De Nederlandse muziektheatergroep BOT brengt met ‘Ramkoers’ een knotsgekke voorstelling waar de draak gestoken wordt met optredens, muziek én showeffecten. Loods Antigoon waar het spektakel plaatsvindt werkt weliswaar voor én tegen de show. De locatie is omwille van zijn industrieel karakter, het is een gebouw van de douane geweest, ideaal voor het gezelschap. Maar niet voor de bezoekers. De akoestiek is namelijk erg slecht waardoor de zang nauwelijks verstaanbaar is. Daardoor gaat er helaas te veel verloren.

Als U2 in Brussel live alvast iets bewees dan was het wel dat het enkele mythes ontkrachtte.

Red Hot Chili Peppers kreeg de eer om de allereerste editie van Lollapalooza Parijs af te sluiten. Dat deed de Amerikaanse rockband die 6 Grammy Awards op de schouw heeft staan, in de regen na een wisselvallig weekend met zon (en warmte), wolken, wind, en een paar druppels links en rechts. Maar de regen van zondagavond was van een andere orde. Daarvoor waren poncho’s en paraplu’s absoluut nodig. De Amerikanen pasten hun set aan de weersomstandigheden aan. Zo hoorden we ‘Hey now. We‘ve got to make it rain somehow’ uit ‘The Adventures of Rain Dance Maggie’ en paste de band de lyrics aan van ‘Dark necessities’ met verwijzing naar de regen. In zo’n omstandigheden steken heel wat artiesten en bands op een festival een tandje bij. Op een bepaald moment leek het ook die richting uit te gaan met Red Hot Chili Peppers. Maar uiteindelijk sloop wel de wat gekende chaos in hun set waardoor de aanvankelijke scherpte verdween al waren de rockers wel erg grappig net als het publiek dat schalks bleek.

De zevenentwintigjare Canadese artiest The Weeknd die in Vlaanderen zijn grootste hits optekende met Daft Punk, namelijk ‘Starboy’ en ‘I feel it coming’ sloot de allereerste festivaldag af van het gloednieuwe Lollapalooza Parijs op de paardenrenbaan van Longchamp. De twintiger die een relatie heeft met Selena Gomez dropte haar naam tijdens het nummer ‘Party monster’. De gespecialiseerde magazines mogen het alvast noteren: het is kennelijk nog steeds aan. ‘I just need a girl who really understands me’ zong ie in het nummer. Kregen we verder nog in de lyrics te horen: ‘I’m good. I’m great.’ Slecht was ie zeker niet op Lollapalooza Paris, maar The Weeknd had eigenlijk te weinig visuele trucs bij om zelfs een ingekorte set – de man trad 70 in plaats van de voorziene 90 minuten op – volledig boeiend te houden.

Alle hoop ligt bij de chiromeisjes van Kapellen. Voor zowat al de rest komt alle hoop wellicht veel te laat. Dat is onze conclusie na het derde concert deze zomer in het Gemeentepark. Had Gene Thomas een week eerder al alle moeite van de wereld om het publiek te betrekken – enkel bij zijn toegiften ‘Voor haar’ en ‘On and On’ kreeg ie het publiek iet of wat mee - dan was dat hetzelfde geval voor Isabelle A. Ook zij stootte op een koude muur van apathie bij het publiek dat die armen maar bleef kruisen het ganse optreden wat ook ligt aan het concept weliswaar. De parkconcerten lijken immers al jaren eerder op een dorpsreceptie en zijn een goed excuus om in openlucht wat bij te praten tussen pot en pint met op de achtergrond de live muziek van een artiest wiens carrière zo goed als over and out is. Dat zo goed als alleen de lokale chiromeisjes actief meezwaaien (onder andere op ‘I’ve begun to fight’ van de ‘orkaan uit Oevel’ volgens Isabelle), in de handen klappen of met duim en wijsvinger hartjes maken, is tragisch. Maar het is misschien zelfs eigen aan het Nederlandstalige genre. Vlaanderen feest op de Grote Markt in Antwerpen was ook een dooie boel. Dat kon je zelfs op tv zien waar de publieksopwarmer van dienst zowat de enige was die voor sfeer zorgde. K3 moest zelfs opgetrommeld worden om frontstage bij Wim Soutaer voor ambiance te zorgen. Verder leek het ganse programma eerder morsdood dan levend.