Eerder dan een film over misbruik op het werk van Jane (Julia Garner), een ‘mannen eerst’ wereld (te zien aan de liftscène bv.) waar ze als vrouw verbaal vernederd wordt (via de telefoon door haar baas en face to face door haar mannelijke collega’s) en dus het #Metoo-thema behandelt, toont The Assistant vooral een verziekte bedrijfscultuur waar mistoestanden met de jaren als ‘normaal’ beschouwd werden, waar er geen speak up-cultuur is, en door de ontstane beklemmende toxische sfeer zelfs vrouwen zwijgen om hun positie niet te verliezen terwijl iedereen weet wat er echt aan de gang is. En als er dan iemand op wil staan om het een en ander te melden wordt dat de vuilbak in gekieperd. Als je hogerop wil klimmen in het bedrijf, hou je best je mond, stelt de prent.

Joaquin Phoenix behoort tot een van de grootste fans van Gunda lezen we in de promotekst van Gunda. Je moet al een schaap zijn om dat een belangrijk gegeven te vinden. Phoenix is gewoon uitvoerend producent van deze docu die eigenlijk geënsceneerd is. Het zou dus maar erg zijn mocht ie géén fan zijn. In de film van Victor Kossakovsky zien we een varken (Gunda) bevallen van 12 biggetjes. Die vliegen allemaal meteen op de tepels van hun moeder waar ze stevig aan beginnen trekken omdat ze honger hebben. Dan al vraag je je af of en in welke mate je je eigen moeder haar tepels geen pijn hebt gedaan toen je van d’r borstvoeding kreeg. We zien de varkens het zwijn uithangen, de broertjes en zusjes wegduwen om aan een tepel te kunnen geraken. De survival of the fittest, puur egoïsme dus. Hoewel de film geschikt bevonden is voor alle leeftijden, stellen we toch vast dat vooral de allerjongsten in de Cinema het moeilijk hebben met deze ruwe kant van de dieren. Maar even goed is de prent ook vertederend wanneer ze in het stro dicht bij elkaar liggen om van elkaars lichaamswarmte te kunnen profiteren.

De Amerikaanse donkere science fiction thriller Reminiscence verzuipt soms in de eigen ambitie en de wat geforceerde zucht om esthetische plaatjes te tonen. En de film die Lisa Joy, de schoonzus van Christopher Nolan, schreef en regisseerde sleept soms ook wat maar is vooral genietbaar omwille van zijn knappe beeldvoering en geluidsontwerp.

Wat een heerlijke science fiction actiekomedie is Free Guy! Zeker als je hem net zoals wij bekijkt in 4DX met bewegende stoeltjes en effects. De film die Shawn Levy regisseerde is zowel inhoudelijk als vormelijk verrassend en het concept is gewoon ge-ni-aal. De prent gaat over NPC’s (Non Playable Characters) in het populaire spel Free City die via AI evolueren. Dat levert op een bepaald moment zelfs een heuse staking op omdat zij niet langer een bijrol willen spelen en steeds neergeknald willen worden. Free Guy leest dan ook als een ode aan wat meer zachtmoedigheid in de (online) wereld, om je uit je online omgeving te trekken en het échte avontuur aan te gaan dat in de reële wereld plaatsvindt. En ja, gameverslaafden die geen leven hebben en dat compenseren door zich volledig te focussen op spelletjes worden – terecht – behoorlijk te kijk gezet.

Verplichte kost voor Generatie Z, dat is het prima Playlist van regisseuse Nine Antico die zelf ook graphic novels schrijft. De zwartwitfilm stelt dat het leven geen ponykamp is, noch privé noch professioneel. Vandaar ook de noodzaak dat jonge mensen deze zien. De film stelt bijvoorbeeld dat veel mensen een job uitoefenen waar ze niet voor gestudeerd hebben en eigenlijk niet graag doen en er dus heel wat (al dan niet geschoold) talent niet of onderbenut wordt in onze maatschappij. Met andere woorden, de valse belofte die ouders vaak aan hun kinderen doen (al dan niet ondersteund door sprookjes) dat ze eender wie of wat later kunnen worden, wordt hier fijntjes doorprikt.