Van BDW wordt gezegd dat hij die verloren heeft. Vraag is of die überhaupt wel gevoerd wordt! 11 dagen na onze vraag naar de criminaliteitscijfers over druggebruik op de festivals in Werchter en Dour, hebben we immers nog steeds geen cijfermateriaal bekomen van de federale politie. En dat terwijl de cijfers van TML wél gekend en publiekelijk gecommuniceerd werden. Dat kan op drie zaken wijzen: dat het aantal (pers)vragen hoger is dan men administratief aankan om binnen een redelijke termijn te antwoorden bij de federale, het kan echter ook wijzen op een discrepantie tussen de perceptie die de politiek rond de drugproblematiek (op festivals) creëert (dat men erg streng is, grote controles uitvoert, …) en wat er zich wel degelijk afspeelt op het terrein, of er kan sprake zijn van een good old doofpotoperatie à la belge. Feit is dat op Pukkelpop The War on Drugs kennelijk zowat iedereen koud liet. Allemaal de schuld van een (fascistoïde) socialist en diens handlanger, een (al even fascistoïde) ‘liberaal’.

Elk festival heeft zo zijn verrassingen. Aangename en minder aangename. Zo flopte Kendrick Lamar volledig op Sziget Festival door technische problemen die zijn crew meemaakte waardoor ie veertig minuten te laat op het podium verscheen en de scheve situatie pas op het einde een beetje kon rechtzetten. Dat enkele Nederlanders na het optreden van Fresku op de Europe Stage stelden dat de Nederlanse rapper een vetter hiphopfeestje gegeven had dan Kendrick Lamar, was dan ook gewoon spijkers met koppen slaan. Een andere verrassing: de beste popprinses stond niet op het hoofdpodium en heette niet Dua Lipa die wel erg ongeïnteresseerd op het podium stond van het grootste Europese festival. Zeker, vrouwen die geen interesse in ons tonen, vinden wij über sexy en net een challenge om ervoor te gaan. Maar de twintigjarige Zara Larsson sloofde zich in de A38 tent wél uit. Wat een choreografieën zette zij neer met haar vier danseressen terwijl ze begeleid werd door twee gitaristen, twee toetsenisten en een drummer. Larsson leverde het perfecte popoptreden af.

Hét event van Sziget Festival 2018 was ongetwijfeld het optreden van de twintigjarige Canadees Shawn Mendes. Gigantisch populair bij jonge meisjes, ook de Hongaarse en internationale fans die met honderden onder het motto ‘I was thinking I could fly to your hotel tonight’ uit ‘Lost in Japan’ verzamelden voor zijn hotel The Ritz – Carlton in Boedapest om een glimp te kunnen opvangen van deze wereldster. Het concert op 10 maart 2019 in het Sportpaleis was in no time sold out. En ook het festival in Boedapest kon mede dankzij deze headliner dat bordje bovenhalen. Ook de dagen met headliners Mumford and Sons (exclusieve Europese show) en de laatste dag met The War on Drugs en Arctic Monkeys zorgen voor 100.000 unieke toeschouwers op het eiland op de Donau. Mendes bewees in Hongarije dat ie de hype meer dan waard is.

Tekende Kendrick Lamar voor een van de grootste teleurstellingen als headliner op een Europees festival dit jaar? Wellicht, want de Amerikaanse rapper kwam maar liefst 40 minuten later het podium op, nadat de toeschouwers die het wachten – terecht – beu waren hem meermaals een fluitconcert gaven of ‘boe’ riepen. Rond tien uur, een half uur nadat ie van start had moeten gaan, klonk het door de luidsprekers dat er technische problemen waren, wat best kan vermits eerder op de dag de linker set luidsprekers getakeld moest en opnieuw gecheckt. Lamar probeerde het publiek nog te overtuigen en aan zijn kant te krijgen met een bindtekst als ‘Zij dachten er al aan om het optreden niet meer door te laten gaan.’ maar zag dat maar gedeeltelijk werken.

Les Truttes maakte in het OLT net als elke politieke partij in België slechts een deel van zijn verkiezingsbeloften waar. Aan hun slagzin ‘The people’s party, party to the people’ lag het alleszins niet. Lekker catchy maar ook torenhoge verwachtingen creërend. De eerste drie kwartier van hun set kon Vlaanderens bekendste covergroep maar gedeeltelijk zijn verkiezingsprogramma aan de kiezers slijten. Sommige programmapunten (lees: nummers op de setlist) bleek het volk maar niks te vinden. Of hoe ook Les Truttes de kloof tussen burger en politiek pijnlijk voelde. De eerste helft in het OLT was er dan ook een van gas geven (met het publiek dat meezwaaide en meeklapte) terwijl de motor niet veel later kei hard stilviel alsof het een feestje was dat wel erg moeilijk op gang te trekken viel. Het publiek had er nochtans zin in, en stond traditioneel al erg vroeg voor het OLT aan te schuiven om binnen te kunnen geraken. Ook nu weer moesten honderden fans de toegang tot het gratis optreden ontzegd worden, en droogjes op z’n Theo Franckens teruggestuurd worden naar hun plaats van herkomst wegens vol is vol. Dat is dan weer geen programmapunt van Les Truttes, maar wel van het OLT.