Op zeventien staat ie in de lijst van best verkopende Belgische artiesten: André Brasseur. Dat heeft ie voornamelijk te danken aan zijn grootste hit ‘Early Bird Sattelite’ uit 1965. Het nummer werd al snel qua titel ingekort tot ‘Early bird’. In die jaren ’60 en ’70 werden zijn nummers (o.a. Big Fat Spiritual) niet zelden gebruikt voor jingles van de BRT en ook de stations van piratenradio’s deden er maar al te graag beroep op voor hun tunes. Brasseur verkocht meer platen dan Bobbejaan Schoepen en K3. Toen ie vier jaar geleden in de Bonnefooi optrad, een café over de AB, net zoals zijn carrière gestart was: in bars, ontstond het idee om een nieuwe band te vinden voor hem. Dertigers en veertigers begeleiden de 77-jarige Hammondorgelbespeler nu. En het moet gezegd, het is vooral de verdienste van gitarist Ben Van Camp, bassist Ben Brunin, trompettist Jo Hermans, saxofonist Wietse Meys en drummer Dirk Jans dat ze het wat karakteristieke zompige, moerassige geluid van het orgel en zijn lesliespeaker tot een hoger, moderner en funkier/rockend niveau wisten te tillen.

José Carreras, die in december 70 wordt, heeft meer dan 160 albums opgenomen waarvan 50 volledige opera’s, heeft in iedere operazaal ter wereld opgetreden en  heeft meer dan 75 miljoen albums verkocht. Hij genas van leukemie in 1988 en maakte deel uit van ‘de drie tenoren’ – Carreras, Domingo en Pavarotti tussen 1990 en 2003 wat hem na zijn ziekte terug op het internationaal toneel bracht. The Three Tenors in Concert uit 1990 werd het best verkochte klassieke album ooit. In Bozar werd Carreras begeleid door de Italiaanse pianist Lorenzo Bavaj en kreeg ie als sopraan de dertigjarige Georgische Salome Jicia naast zich. Samen met hen bracht hij een klassiek optreden, niet versterkt dus, en het concert richtte zich duidelijk op een niche publiek. Wie classical hits wou, kwam zo goed als van een kale reis terug. Wie met open geest naar Bozar kwam om muziek te ontdekken, zoals zo goed als alle toeschouwers, gaf het trio tot vijf maal toe een staande ovatie met als resultaat vijf toegiften. Genereus noemen ze dat.

De tent voor stage three op Best Kept Secret staat stampvol om harpist/componist Remy van Kesteren te zien. Een harpist op een popfestival? Het publiek lijkt het ook niet helemaal te snappen en lult dwars door het concert heen, en dat is jammer.

Als er één optreden is dit voorjaar dat met stip tot dé verrassing van het seizoen gerekend mag worden dan is het wel het optreden van 2Cellos in een uitverkocht Koninklijk Circus. Luka Sulic en Stjepan Hauser, beiden Kroaat, leverden een heerlijk eclectisch optreden af dat van klassiek, over filmmuziek, pop, dance, rock en metal ging. Een mix die moeiteloos gesmaakt werd door het dolenthousiaste en tamelijk jonge publiek dat maar al te graag meeklapte, meezong, en vooral de humor van het duo kon smaken. Al enkele jaren zitten fans te vragen aan Night of the Proms om deze twee talenten te boeken. Dat is ook gebeurd in 2011. Maar blijkbaar hebben de twee toen hun contract met PSE Belgium verbroken omdat ze een betere opportuniteit via Elton John kregen. Organisator Jan Vereecke vindt verder in zijn blogbericht van 2 januari 2015 dat de video’s van 2Cellos ‘gepimpt’ zijn en hij is muzikaal niet écht onder de indruk. Ten onrechte volgens ons want wie een live optreden van 2Cellos ziet, weet dat het sterke muzikanten zijn die een veelheid aan genres aankunnen, sterke arrangementen neerzetten en dat tevens overgieten met een komisch stukje theater, met wat pose ook dat deel uitmaakt van de show.

Een bombastische geoliede machine als orkest, een koor met prachtige stemmen en Hans Zimmer aan de piano, gitaren en trommels. Een prachtige eerste ronde nam ons mee naar het harde verhaal van ‘Gladiator’, deed ons nostalgisch hartje sneller slaan met ‘The Lion King’ en bracht de speelse piraat in ons naar boven met ‘The Pirates Of The Caribbean’. Het tweede deel werd wat ruiger en was meer voor de metal en hardrock fans. Toch deden de klassieke strijkers niet onder. Soms was het wel  iets te bombastisch waardoor het gevoel van de muziek eventjes verdween. De componist bracht de emotie terug door steun te betuigen aan Brussel en het nummer ‘Aurora’ op te dragen aan de stad waarvoor hij een emotioneel geladen staande ovatie kreeg.