De nieuwste, nu al 4de, telg van Arid heeft veels goeds in zich. En toch lukt het niet altijd. Ja, het is gevarieerder dan zijn voorganger, ‘All Things Come in Waves’, wat op zichzelf nu geen prestatie was. Maar er is meer nodig dan gewoon wat experimenteren met instrumenten en sound om een album op een verhoog te plaatsen.

Opvallend: Anouk Teeuwe dankt haar 3 kinderen op het hoesje van haar jongste album. Teeuwe schrijft dat haar kinderen ervoor zorgen dat ze haar leven de moeite waard maken om voor te leven.

3 Jaar na haar debuut “This is the life“ bevestigt Amy Macdonald met haar opvolger “A curious thing“. De Schotse serveert opnieuw een rijk palet aan folky en poppy nummers die ook nog ergens over gaan. “Zeg me niet dat het gedaan is of dat het liedje uit is“ zingt ze in de sterke opener “Don’t Tell Me That It’s Over“. Aan het bloedmooie nummer komt wel degelijk een einde.

Amika heeft zijn eerste album klaar. Voor wie net als wij, nog nauwelijks kinderprogramma’s bekijken: het verhaal gaat over Merel (Moora Vander Veeken) die gek is op Amika, een paard dat al meteen tijdens het eerste nummer op het schijfje bezongen wordt. Opvallend is dat Moora Vander Veeken’s stem wat nasaal en dof klinkt. Heeft ze dit album met een verkoudheid moeten inzingen?

Vergeet vooral Fascination, het nummer waarmee Alphabeat bekend werd. Hun jongste album, daar draait het vooral om synthesizerbeats. Ace of Base, Corona,... het zijn maar enkele namen waardoor ze beïnvloed werden. De ‘90s sound is dus nooit ver weg, heel wat pianodeuntjes doen ons inderdaad ook aan “Rhytm of the night“ denken. Alphabeat lijkt met deze bubble gum-pop zich vooral op tieners te willen richten. Heel wat zang wordt door de effectenmachine gedraaid, zodat je je afvraagt hoe de band live klinkt.