Goed nieuws voor School is Cool. Na enkele weken is Good News teruggevallen naar een prachtige 106de stek in de Vlaamse albumcharts. Tot zover de invloed van 8 ‘media vol muziekkenners’ en het belang van positieve 4-sterren albumrecensies. Ter info: Christoff staat met ‘De hits’ op 8, Rob De Nijs met ‘Niet voor het laatst’ op 14 en Semino Rossi met ‘Ein Teil von mir’ op 17. Beter had de band zijn ziel dus verkocht aan twee playbackende tienermeisjes uit Duitsland om influencersgewijs een jonge en misschien wel nieuwe doelgroep te bereiken. Niet zo’n gek idee overigens als je weet dat Trix vol jonge meisjes zat om naar School is Cool te kijken. Dat het niet al te best gesteld is met de carrière van Johannes Genard werd enkele weken wel erg pijnlijk duidelijk toen bekend raakte dat ie op de meest vrouwelijke affiche ooit van Night of the Proms optreedt. ‘Dé parade der B-artiesten en has-beens begeleid door symfonisch orkest, wie wil dat niet op zijn CV kunnen plaatsen?’ moet ie wellicht lichtjes opportunistisch gedacht hebben toen ie dat contract tekende.

De Ghost Rockers goochelshow of de Ghost Rockers opa en oma-show. Zo zouden we Ghost Rockers On Tour 2017 kort kunnen samenvatten. Want jawel: Mila, Charlie, Jonas, Jimmy en Alex slaan aan het goochelen. Of beter: Charlie. Want die laat haar ‘comedyskills’ deze keer in de al dan niet doorzaagbare kast liggen maar brengt magie en illusie in de plaats. Ze is overigens niet alleen want plots verschijnt er tijdens het optreden een 29-jarige man die meteen ook terug weg is. De groepsleden denken dat het een verdwaalde toeschouwer is uit het publiek maar al gauw blijkt dat Prosper – vreemde naam voor een twintiger – niet te weten waar hij vandaan komt laat, staan waar ie is. Wel is ie op zoek naar Betje (afkorting van Elisabeth nvdr.) en geeft ie een verwarde indruk. Het zijn de Ghost Rockers die dankzij de Freebirds de lyrics van enkele live songs aanpassen de aanwijzingen zullen vinden. Uiteindelijk zal Prosper veel meer met de Freebirds en Ghost Rockers te maken hebben, dan iedereen aanvankelijk mogelijk achtte.

46.000 Metallicafans gaan er verspreid over twee concertdagen naar het Sportpaleis. De Amerikaanse hardrockers hebben maar liefst 25 trucks en 11 bussen mee op tour om hun in the round concerten af te werken. Dat is een stuk meer dan tijdens hun vorige in the round optreden in diezelfde zaal. In 2009 waren de heren onderweg met 18 trucks en 8 bussen. Ook nu weer was het vooral uitkijken of de groep iedereen wel zou bereiken in het Sportpaleis. Echt centraal stond het podium namelijk niet opgesteld, wel eerder aan de frontale zijde van de zaal. Dat houdt net als in 2009 risico’s in. Hun allerbeste Europese optreden ooit zagen we de Californische heavy metalband in 2015 geven in de Veltins Arena in Gelsenkirchen. Een handvol festivaloptredens deed de groep dat jaar in Europa waarbij James Hetfield en co vooral toonden erg veel honger te hebben. In het Sportpaleis leverde Metallica een zeer sterk optreden af. Maar er waren te veel dipjes, niet zelden omdat de band zelf te vaak de vaart uit de show haalde of omdat het kennelijk ook nodig was om recent materiaal uit ‘Hardwired ... to Self-Destruct’ te brengen.

Het Amerikaanse Ben Miller Band zette in La Madeleine een erg enthousiast optreden neer waar het spelplezier vanaf droop. Met stip is Rachel Ammons, gitariste, violiste, en backing vocal het geheime wapen van de band. Wat ze ook doet op het podium, ze weet erin te schitteren. Of ze nu een waanzinnig straffe solo neerzet (die versnelling in een erg boeiend ‘Babylon falling’ gevolgd door puike drumsolo van Scott Leeper, het opzwepende spel in ‘Ghosts’ dat uit de plaat ‘Any Way, Shape Or Form’ komt, ...), een knappe dialoog die ze aangaat met haar viool en de mondharmoncia van lead zanger en gitarist Ben Miller tijdens ‘Black Betty’, een cover van Ram Jam uit 1977, of ze de hoofdmelodie mag spelen in een terecht zeer goed onthaald ‘Get right church’ of de zang voor haar rekening mag nemen, … steeds weet de zwartharige vrouw wiens lokken bijna tot haar knieën reiken, het publiek met verstomming te slaan. Verder karakteriseert de sound van de band zich via de zelfgemaakte instrumenten zoals de ‘one string washtub bass’ van Scott Leeper die overigens ook de drums bespeelt. Verder is er nog bassist en gitarist Bob Lewis, die ook het geluid van een zelfgemaakte gitaar laat horen. Het luidruchtige publiek, dat kritisch was - zo waren de reacties zeer gemengd toen Miller vroeg om mee te zingen op ‘Call me if you ever want to party’ – maar ging het uiteindelijk wel degelijk overstag. En de groepsleden? Die genoten van het moment wat aanstekelijk werkte.

Emile Verstraeten, Ivan Smeulders, Amel Serra Garcia, Mike Smeulders en Piet Vandenheuvel lijken niet echt op Stan Van Samang. Ze vallen dus niet in de categorie van de ‘Mirakelmannen’. En toch leverden deze Ideale Mannen samen met Bart Peeters in de Arenbergschouwburg in Antwerpen een uiterst entertainende voorstelling van ‘Brood voor morgenvroeg’ af. Nieuwe nummers wisselden probleemloos af met klassiekers als ‘Poolijs’ en ‘Allemaal door jou’. Een uptempo ‘Lepeltjesgewijs’ volgde naadloos op een uiterst gevoelig ‘Tot je weer van me houdt’. En dankzij het accordeonwerk van Ivan Smeulders en de snelle strijkstokbewegingen van Emile Verstraeten varieerde de sound van gipsy poesta-klanken tot Franse musette. Bart Peeters bracht een beetje voor elk wat wils met een mooie balans tussen genres en tempo’s.