Doe eens de oefening door je ogen te sluiten en je op één of andere hoogvlakte te plaatsen. Zo ééntje waar je rondvliegt tussen de elfjes. De kans is groot dat je er spontaan de muziek van Sigur Rós bij hoort.

Nu deze groep even op non-actief staat, heeft frontman Jónsi, echte naam Jón Thór Birgisson, een eerste soloplaat gemaakt. Vorig jaar maakte hij al samen met partner Alex Somers een muzikaal zijsprongetje in de vorm van “Riceboy Sleeps”.

Hoogst vreemd hoor die nieuwe plaat van Joss Stone. Op een website van een Vlaamse kwaliteitskrant lazen we dat haar platenfirma EMI deze cd niet meteen lustte, wegens te weinig commercieel. Er zou geen potentiële nummer 1-hit in zitten. Tevens zou de platenfirma geen eurocent wensen uit te geven om het schijfje te promoten. Nou dat zal wel, die postzegel om een exemplaar op onze redactie te krijgen, zal toch heus wat meer dan een eurocent gekost hebben. Stone was trouwens in november te gast bij Peter Live. Als dat geen promotie is?

“Can’t slow down” heet de nieuwste van Foreigner, en daarmee leverde de groep opnieuw een sterke popplaat af die na weken voorbeluisteren, nog steeds blijft boeien (wat we niet van elk album dat we onder onze neus krijgen, kunnen zeggen). Gitaren, drum, synths en kopers zorgen voor de perfecte ingrediënten. Een plaat zonder truken van de foor, zonder effectjes werd het.

“Don’t forget subtlety is sooo 2009, more is definetely more… crisis what crisis?” daarmee zegt Eline De Munck en haar alter ego Ellektra meteen alles in haar dankwoord op haar debuutplaat “More is more”. Die stelde ze in Aartselaar aan de pers voor. Roze schoentjes, blonde pruik, en een bling bling pakje aan. Ook de foto’s in de albumhoes moeten vooral choqueren: De Munck als Maagd Maria met hamertje en op elke tepel een flosh – of hoe noem je zo’n ding? Ook een stoute versie van Roodkapje zien we. Singles als “Do you really wanna be with me”, “Real love” en “I hate it but i love it” vinden we onder andere op het schijfje. Maar van de debuutsingle Footprints in the sand – toen nog onder haar eigen naam uitgegeven – is geen spoor. Het paste wellicht niet in het Ellektraformat.

Het Britse Editors, nu ja Brits, heeft een derde studio album uit: “In this light and on this evening”. Niet zo gek vaak, krijgen we een begeleidend schrijven van de songsmid toegestuurd bij het album. Dit keer wel. In zijn brief die Tom Smith naar journalisten en eigenlijk alle luisteraars richt, staat hij stil bij het nieuwe album. Een album dat Smith rond het einde van hun vorige tour An End Has A Start, op het einde van de zomer van 2008, is beginnen schrijven.