Drie keer verkopen de Toppers de Johan Cruijff Arena in Amsterdam uit voor Toppers in Concert 2018. Welgeteld 3 keer 65.000 man, gehuld in roze kledij trekt naar het voetbalstadion om daar de longen uit het lijf te zingen. Hun vijfenveertigste concert zullen ze dit jaar in de arena gespeeld hebben. Op veertien edities – volgend jaar volgt de vijftiende verjaardag van deze formule wat een jubileumshow wordt – hebben de heren bijna zo’n slordige 3 miljoen bezoekers over de vloer gekregen. Voor een stunt meer of minder zijn Gerard Joling, Jeroen van der Boom, René Froger en de vierde Topper Jan Smit niet verlegen. Zo lieten ze Danny de Munk – jawel, die van ‘Ik voel me zo verdomd alleen’ – opdraven om met het publiek voor een wereldrecord canon zingen te gaan. De kuip werd in drie gedeeld, het balkon (met groen oplichtende armbandjes), de tribunes (met armbandjes die blauw kleurden) en het middenplein (met paarse kleuren). Het balkon mocht ‘Vader Jacob’ (in Vlaanderen heet dat Broeder Jacob) inzetten, waarna de tribunes en vervolgens het middenplein het nummer begonnen zingen. Lag het aan het feit dat er daarna een break van tien minuten volgde eer de show op de tonen van ‘The greatest showman’ begon, of de hitte? Feit was dat het publiek moeizaam op gang kwam en de sfeer naar Nederlandse normen maar gewoontjes was. In die zin dat we net voor de Jan Smit-medley na bijna 3 uur non stopshow (uiteindelijk klokte die af op drie uur en half) op het tv scherm een vrouw in het publiek een T-teken zagen maken richting cameraman met haar handen met de mededeling om te stoppen. Vond ze het welletjes dat de camera op haar gericht was? Was ze geen fan van Smit? Of vond ze gewoon dat de show te lang duurde? Toppers in Concert 2018 was dan ook een jojo-optreden. Met hoogtepunten die gevolgd werden door inkakmomenten of geen noemenswaardige of bijzondere passages. Steelden de show: Jeroen van der Boom met zijn zoon Luuk en Gerard Joling. Die laatste stond de ganse avond breed tandpastaglimlachend te shinen als alle groen licht uitstralend uranium uit alle Belgische kerncentrales (al dan niet met scheurtjes) samen.

Een over the top visueel circus. Dat bracht Katy Perry mee naar het Antwerps Sportpaleis. Maar liefst 29 trucks en 8 bussen aan materiaal en mensen heeft ze mee op tour. Dat is veel, erg veel. In die zin dat de show bij momenten soms verzoop in overdaad door de vele decorelementen die werden aangevoerd. Niet zelden vloog Katy Perry door het Sportpaleis, op een neonkleurige ster met trap kwam ze vanuit de pupil van een Sportpaleisbrede ledscherm in de vorm van een Egyptisch oog (het oog van Horus n.v.d.r.) binnengevlogen op ‘Witness’. Ze vloog tussen de XXL-lippen op het einde van ‘I kissed a girl’, daarna nog eens op ‘Swish swish’ op de oversized basketbalring, om op haar planeet met akoestische gitaar even halt te houden op het C-podium (in de vorm van een traan) links vooraan op ‘Into me see’ dat ze op haar knieën voor haar fans bracht om daarna bij ‘Power’ richting B-podium te vliegen, op het uiteinde van de catwalk en tenslotte bij eerste toegift ‘Pendulum’ nog eens op – u raadt het nooit – een pendule te vliegen.

56.000 toeschouwers komen er verspreid over drie avonden naar het Sportpaleis om Marco Borsato aan het werk te zien tijdens zijn jongste Thuis-tour. Twee uitverkochte shows levert dat op (twee keer 20.000 man) en eentje krijgt ie vol door op zaterdag – zijn 53ste show in het Sportpaleis volgens de zanger – het middenplein op stoeltjes te zetten. Een vergelijkbaar resultaat is dat met 4 jaar geleden toen ie drie keer in Antwerpen optrad met Duizend Spiegels live. Maar de cijfers verbleken wel als je vergelijkt met bijvoorbeeld 2011 toen ie langskwam met zijn 3Dimensies-tour, goed voor 5 shows of zijn Wit Licht-reeks uit 2009 (9 shows). Opvallend deze keer is vooral dat ie in Nederland er net een clubtour heeft opzitten met Thuis en in Vlaanderen koos voor een grote arena. Helaas was dat er ook aan te merken. Borsato had slechts links en rechts wat aanpassingen gedaan in zijn setlist terwijl je een arenaoptreden eigenlijk helemaal opnieuw moet kunnen bedenken van nul. Omdat het een veel grotere setting is, en in het geval van het Sportpaleis, de zaal ook nog eens in een ander land staat met een eigen, compleet andere cultuur.

6 K3 shows in 2018 in de Lotto Arena verspreid over twee dagen. Goed voor 22.000 toeschouwers is dat. Dat is één showdag minder voor Antwerpen dit jaar, een daling van 14.000 toeschouwers in vergelijking met 2017, en een daling met 38.500 in vergelijking met 2016 toen de oude K3 er de fakkel doorgaf. Hetzelfde beeld levert de cd-verkoop op als we de Ultratop hitstatistieken erop nalezen. K3 Love Cruise haalde op 1 december 2017 twee keer platina (40.000 verkochte exemplaren), dat is een halvering van wat Ushuaia haalde (4 keer platina, ofwel 80.000 verkochte exemplaren op 9 december 2016). Die tweede plaat van de nieuwe K3 tekende op haar beurt al een halvering van het aantal verkochte exemplaren (8 keer platina, ofwel 160.000 verkochte exemplaren op 5 februari 2016) van voorganger 10.0000 Luchtballonnen op. Kortom: de cijfers bewijzen wat iedereen ondertussen al lang in de mot heeft. De hype rond K3 is bijna volledig uitgewerkt.

Roger Waters’ Us and Them tour was een sof in het Antwerps Sportpaleis. Een concert dat niet aan de verwachtingen voldeed. Zo veel was al duidelijk toen de bassist en zanger die tussen 65 en 85 lid was van Pink Floyd een pauze inlaste na ‘Another brick in the wall’. “Hij zingt bijna niet” en “Hij is niet al te best bij stem” waren maar enkele commentaren van fans die we oppikten. Toegegeven, dat eerste uur was bizar. Veel instrumentale nummers, en 15.500 toeschouwers die jongdement leken in hun reacties. Een song die gedragen werd door backings Jess Wolfe en Holly Laessig van de New Yorkse indiepopband Lucius kreeg een extatisch applaus mee. Vreemd. De visuals waren dan weer bij momenten erg kitscherig, niet zelden verwijzend naar de kosmos, met sterren en planeten, met vingers ook die naar elkaar wezen. Het eerste deel eindigde erg klef met ‘Another brick in the wall’ waarbij Waters een aantal Antwerpse schoolkinderen in een oranje Guantanamo Bay-plunje stak met een zwarte zak over hun kop om gevangenschap en foltering aan de kaak te stellen. De zanglijnen van de kinderen liepen ondertussen mee op tape… Toen ze zich uitkleedden stond er op hun t shirts ‘Resist’. Bied weerstand tegen Mark Zuckerberg, tegen anti-semitisme, … kregen we als tekst op het grote scherm te zien. Dat bespaarde Waters alvast een speech, liet ie later in het optreden optekenen.