Een ontroerend mooie film die tot in de details verzorgd is. Dat is Eiffel van regisseur Martin Bourboulon. Centraal staat de bouw van de Eiffeltoren die ontworpen werd door staaltovenaar Gustave Eiffel voor de Wereldtentoonstelling van 1889, hoewel hij aanvankelijk vooral geïnteresseerd was om de metro in de Franse hoofdstad te realiseren. 300 meter zou de toren worden, en hoewel het design een wedstrijd won, sloeg – zoals wel vaker – bij dergelijke constructies de publieke opinie via (omkoopbare) pers al snel om. In die mate dat zelfs het Vaticaan er zich mee zou gemoeid hebben en zich ook tegen de constructie kantte omdat die de Notre Dame in de schaduw zou zetten. En dat kon natuurlijk niet.

Met Cool Abdoul koos regisseur Jonas Baeckeland om het leven van Ismaïl Abdoul te verfilmen. Een man die het o.a. schopt tot Beneluxkampioen boksen, maar zijn titel tamelijk snel verliest door overmoed maar vooral ook door met andere zaken bezig te zijn. Nabil Mallat zet het hoofdpersonage met verve neer. Een man die wil opklimmen op de sociale ladder, maar zoals velen niet aan de verleiding kan weerstaan om dat makkelijk en snel te doen, door illegaal geld te verdienen om zo uit de onderste regionen van de maatschappij te kunnen opklimmen (zijn ouders Azziz en Martha, respectievelijk neergezet door Issaka Sawadogo en Antje de Boeck wonen in een sociale woonblok). Wat aanvankelijk begint als buitenwipper spelen van een Gentse club en enkele drugsdealers binnenlaten onder betaling op vraag van Mike (een impressionante Steef Cuijpers) mondt al snel uit in helemaal onder invloed vallen van deze Nederlander die voorstelt om zijn manager te worden. Hoe geraakt hij daar uit?

De wereld is wreed. En dat begint al op school. Dat geeft Laura Wandel mee in haar regiedebuut Un monde. In de aftiteling bedankt ze ook Luc Dardenne. Haar sociaal-maatschappelijke prent ademt dan ook dezelfde rechttoe-rechtaan sfeer uit van de films waar de broers Dardenne gekend om staan. De rauwe werkelijkheid tonen en vooral ook hoe hard het is voor al wie het niet breed heeft.

Wie filmnews.be de jongste maanden volgde, weet dat we geen fan zijn van films die qua storystelling slepen. Bij La nuit de rois van Philippe Lacôte ligt dat enigszins anders. De verhaalvoering moet hier namelijk voldoende langgerekt zijn voor het hoofdpersonage al kan dat gegeven ons er niet van weerhouden dat we na 75 minuten toch even op onze klok kijken.

De klassieker Basic Instinct van Paul Verhoeven is opnieuw uitgebracht in de cinema. Bijna 30 jaar na de release was het tijd om de film wat op te poetsen. En neen, het gaat dan niet over de Europese versie die voor de preutse Amerikaans censor te expliciet was waardoor de schaar door de seksscènes ging. Naar aanleiding van de drie decennia werd de film namelijk digitaal gerestaureerd zodat de beelden die lang op ieders netvlies blijven branden, zo scherp mogelijk vertoond kunnen worden.