Een prachtige emotionele muzikale geanimeerde fantasyfilm. Dat is Fei Fei en de maan (originele titel: Over the moon) van Glen Keane. Dat de prent die op Netflix te zien is, de moeite loont, bewijst het feit dat ie onder andere genomineerd was voor de Golden Globes en de Oscars als beste animatiefilm dit jaar. Soul bleek gewoon sterker, maar dat wil nog niet zeggen, dat Fei Fei en de maan niet de moeite zou zijn, integendeel.

Een koppel dat van plan was om uiteen te gaan maar toch nog met elkaar opgescheept zit door de lockdown en zo terug naar elkaar toegroeit. Dat is het uitgangspunt van schrijver Steven Knight die zich daarvoor baseerde op de huidige coronapandemie. Locked Down werd geregisseerd door Doug Liman en gefilmd tijdens de huidige coronaperiode. In de hoofdrollen zien we Chiwetel Ejiofor als Paxton en Anne Hathaway als Linda aan het werk. Tijdens de lockdown leren ze elkaar terug beter kennen. Zij viel voor hem omdat hij wild was en zij van wild hield. Toen hun relatie verder ging, verloor hij zijn wilde haren op het moment dat ze het ook niet meer wild wou. Dat zou dus moeten gewerkt hebben, maar dat gebeurde niet. Elk van hen schreeuwt om aandacht bij de ander die die maar niet krijgt. Wat deze film die uiteindelijk gaat over stilstaan bij je leven, de keuzes die je maakte en de toekomst die je voor ogen hebt, zo interessant maakt, is dat die al met al de lockdown tijdens de coronapandemie goed samenvat en de essentie van het leven weergeeft.

Met Ferry van regisseuse Cecilia Verheyden lanceert Netflix nu een film die een prequel vormt van de succesvolle serie Undercover. De sterkte van deze prent is onmiskenbaar dat de personages van Danielle en vooral Ferry wat uitgediept worden. Met andere woorden dat je als kijker achteraf beter hun psyche begrijpt. Ferry blijkt, hoe snel opvliegend hij wel mag zijn, vooral een man die het resultaat is van een jongetje die nooit een vaderfiguur gekend heeft. Of toch geen goeie. Neen, zijn vader Jack was gewelddadig. In die mate dat Ferry zijn moeder als kind al wou beschermen tegen het huiselijke geweld door diens pistool te nemen. Hij richt het wapen naar zijn vader maar schiet niet. ‘Nooit iemand bedreigen als je het niet kan afmaken. Loser!’ zegt zijn vader hem, een levensles die Ferry zelf later ook zal doorgeven. Qua opener van de film kan dat tellen.

Wendy van Benh Zeitlin is een film die helemaal tot haar recht komt op moederdag. Op het einde van de prent klinkt het immers: ‘I love my mother. Even if she leaves me. Even if she dies. I love you. If you love your mother, sing loud!’ Het minste wat je kan zeggen is dat deze Wendy die gebaseerd is op Peter Pan van J. M. Barrie andere keuzes maakt. Geen ‘Ik geloof in elfjes’ hier, maar wel een ode aan alle moeders ter wereld wat iedereen die de film kijkt en luid zingt officieel moederskindjes maakt. De grootste aanpassing voor kijkers van Wendy is ontegensprekelijk de rauwe realiteit die getoond wordt. Geen elfjes (al wordt er wel onder water naar verwezen als lichtgevende deeltjes van de moeder), en er wordt al evenmin gevlogen (toch alleszins niet in de lucht, wel in het water). Maar de thema’s blijven wel overeind. Jongens versus meisjes (om Wendy lachen haar twee broers), eeuwig jong willen blijven door te geloven versus ouder worden … Op dat vlak stelt deze film zelfs dat ouder worden een groot avontuur is, dat gepaard gaat met mirakels, tegenslagen maar ook een tocht die straffer is dan je wildste dromen.

In slaapmodus geraken tijdens het hilarische The Mitchells vs. the Machines? Neen, dat zit er heus niet in. Daarvoor is de vertelstijl van deze geanimeerde actie/sci-fi-film gewoon te flitsend en druk. Heerlijk hoe de prent een eigen creatieve ‘yeah right’-stijl weet te hanteren waarbij het zowel enkele cliche’s uit het animatie- als het sci-fi/superheldengenre te kijk zet. Met bijna 2 uur is de film, die twee stijlen combineert: de illustratieve en handgeschilderde enerzijds en de realistische anderzijds, echter wel wat aan de lange kant en wanneer The Mitchells hun eerste plan niet lukt om vanuit een winkelcentrum de aanval van AI/robots op de mensheid te stoppen, voelt dat vooral aan als ‘oh jee, dit gaat hier nog veel langer duren dan verwacht’: de prent duurt dan ook bijna twee uur en is daardoor ook wat aan de (te) lange kant. Maar verder zorgt die vooral voor een dolkomische flitsende en bumpy rit.