2 dat Ruben Vandenborre regisseerde. Een duobaan levert niet zelden uitdagingen op. In deze film is dat niet anders en er wordt dan ook al snel ingezoomd op een meningsverschil dat al snel tussen de twee ontstaat. Jules komt namelijk te weten dat Marie voor haar kerst wil dat haar ouders Steven (Everon Jackson Hooi) en Tine (Lauren Müller) die uit elkaar zijn terug bij elkaar komen. Het is zelfs zo ver gekomen dat de twee ervoor zorgen dat ze elkaar niet hoeven te zien tijdens ‘de overdracht’ wanneer het meisje van de ene ouder naar de ander gaat. Daardoor wordt ze in de kou op straat gezet en voelt ze zich als een pakje dat wordt doorgegeven.