The Trial of the Chicago 7 won terecht op de Golden Globes dit jaar de prijs voor beste script dat van de hand is van Aaron Sorkin die de prent die waargebeurde feiten uit 1968 en 1969 terug oprakelt, ook regisseerde. Sorkin slaagt erin om deze rechtbankfilm op een intelligente manier te brengen. Hij start door te tonen dat verschillende los van elkaar bestaande groepen willen protesteren op de dag van de Democratische conventie in augustus 1968. Ze willen dat de Vietnamoorlog ophoudt. Allen hebben ze vreedzame bedoelingen. Nadat we de titel van de film zien start het proces. De kijker weet niet wat er precies allemaal gebeurd is in Chicago. Wel krijgen ze al van de start mee dat het een politiek proces is waarbij voor het eerst de Rap Brown-wet zou ingeroepen worden, een wet die is opgesteld door witte zuiderlingen in het Congres om zwarte activisten de mond te snoeren wat op tegenkanting stootte van burgerrechtenactivisten.

En de grote verliezer van de Golden Globes dit jaar was … Mank. De film van David Fincher was maar liefst in 6 categorieën genomineerd en werd zo aanzien als de grote kanshebber. Uiteindelijk wist de film geen enkele nominatie te verzilveren. De beeldjes voor beste drama, beste acteur (Gary Oldman), Beste vrouwelijk bijrol (Amanda Seyfried), beste regie (David Fincher), beste script (Jack Fincher) en beste filmscore (Trent Reznor, Atticus Ross) zag de film aan zijn neus voorbijgaan. Waar liep het mank? Zeker, de film ademt een ongelooflijke nostalgie uit maar Mank is ook een lijzige film die sleept. Het vertelritme is traag en al die tussentitels die getikt worden inclusief de vele flashbacks zorgen voor een gefragmenteerde filmervaring waardoor de spanningsboog het moet ontgelden.

Met wat voor een kanjer van een cliffhanger sluit de vijfde aflevering van het eerste seizoen van Lupin op Netflix af! Raoul (Etan Simon), de enige zoon van Assane Diop (Omar Sy) en Claire (Ludivine Sagnier) wordt ontvoerd in Étretat. En Assanes missie om de dood van zijn vader Babakar (Fargass Assandé) te wreken, zich inspirerend op de methoden die Arsène Lupin hanteert in de boeken van Maurice Leblanc is niet voltooid. Assane gebruikt onder andere de valse naam Paul Sernine, een anagram van Lupins naam. Lukt het hem om in een door en door corrupte samenleving waar de elite samenzweert met omkoopbare commissarissen en media alsnog gerechtigheid te bekomen en zijn vaders naam te zuiveren?

The Queen’s Gambit van Scott Frank naar het boek van Walter Tevis uit 1983 is genomineerd voor The Golden Globes als beste miniserie. Daarnaast is ook hoofdrolspeelster Anya Taylor-Joy terecht genomineerd om met de prijs aan de haal te gaan als beste actrice (die doordringende ogen, die wat onderkoelde berekende blik en haar spel in combinatie met haar fijne vingers die ze aan haar mond brengt, die tegenstelling: afstandelijkheid vs ingehouden passie die ze perfect neerzet terwijl ze ook zeer overtuigend een verslaafde vrouw speelt die zich laat gaan …). Wij schatten de kansen voor The Queen’s Gambit zeer hoog in dat de serie straks de rest schaakmat zal zetten omdat alles aan deze serie gewoon perfect is.

Wauw! Wauw! Wauw! Wat een onwaarschijnlijk straffe acteerprestatie zetten Zendaya (Marie) en John David Washington (Malcolm) neer in de zwart-witfilm Malcolm & Marie van Sam Levinson. Het is het soort prent waar je gewoon je duimen en vingers van likt als je houdt van ijzersterke dialogen, en film herleid tot de essentie. Alles speelt zich af in slechts 1 huis. Malcolm en Marie komen thuis van een filmpremière. Zij kookt voor hem nog even macaroni met kaas. Hij is wat aangeschoten op de avond van zijn leven. Al snel zal blijken dat ze boos is. De film waar hij en zij de ganse avond lovende woorden voor kregen, is namelijk gebaseerd op Maries verhaal, die verslaafd is geweest. Zij is dan ook – terecht – not amused dat hij zowat iedereen in zijn dankwoord vermeld heeft behalve haar. Wat volgt zijn dialogen om van te smullen die qua scherpte lekker aanschurken bij wat toneelteksten als Who’s afraid of Virginia Woolf te bieden hebben. Eigenlijk zit je een uur en drie kwartier te kijken naar een film die perfect een theatervoorstelling zou kunnen zijn van Simon Stone (Ibsen Huis) of nog dichter bij huis onze eigen Belgische topregisseur Ivo Van Hove of compagnie De Koe. Malcolm & Marie, dat wat ons betreft Oscarwaardig is, laat onder andere ‘Down and Out in New York City’ van James Brown, ‘In a Sentimental Mood’ door John Coltrane en Duke Ellington en ‘I Forgot To Be Your Lover’ van William Bell horen in de exquise soundtrack.