De organisatoren van Gent Jazz Festival wisten niemand minder dan de Ijslandse Björk te strikken voor een exclusief Beneluxoptreden op het Sint-Pietersplein in Gent. Goed voor zo’n 3.000 toeschouwers in de golden circle en nog eens twee keer 5.000 daarrond. Het was ondertussen al weer 6 jaar geleden dat de 52-jarige artieste nog opgetreden had in ons land. Haar negende studioalbum ‘Utopia’ dat eind vorig jaar verscheen, kwam ze promoten. Wie vooral haar hits wou horen was er dus aan voor de moeite. Het optreden las als een uitnodiging om technologie en natuur met elkaar te verzoenen in een toekomstige (droom)wereld. Björk die steevast elk nummer het applaus van het publiek afwisselend bedankte met een ‘merci bien’ of ‘bedankt’, koos ook in Gent voor avant garde, de koers van het experimentele, en de kunst, niet zelden verwijzend naar klassieke muziek trouwens. Daardoor had het optreden, dat al met al rustig was beter tot zijn recht gekomen met een zittend (op tribunes) publiek in plaats van met een staand ook al omdat je Björks muziek bezwaarlijk toegankelijk kan noemen. Het kader van het Sint-Pietersplein leende zich weliswaar perfect tot dit concert.

‘Vijf sterren is het maximum, zeggen ze me hier, maar elke nitwit op dit festival kreeg er al drie of vier, dus Byrne verdient er 637. En een half.’ het zijn de nu al legendarische woorden van ons grote voorbeeld Serge Simonart in diens stuk over het magistrale optreden van David Byrne op Rock Werchter. Omdat die man gewoon gelijk heeft in dat artikel en recensies vaak te snel na een festivaloptreden neergepend worden wat niet zelden bizarre eindscores oplevert, namen wij deze keer onze tijd. We renden van Main Stage naar The Slope, Klub C en The Barn met soms bitter weinig of geen speling tussen acts om het kaf van het koren te scheiden.

Wat onthouden we van Rock Werchter 2018?

Wat voor een anticlimax bezorgde Arctic Monkeys Rock Werchter! Alle bezieling was ver zoek in dit erg routineuze, saaie optreden dat de Britse indierockband gaf op de Main Stage. Tekenend ook voor deze editie was dat. Op een magistraal Pearl Jam en degelijk Queens of the Stone Age na viel er deze editie bijzonder weinig te rapen aan het hoofdpodium. Dé vetste optredens vonden in The Barn plaats (o.a. Parov Stelar, David Byrne, Anderson Paak) die – hoewel uitgebreid dit jaar – voor erg veel artiesten te klein bleek. Daar gebeurde hét, en nergens anders.

Pearl Jam zette een al even legendarisch optreden op Rock Werchter neer als de historische zege van België tegen Brazilië op het WK een dag eerder. Eddie Vedder bleek daarnaast ook het optreden op te nemen. Voor de vijfde keer stond zijn band op het tuinfeest van Herman Schueremans. Oorspronkelijk zou de groep in 2000 voor het eerst daar optreden, maar de band annuleerde dat concert nadat er 9 doden vielen en 26 gekwetst geraakten tijdens hun set op Roskilde Festival dat jaar. Het was dus wachten tot vrijdag 29 juni 2007 eer Vedder en co voor het eerst in het festivalpark stonden. Daarna volgden nog afspraken op 4 juli 2010, vrijdag 29 juni 2012 en zaterdag 5 juli 2014.

Queens of the Stone Age was in goede doen op Rock Werchter maar heeft al scherper opgetreden. Die indruk werd bevestigd toen frontman Josh Homme toegaf dat ie een ganse dag zich ziek voelde maar zich wist op te trekken aan de fijne reacties van het publiek. Dat had er van bij openingsnummer ‘Do it again’ erg veel zin in, het begon meteen te pogoën en circle pits te creëren. Als een sardientje werden we op zo’n momenten hard en plots tegen de crash barrier aangedrukt terwijl het achterwerk van een Zuiderse jongedame tegen onze ouweheer aanschurkte. Ongewenste intimiteiten op een festival, dat maken enkel vrouwen mee zei u? We dachten van niet!