De jongste avonturen-fantasyfilm Jungle Cruise van Disney is zo’n prent waar je meteen het potentieel van ziet om er een populaire pretparkattractie van te maken, was het niet dat het in dit geval het tegenovergestelde verhaal is. De attractie bestond al en nu is er dus ook een film die Jaume Collet-Serra regisseerde. En die doet wat ie moet doen, een spannend avontuurlijk verhaal vertellen over een legende.

Er is nauwelijks wat spannend laat staan angstaanjagends aan Old dat M. Night Shyamalan regisseerde. Tenzij je natuurlijk een blonde babe bent die graag op een strand ligt en een stiekeme strijd levert door calciumpillen te slikken om je rug recht te houden. Dan is een film die je met de neus op de feiten drukt dat je het gevecht tegen ouder worden sowieso verliest, behoorlijk confronterend. Old gaat dus over de verschillende levensstadia die we allemaal doorlopen. Niks wereldschokkends dus. En dat we met het ouder worden ofwel milder ofwel net veel gevaarlijker, lees: radicaler worden omdat oud worden ook wat met je brein kan doen. Iets voor het einde gaat de film de horrortoer even op. Maar meer dan wat stuiptrekkingen levert dat niet op.

A perfectly normal family van de Deense Malou Reymann gaat niet zo zeer over een vader die kiest om vrouw te worden. Thomas (Mikkel Boe Folsgaard) is al een tijd hormonentherapie aan het volgen, en zal ook een operatie ondergaan zodat hij daarna als Agnete door het leven kan gaan. Voor zijn vrouw Helle (Neel Ronholt) is dat de brug te ver en zij vraagt dan ook de scheiding aan. Iets wat zij aankondigt wanneer ze samen pizza eten. Concreet geeft ze Thomas geen kans om de zaken op een normale manier uit te leggen. Neen, de kinderen zullen de scheiding die ingezet wordt meteen associëren met het feit dat ie een vrouw wil worden. Eigenlijk gaat de prent niet helemaal over het transgendergegeven, maar vooral over het uiteenvallen van een gezin (ook door de individualisering). Zo zien we tijdens die pizzamaaltijd dat iedereen zijn eigen pizza heeft: Hawaï, Pepperoni of Gorgonzola. Die laatste is voor Thomas, waar Emma (Kaya Toft Loholt) een vies gezicht om trekt.

Deze zomer kan je (opnieuw) enkele films ontdekken van de regisseur Wong Kar-wai die uit Hong Kong komt. Zijn films zijn namelijk digitaal gerestaureerd naar 4K kwaliteit. In the mood for love is de eerste van 5 titels die tijdelijk terug in de bioscoop te zien zijn. Happy Together, Chungking Express, Fallen Angels en 2046. Wong, all day Long volgen vanaf augustus.

De Franse dramafilm Gagarine is een film waarvan je mond spontaan openvalt. De prent die tevens het langspeelfilmdebuut betekende voor schrijvers Fanny Liatard and Jérémy Trouilh is een waar pareltje. Niet alleen omdat het een straffe magisch-realistische state of mind film is, over een jongen, Youri (Alséni Bathil), die geen afscheid wil en kan nemen van de sociale woonblok, de Cité Gagarin, vernoemd naar de eerste kosmonaut in de ruimte Yuri Gagarin, waar hij is opgegroeid. Zelf is ie gefascineerd door ruimtevaart en techniek.