Nog tot 26 juli 2021 kan je in het Musée Jacquemart-André naar het werk van Paul Signac (1863 - 1935) kijken. 8 verschillende ruimtes in het voormalig stadspaleis waar de permanente collectie van Édouard André uit 1875 zich bevindt, zijn voor de gelegenheid voorzien van bijna 70 werken uit privéverzamelingen van deze landschapsschilder en theoreticus van het neo-impressionisme. Naast het werk van Signac is ook dat van zijn bevriende kunstenaars te zien: zoals Canal en Flandre (1894) en Le Moulin du Kalf à Knokke (1894) van Théo Van Rysselberghe die er mee voor zorgde dat België beschouwd kan worden als de tweede bakermat van het neo-impressionisme.

Sinds 25 juni kan je bij Tour & Taxis naar de expo ‘Hyperrealism Sculpture. Ceci n’est pas un corps’. Wie daar een déjà vu-gevoel van krijgt, kunnen we geruststellen. De tentoonstelling liep inderdaad al eerder in Musée de la Boverie van 22 november 2019 tot 2 augustus vorig jaar. Dat is dus nog niet zo lang geleden. Net als in Luik zijn er in Brussel zo’n 40-tal beelden van internationale kunstenaars uit onder meer de VS, het VK, Italië, Spanje, België, en Australië te zien. En dat is meteen een van de mindere punten aan deze expo: je bent er nogal snel door (als je de ganse bezoekersgids wil lezen en de filmpjes bekeken wil hebben, reken je maximaal 1,5 uur). Daarnaast kon maar een deel van de werken ons echt boeien. Voordeel van de piekfijne organisatie en opbouw van de tentoonstelling is dat er meer dan voldoende ruimte is voor de bezoekers. Wie al gaan kijken is in Luik vorig jaar, ontdekt in Brussel overigens negen nieuwe werken.

Zo’n uurtje tot 80 minuten zou een bezoek aan de niet geautoriseerde expo Banksy : Genius or vandal? die sinds 10 juni loopt op de Brusselse Grote Markt duren. Wij deden er het dubbele over. Drie uur. Dat komt omdat het een razend interessante tentoonstelling is in een voormalig bankkantoor op enkele meters van het politiecommissariaat.

Het is niet meer dan een soort shopping-ervaring (kijken maar niet kopen), met dat verschil dat je de kostuums die Manneken Pis showt, helemaal niet kan kopen tijdens je bezoek aan de Garderobe Manneken Pis. Een bezoek dat maximum een half uur duurt. Maar op zich is het wel een bezoekje waard om je te vergapen aan een deel van de meer dan 1.000 kostuums die Belgiës bekendste standbeeld/fonteintje met de jaren geschonken kreeg. Het aankleden van Manneken Pis dateert ten minste van 1616. Dat toont althans het schilderij de Ommegang in Brussel op 31 mei 1615, een schilderij van Denis van Alsloot die de belangrijkste processie van Brussel uit die tijd afbeeldde. Tot op heden is dat het oudst gekende bewijs dat Manneken Pis in een kostuum gehesen werd.

Geheel toevallig kwam ik voorbij de Fondation Jacques Brel dat dit jaar haar 40^ste verjaardag viert. Niet wetende dat zij het archief van Jacques Brel ontsluiten en dat beschikbaar stellen van het publiek. Recent bracht men er namelijk een dubbel cd en dvd uit met geremasterde beelden van zijn optreden in l’Olympia in Parijs van 28 en 29 oktober 1966 en Knokke-Zoute van 23 juli 1963.  De Fondation Jacques Brel biedt drie mogelijkheden aan: zo kan je als bezoeker grasduinen in het archief op een flastscreen met o.a. getuigenissen, beeldmateriaal, teksten, correspondentie en wat er in de pers verscheen, kan je in een zaaltje een van de twee (concert)films met een interview van Brel van 8 juli 1971 dat tevens terug te vinden is op de 2CD/2DVD bekijken of kiezen voor een heuse Brel-wandeling door onze hoofdstad. Wij kozen de eerste optie (die fraaie 2CD/2DVD bekeken en beluisterden we thuis), lieten ons dus onderdompelen in het rijke archief en maken graag een afspraak om op een later tijdstip de wandeling te doen.