Het ultieme concert, dat brachten 20 Vlaamse artiesten in het Sportpaleis ter ere van Will Tura, de Keizer van het Vlaamse lied. Volgens Ben Crabbé ging het een legendarische avond worden en werd het dat ook. Het moet zijn dat de man aan beginnende Alzheimer lijdt, want wat we van pse belgium voorgeschoteld kregen was niet meer of niet minder dan een kwakkelconcert, met een paar hoogtepunten, bijzonder veel Vlaamse middelmatigheid en ronduit slechte uitvoeringen in een concert dat zich constant in een spagaat bevond tussen de meerwaardezoeker bedienen (die gewoon afwezig bleek in de grootste concertzaal van het land) en de fan die de hits en niets anders dan de hits wou.

Een gedeeltelijke staande ovatie. Dat kreeg Jef Neve en zijn band in een uitverkocht Schouwburg Noord waar de Kempense jazzpianist en -componist zijn jongste plaat ‘That old feeling’ kwam voorstellen.

Een van de beste edities in jaren. Dat was Night of the Proms 2023. Cynisch als ze zijn bij pse belgium, lijkt bij deze producent kennelijk alleen nog maar het aantal verkochte tickets te tellen en is de rest bijzaak. Wat de Proms betreft, is er op dat vlak eindelijk goed nieuws te vertellen. Na jaren van dalende bezoekcijfers in Antwerpen, waarbij de bodem van 2 shows bereikt werd, zit er sinds dit jaar terug groei op. Deze editie kent namelijk 3 shows in ons land, goed voor 44.000 verkochte tickets, en da’s alleen maar te danken aan de goeie line up, die terug wat meer aansluiting vindt bij de hoogdagen. ‘Worden er nog dvd’s en cd’s uitgebracht zoals vroeger?’ en ‘In het verleden stond er een mannelijke dirigent’ hoorden we onder andere uit de mond van enkele toeschouwers in het Sportpaleis. Om maar te zeggen dat heel wat mensen na jarenlange afwezigheid het evenement terug in de armen gesloten lijken te hebben. Of dat van blijvende duur zal zijn, moet nog blijken.

Waar de muziek van Whitney Houston is, is het feest. Het beste bewijs hiervan was ‘Whitney a tribute by Glennis Grace’ in Play Zuid. Een zeshonderdtal gelukkigen mocht getuige zijn van de heerlijke muziek die Whitney Houston ons heeft nagelaten. Van vrolijke dansmuziek als ‘How Will I Know’ over romantische ballades als ‘Didn‘t We Almost Have It All’ en ‘Where Do Broken Hearts Go’ tot haar onvergetelijke cover ‘I Will Always Love You’. Het is de muziek die de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw mee zo’n fenomenaal goede muziekdecennia maakte. En wie kon die muziek en dat gevoel beter terug tot leven brengen dan Glennis Grace? Van bij het horen van de eerste noot van ‘Love Will Save The Day’ werd je een kleine veertig jaar terug in de tijd getransporteerd naar het midden van de jaren ’80. Let the party begin.

Christoff staat 30 jaar op de planken en in plaats van uit te pakken met zijn eigen hoogtepunten, kiest hij ervoor om een passende hommage te brengen aan zijn grote voorbeeld en vriend: Will Tura. We hadden vooraf al het gevoel dat deze liedjes hem als een maatpak om het lijf zouden zitten, maar speciaal om dit te controleren voor onze lezers, zakten we toch af naar Play Zuid in Antwerpen. Les excuses sont faites pour s‘en servir. ‘Christoff zingt Tura’ overtrof onze stoutste verwachtingen. Het respect dat Christoff voor Will voelt in elke vezel van zijn lijf, klinkt door in zijn vertolkingen. Geen wonder dus dat liedjes als ‘Hoop doet leven’, ‘Het kan niet zijn’ en ‘Als de muren konden praten’ probleemloos de gevoelige snaar wisten te raken. Maar evenzeer dat ‘Boven de wolken’, ‘Helena’, ‘Met rock ‘n roll in mijn hart’ en ‘Mooi ’t leven is mooi’ garant stonden voor een heerlijke feeststemming. Het publiek had niet veel aanmoediging nodig om mee te zingen en mee te wiegen op het ritme van de muziek. ‘Christoff zingt Tura’ was dan ook een show die 100% gewijd was aan Will Tura en tegelijk ook 100% Christoff was. Met andere woorden: je kreeg als publiek het beste van twee artiesten in één optreden.