Met een jaar vertraging is Pieter Konijn 2: Stad op stelten te zien in de bioscoop. Het vervolg op Pieter Konijn op de vlucht uit 2018 is weliswaar minder verrassend dan de eerste (wat eigen is aan sequels) en hij sleept soms wat, maar de titel kan kennelijk nog steeds op heel wat interesse rekenen van families. Na 1,5 week dat de cinemazalen terug open zijn, deed deugd om nog eens in een goed gevulde zaal (ook al is dat relatief gezien de maximumcapaciteit die het Overlegcomité heeft opgelegd voorlopig nog steeds 200 man is indoor) plaats te nemen met rondom ons kinderen en ook mama’s die zowel met de visuele als de verbale humor konden lachen.

Peninsula, de van de pot gerukte zombie actie-horrorfilm van Yeon Sang-ho werd zo waar geselecteerd voor het filmfestival van Cannes vorig jaar. Die editie kon door de coronapandemie weliswaar niet doorgaan, maar de prent opent wel mooi met het logo van het festival en de melding dat die geselecteerd was. Dat recht hebben overigens alle films die vorig jaar normaal gezien zouden vertoond worden in Cannes. Niet dat we de film overigens een prijs of zo in de wacht zagen slepen. Daarvoor is het einde te melig (het belang van familiebanden die in het Oosten erg belangrijk zijn, wordt bv. wel erg dik in de verf gezet) en gaan de wilde achtervolgingsscènes er gewoon volledig over. Een groep Zuid-Koreanen wordt immers achtervolgd door een malafide militie, Unit 631. Daarnaast moeten ze oppassen voor zombies die ’s nachts op geluid afgaan of op licht, en tenslotte moeten ze nog de vele autowrakken zien te ontwijken terwijl de wegen er erg slecht bij liggen.

Oorspronkelijk was het idee dat Luca, de jongste computergeanimeerde film van Pixar en Walt Disney Studios, ‘geproduceerd met slippers aan in de Golf van Californië’ in de bioscoop uitgebracht zou worden. Maar de coronapandemie stak stokken in de wielen en daardoor komt de prent, die ook het animatiedebuut betekent van regisseur Enrico Casarosa, al meteen en exclusief uit op Disney+. Lang geen slechte zet, want Luca bezorgt je een behoorlijk déjà vu-gevoel. Thema’s zoals ‘I wanna be where the people are’ uit The Little Mermaid, de interesse van onderwaterwezens in mensen (door van alles over hen te verzamelen zoals een speelkaart, een grammofoon, een glas, een moersleutel, een wekker of te moeten leren wandelen, fietsen, eten met een vork op het land …) resoneren ook in deze film namelijk. Hier gaat het om zeemonsters Luca en Alberto die aan land een menselijke gedaante krijgen. Ze dromen van de vrijheid (Luca omdat ie zijn job als geitvissenhoeder van een school wat saai vindt, Alberto omdat zijn vader hem in de steek heeft gelaten en hij iets met zijn leven wil beginnen) en willen samen het avontuur tegemoet gaan.

In de jongste actiethriller van Guy Richtie: Cash Truck, hanteert de Engelse regisseur de techniek om een verhaal te vertellen in vier hoofdstukken, switcht ie constant in de tijd (flashback en flash forward) en herhaalt ie soms dezelfde scène maar dan vanuit een ander standpunt. De openingsscène zien de filmkijkers zo maar liefst drie keer. Een keer vanuit het standpunt van de veiligheidsagenten van Fortico Security wanneer die aan een brug in een hinderlaag rijden en overvallen worden, een tweede keer zien we de overval die met militaire precisie wordt uitgevoerd vanuit het standpunt van de overvallers, en een derde keer vanuit de ooggetuigen. Twee veiligheidsagenten worden erin koelbloedig geëxecuteerd, en ook een gewone burger wordt vermoord. De dader heet Jan (Scott Eastwood). H (Jason Statham) is op zoek naar hem omdat ie zijn zoon Dougie (Eli Brown) tijdens die overval heeft omgebracht door hem in de longen, de lever, het hart en de milt te schieten.

Een film die maar niet op gang lijkt te komen, met oeverloze dialogen die totaal geen toegevoegde waarde hebben waardoor de prent uiteindelijk uitdraait in een goedkope avontuurlijke actiefilm, waar niet eens zo gek veel actie in te zien is dus. Dat Is The Misfits die Renny Harlin regisseerde met niemand minder dan Pierce Brosnan in de hoofdrol.