“Don’t forget subtlety is sooo 2009, more is definetely more… crisis what crisis?” daarmee zegt Eline De Munck en haar alter ego Ellektra meteen alles in haar dankwoord op haar debuutplaat “More is more”. Die stelde ze in Aartselaar aan de pers voor. Roze schoentjes, blonde pruik, en een bling bling pakje aan. Ook de foto’s in de albumhoes moeten vooral choqueren: De Munck als Maagd Maria met hamertje en op elke tepel een flosh – of hoe noem je zo’n ding? Ook een stoute versie van Roodkapje zien we. Singles als “Do you really wanna be with me”, “Real love” en “I hate it but i love it” vinden we onder andere op het schijfje. Maar van de debuutsingle Footprints in the sand – toen nog onder haar eigen naam uitgegeven – is geen spoor. Het paste wellicht niet in het Ellektraformat.

Het Britse Editors, nu ja Brits, heeft een derde studio album uit: “In this light and on this evening”. Niet zo gek vaak, krijgen we een begeleidend schrijven van de songsmid toegestuurd bij het album. Dit keer wel. In zijn brief die Tom Smith naar journalisten en eigenlijk alle luisteraars richt, staat hij stil bij het nieuwe album. Een album dat Smith rond het einde van hun vorige tour An End Has A Start, op het einde van de zomer van 2008, is beginnen schrijven.

Het is zo klaar als een klontje: zanger/gitarist en songschrijver Kristof Uittebroek is Asterixgewijs in een vat vol 80’s-sound gevallen. Men hoort echo’s van Joy Division, A Flock of Seagulls, Indochine en nog tientallen anderen. En net zoals Asterix is het schrijverstalent van de heer Uittebroek hier sterker uitgekomen. Nu, sterk is niet gelijk aan super: je vraagt je namelijk steeds af waarover elke song gaat. Mysterieuze omschrijvingen met dubbele bodems of verwijzingen naar Shakespeare, futurisme en mythologie: het muzikale brein is hier grondig aan het freewheelen geweest. Neen, het album is zeker geen muziek om mee wakker te worden, laat staan, te gaan slapen.

“Zij aan zij”, is niet alleen een lesbisch magazine in Nederland. Nu is het ook de titel van Clouseau’s tiende Nederlandstalige album. En ja ook dat schijfje gaat onder andere over seks. Een thema dat Wauters nooit uit de weg gaat, en dat bij zijn vooral vrouwelijk publiek ook scoort. “Ik heb de zin en jij het lijf voor een geweldig tijdverdrijf” zingt hij in “Doe het”.

Dat Koen Wauters zich als een vis in het water voelt met camera’s rond zich, dat is niets nieuws. Wanneer het Sportpaleis in december 2009 tot een grote TV-studio wordt omgedoopt, is het niet anders. Gigantisch veel camera’s registreerden de tiende editie van hun Sportpaleisshows. Dat was ook nodig, want de zanger en zijn groep wandelen en lopen op catwalks die een racebaan voorstellen en die naar alle kanten van de zaal uitmonden.