Hannah Reid, Dan Rothman en Dominic ‘Dot’ Major stonden voor de allereerste keer op Pukkelpop. Hoewel de band in de fout ging bij ‘Non believer’ en ‘Oh Woman Oh Man’ - of daar de zenuwen mee te maken hadden, laten we in het midden - zette London Grammar een erg sterk optreden neer in Kiewit. We vonden het zelfs erg professioneel van zangeres Hannah Reid, in zwarte jas, dat ze bij ‘Non believer’ de song opnieuw liet starten door haar bandleden. Alleen moesten ze net na een fikse regenbui aantreden én voor Bastille op het hoofdpodium kruipen. London Grammar kreeg dus niet echt de meest dankbare spot in het tijdsschema van Pukkelpop en ook de keuze voor de Main Stage kan je op zijn minst in twijfel trekken. Het publiek wou zich immers warm bewegen, maar kon dat niet omdat de groep nu eenmaal gekend is om intimistische nummers. Een ander argument, is van visuele aard. Die zwarte jas die Reid de ganse tijd aanhad, had weinig star quality. Dat alles is meteen ook de grootste kritiek die we kunnen uiten richting Chokri en co. London Grammar had zo veel beter tot zijn recht kunnen komen in de Marquee. Ongetwijfeld doet de groep dat dit najaar dan ook in de Lotto Arena, op 11 en 12 december 2017.

De Britse band Bastille is op zijn retour. Dat bleek op de voorlaatste dag van Pukkelpop 2017. Niet zo gek veel toeschouwers waren afgezakt naar de Main Stage bij de start van het optreden. Pas na verloop van tijd begon het ook voorbij de front of house (mengtafeltent) wat gevuld te geraken. De groep is nu de maatschappijkritische tour opgegaan sinds hun tweede plaat ‘Wild World’ die van vorig jaar dateert. In de visuals zien we news tickers – hoe origineel: Massive Attack doet dat al jaren! – en er is – wohow! – zelfs een tv nieuws tune verwerkt tussen enkele nummers door. Het boeit het jonge volkje allemaal niet. Zij willen de hits horen. Beleefdheidsapplaus na beleefdheidsapplaus krijgen we dan ook te horen. Vonden we de groep 3 jaar geleden op Sziget Festival al een mager beestje, dan ligt die nu zo goed als samen met enkele fans die te zwaar in de alcohol gevlogen zijn door de koude, in een coma. Het einde van het optreden waar de ene hit na de andere te horen was, vat zich het beste samen als too little too late.

Hét feestje van Pukkelpop op donderdagnamiddag? Dat zette ongetwijfeld Sigala ****1/2 neer. De 24-jarige Britse dj kreeg de fans in een volgelopen Dance Hall tot helemaal achteraan op de schouders op het einde van zijn live set en liet vervolgens de intro van ‘The Lion King’ horen. Rillingen gingen over ieders lichaam. Naast eigen hits als ‘Easy Love’ (waarmee de set ook startte, en waarin een stukje ‘ABC’ van The Jackson 5 in verwerkt zit, ‘Sweet lovin’’ en zijn recentste aanstekelijke maar vreemd genoeg duidelijk minder gekende song ‘I came here for love’ met een waanzinnig straffe Ella Eyre die de vocals voor haar rekening neemt, liet ie ook classics als ‘Ain’t no mountain high enough’, ‘Kernkraft 400’, ‘7 Nation Army’, ‘Jump Around’, ‘I Love it’, ‘You’ve got the love’, ‘Stay with me’, ‘Symphony’ van Clean Bandit en ‘Show me love’ horen. Resultaat: een waanzinnige party waarbij de jonge fans, niet zelden meisjes, meeklapten wanneer dat gevraagd werd, meezwaaiden en “hey hey ho ho’ riepen, of opsprongen. Aan effecten geen gebrek trouwens: CO2-jets en confetti misten hun effect – in tegenstelling tot bij het concert van Editors – niet.

Het is er dan toch nog van gekomen deze festivalzomer: een optreden van Solange. Nadat ze eerder zeer last minute – terecht niet naar de zin van heel wat fans overigens – haar headlineroptreden op Dour cancelde kwam er het bericht dat ze op Pukkelpop zou aantreden op het hoofdpodium. Daar zette ze een pokkesaaie set neer die meer blues in zich had dan ritme. Het zusje van Beyoncé vond het noodzakelijk dat ze als choreografe van haar eigen show vermeld zou worden. Een Sidi Larbi Cherkaoui is ze echter nog lang niet. Viel dat even tegen wat ze op het podium bracht! Veel verder dan erg repetitief de kop naar voor gooien zodat de weelderige haardos naar beneden reikte, of het linkerbeen wat opzij buigen, kwam ze kennelijk niet. De backdrop was wit met een rode cirkel en leek zo te verwijzen naar de Japanse vlag. Finaal voelde haar concert net als dat van Lana Del Rey op TW Classic vorig jaar en Lollapalooza Paris dit jaar aan: foute plaats en vooral foute timing. Het hypeje dat media in ons land rond Solange proberen te creëren, is ongepast. Dat ze een slot kreeg op het hoofdpodium van Pukkelpop van tien voor negen tot tien voor tien was gewoon too much too soon voor haar. Ook voor de toeschouwers kennelijk die met veel minder voor het hoofdpodium stonden dan je zou verwachten voor ‘de zus van’.

Editors is in geen enkel land zo groot kunnen worden dan in België. Dat komt voornamelijk door Studio Brussel en De Morgen die deze Britse indierockband de hemel in prezen de afgelopen jaren. Dat zorgde ervoor dat de band rond Tom Smith jarenlang in een gigantisch spagaat heeft gezeten. In het buitenland deden ze een clubshow in 2013 terwijl ze bij ons het Sportpaleis vulden met extra materiaal dat de lokale productie er bij stak. Ook op Pukkelpop kreeg de groep ontzettend veel (bijkomende) showtrucs mee: vlammen, confetti, CO2-jets en vuurwerk. Op Clean Your Act-vlak was deze act wellicht de meest vervuilende totnogtoe van Pukkelpop 2017. Maar zelfs dat kon niet baten. Editors stootte ook in Kiewit, net als op Lollapalooza Paris overigens, op een muur van apathie bij het publiek. Enkel ‘Papillon’ kon min of meer nog op behoorlijk wat publieksreactie rekenen.