‘Dit is onze avond. Let’s make this happen!’ klonk het uit de mond van Arsenal tijdens ‘Estupendo’ in de AB. En of het hun avond werd! Twee jaar geleden vulde de band maar liefst 6 keer de AB omdat de groep vijftien kaarsjes uitblies. Dit jaar is de terugkeer van de groep goed voor 4 uitverkochte shows. Optredens waarin ze nieuw materiaal op het publiek loslaten zoals opener ‘Low sun Long shadow’, ‘Whale’ en ‘Amplify’ en dat zou moeten resulteren in een nieuwe plaat die in het voorjaar van 2018 uitkomt. Daarvoor trokken de producers Hendrik Willemyns en John Roan naar Nigeria. De nieuwe sound blendt perfect met het oud materiaal. Dat is alvast een plus. De groep die gewend is om met click track te werken, leerde er om muziek te maken met vrije beats (eigenlijk is dat live muziek maken in zijn puurste vorm zonder dat je je in keurslijf steekt van een signaal dat door je in ears te horen is nvdr.). Kortom de twee gingen terug naar de essentie. Dé ster van de avond was echter Akiko Nakayama die haar kunstvorm ‘Alive painting’ toont op het grote scherm achteraan het podium.

De 56-jarige Britse Alison Moyet stelde in de Roma haar nieuwste album ‘Other’ voor. Dat deed ze eerst en vooral al met een standaardset onder de arm. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat routine links en rechts wel vaker om de hoek kwam sluipen. Moyet had slechts twee muzikanten bij wat maakte dat er enorm veel meeliep tijdens het optreden, niet in het minst de drumtracks. Bij ‘Beautiful gun’ zagen we haar twee muzikanten bas- en elektrische gitaar spelen terwijl al de rest gewoon meeliep … Had OMD de dag ervoor nog wél een echte drummer bij in de Borgerhoutse zaal, dan verzaakte deze vijftiger daaraan. Het luidruchtige publiek was kennelijk toch vooral gekomen om de songs van het Britse synthpopduo Yazoo uit de periode 1981-1983 waar ze naast Vince Clarke lid van was opnieuw te horen. De meeste hits uit haar 35-jarige muziekcatalogus spaarde ze echter op voor het einde zodat ze genoodzaakt was om het publiek tot de orde te roepen bij ‘Ski’ door ‘subtiel’ te stellen dat die conversaties ook op een ander moment zouden gevoerd kunnen worden. Eerlijk, weinig toeschouwers hadden een boodschap aan het nieuwe materiaal van Moyet. We kunnen hen overigens geen ongelijk geven.

OMD (Orchestral Manoeuvres in the Dark) heeft een nieuwe plaat uit. Die heet ‘The Punishment of Luxury’ en is ondertussen het dertiende studio album van de Britse synthpopband die mee aan de wieg stonden van het genre. Een schijfje dat ze kwamen voorstellen in de Roma ook. Alleen leek zo goed als niemand daarvoor gekomen te zijn. Andy McCluskey probeerde nochtans de uitverkochte zaal in Borgerhout de ganse tijd te overtuigen hoe relevant de band anno 2017 nog steeds is, het mocht niet baten. De tamelijk passieve toeschouwers waren vooral voor die drie hits gekomen: Joan of Arc (Maid of Orleans), Enola Gay en Electricity.

130.000 toeschouwers ontvangt Studio 100 op zes dagen in het Sportpaleis. 56.000 tijdens 5 shows van de Grote Sinterklaasshow 2017 dit weekend en 74.000 voor #Throwback Thursday in het Sportpladijs daarvoor en erna. Het productiehuis in Schelle kan op die manier ook de winstgevendheid verhogen want beide shows gaan door op hetzelfde podium en met dezelfde belichting en geluidsinstallatie. Meer dan een nostalgieshow is #Throwback Thursday in het Sportpladijs dus eigenlijk een Grote Sinterklaasshow voor grote mensen geworden. Zonder Mega Mindy, Rox en co. weliswaar. Bij #Throwback Thursday in het Sportpladijs enkel nostalgische acts als W817, de deelnemers aan Junior Eurosong zoals Tonya, Thor, Laura Omloop en Jonas van X!nk. Kers op de taart van het hele gebeuren is een eenmalige reünie van Spring dat een zinderend 40 minuten durende best of in sneltreinvaart laat horen. Als headliner na de pauze volgt een optreden van Samson en Gert dat een uur duurt waarbij de grootste zaal van het land in de fik gezet wordt, figuurlijk dan. Maar dat is niet erg, want Samson en Gert zijn al jaren bij de brandweer.

In vele opzichten werd het een historisch optreden dat Mark Lanegan Band gaf in Trix. Niet in het minst omdat het zijn laatste live concert als 52-jarige was. Dat was ook een fan niet ontgaan die halfweg het optreden hem alvast een vroege ‘Happy Birthday’ toewenste. De Amerikaan verroerde geen vin. We zien in hem dan ook niet meteen het type dat met een partyhoedje op zijn kop en een toeter in de mond backstage op tafel gaat dansen wanneer het zijn verjaardag is. Nog wat later riep een man ‘Markske!’ uit wat vreemd overkwam vermits de zanger en zijn band een puik optreden afleverden in de ‘bestaat die zaal hier al lang?’ – aldus mijn tijdelijke buurvrouw waaruit nog maar eens blijkt dat Trix qua naambekendheid nog lang geen AB is. In niets had Lanegans podiumpresence immers iets te maken met de wat slungelige chocomelk drinkende figuur uit een voetbalserie die eindeloos herhaald wordt.