Een wat fletse, ja zelfs bij momenten melige superheldinnenfilm is Madame Web die S.J. Clarkson regisseerde. Eigenlijk voelt deze feministische film – een van de weinige pluspunten is de heerlijke soundtrack – als een lange voorstelling aan van een nieuw personage: Cassie Webb/Madame Web (Dakota Johnson) en de drie tienermeisjes die haar zullen helpen: Julia Carpenter/Spider-Woman (Sydney Sweeney), Mattie Franklin/Spider-Woman (Celeste O‘Connor) en Anya Corazon/Araña (Isabela Merced).

Een warme film over een koude neoliberale samenleving levert regisseur Wannes Destoop af met Holy Rosita. Het is zijn langspeelfilmdebuut. En hij is daarbij niet de enige. Ook hoofdactrice Daphne Agten (met heerlijke rollende ogen als haar personage er het hare van denkt) kent haar vuurdoop in deze prent die gaat over een vrouw die mama wil worden, maar zelf hulp nodig heeft om alleen te wonen in een sociale woning. Eigenlijk valt ze wat tussen wal en schip, ze heeft absoluut wat in haar mars, en wil met rust gelaten worden, gewoon haar ding doen en haar gevoel volgen. Maar regelmaat en vooral financiële discipline heeft ze nooit meegekregen. Gevolg: de schulden stapelen zich op, een afbetalingsplan wordt niet nagekomen, en uiteindelijk wordt haar inboedel in beslag genomen door een gerechtsdeurwaarder die vaststelt dat de vrouw hoogzwanger is op dat moment.

Fucking fetch is Mean Girls: de tienerkomedie musicalfilm die Samantha Jayne en Arturo Perez Jr. regisseerden. De prent is gebaseerd op de gelijknamige film die ondertussen 20 jaar oud is en de Broadwaymusical (vanaf juni ook te zien in het Savoy Theatre in Londen) die er in 2018 te zien was. Wat was het lang geleden dat we niet meer bijkwamen van het lachen en de tranen in onze ogen schoten in de cinema! Zo erover gaat Mean Girls namelijk dat je bijna denkt dat ze een parodie op #LikeMe gemaakt hebben. Die scène waarin Cady (Angourie Rice) verliefd wordt tijdens de wiskundeles op Aaron Samuels (Christopher Briney) en dan al dagdromend ‘Stupid with Love’ zingt, is gewoon zó kitscherig dat het hilarisch is. Of hoe er visueel én muzikaal géén limiet bleek in Mean Girls…

The zone of interest van Jonathan Glazer die zich vrij liet inspireren door het gelijknamige boek van Martin Amis won de Grand prix in Cannes en is genomineerd voor 5 Oscars: beste regie, beste film, beste niet-Engelstalige film, beste bewerkte scenario en beste geluid. Bizar is dat de cinematografie over het hoofd gezien is, want die is werkelijk prachtig. Glazer zoomt dan ook vooral in op het contrast tussen het idyllische leventje dat Hedwig Höss (fenomenaal neergezet door Sandra Hüller) en haar man Rudolf Höss (Christian Friedel) leiden met hun 5 kinderen en wat er zich naast hen afspeelt in het concentratiekamp van Auschwitz.

Een flauwe bovennatuurlijke horrorfilm is Night swim van Bryce McGuire die daarmee tevens tekent voor zijn regiedebuut. Een prent weliswaar die perfect op het juiste moment in de zalen te zien is, zo rond Valentijn. Want jawel, deze film gaat over de liefde die offers vergt …