Cookie Consent by FreePrivacyPolicy.com
<<    >>

Recensie Fritz Kalkbrenner

desc

zaterdag 11 februari 2017 Ancienne Belgique BrusselWannes Hobin

Fritz Kalkbrenner lokt met zijn trage elektronische dance muziek vooral jonge dertigers naar de AB. De Duitse dj en producer voorziet een show van tweeënhalf uur waarin hij de nonstop techno-beat opvult met diepe bassen en melodieën die mooi, maar soms wat dweperig klinken. Terwijl hij samples mixt en effecten toevoegt, zingt hij voornamelijk nummers van zijn nieuwste plaat ‘Grand Départ‘, die uitkwam in oktober vorig jaar. Daarnaast brengt hij ook een aantal hits zoals ‘Back Home‘ en ‘Sand and Sky‘, waarbij het publiek volledig uit zijn dak gaat. Hoewel de show  traag op gang komt, slaagt Kalkbrenner erin om die te laten uitdraaien op een ongeremd dansfeest.

Recensie: Fritz Kalkbrenner

Recensie Ronny Mosuse

desc

donderdag 9 februari 2017 Ancienne Belgique BrusselWannes Hobin

Pakkende, aanstekelijke popliedjes met teksten die aan twee kanten snijden. Dat kan je verwachten van het nieuwe album ‘Halfweg‘ van Ronny Mosuse. Tijdens zijn cd-voorstelling in AB Club komen de goed gearrangeerde nummers tot hun recht dankzij een minieme bezetting. Aram Van Ballaert (gitaar) en de jonge zussen Dienne (keyboard) en Nelle Bogaerts (cello) bouwen een volle sound rond de soulstem van Ronny Mosuse die afwisselend op gitaar, bas en piano speelt. Jammer wel dat het optreden wat slabakt door de stuntelige bindteksten en getreuzel bij de instrumentenwissels, al kan hij er zelf mee lachen: “Dit is een geöliede show, hé? Dat ben je van mij niet gewoon.“ De sfeer is vriendschappelijk en intiem. Mosuse brengt de nummers wel net iets te braaf en voorzichtig waardoor de voorstelling wat aan schwung moet inboeten.

Recensie: Ronny Mosuse

Recensie Club 27

desc

vrijdag 10 februari 2017 CC MerksemBert Hertogs

Op hun zevenentwintigste ruilden heel wat artiesten het tijdelijke voor het eeuwige. Niet zelden liggen drank, drugs (Rudy Lewis van The Drifters, Brian Jones van The Rolling Stones die in mysterieuze omstandigheden in een zwembad om het leven kwam terwijl ie de rechten bezat op de naam ‘The Rolling Stones’), vrouwen (Robert Johnson die vergiftigd werd door een jaloerse man), te hard werken (Jim Morrison van The Doors: 11 platen uitgebracht op 5 jaar tijd, Jimi Hendrix die soms zijn gitaar niet meer gestemd kreeg en wiens lyrics ‘And if I don‘t meet you no more in this world then I‘ll, I‘ll meet you in the next one’ in ‘Voodoo Chile’ als profetisch kunnen beschouwd worden), en/of een waas van mysterie (zo is het lijk van Richey Edwards, de voormalig gitarist van Manic Street Preachers nog steeds niet gevonden en zijn er verschillende theorieën rond de (zelf)moord van/op Kurt Cobain en is er voorts nog het verdachte overlijden van Alexandra door een auto-ongeval dat zou kunnen wijzen op sabotage omdat haar geliefde een Amerikaans geheim agent naar verluidt was) aan de basis hiervan. Clara Cleymans, 28 en dus een overlever van het moeilijke 27ste levensjaar, verdiepte zich in de Club 27, het groepje artiesten dat op hun zevenentwintigste het hier voor bekeken hield. Cleymans – die in Merksem wat verkouden bleek – ziet verbanden, al weet ze ons maar matig te boeien wanneer ze op zoek naar verklaringen rond dat cijfer 27 er de numerologie en astrologie bij gaat betrekken. Vaak gaat het wel om mensen die nooit volwassen zijn kunnen worden en in hun jeugdjaren bleven steken. Ook haar optreden met haar gitarist en echtgenoot Jo Mahieu in ‘Club 27’ had iets dubbels. De behoorlijk educatieve voorstelling hield soms het midden tussen een of ander afstudeerproject of openbaar examen als je wil en enkele momenten dat Cleymans dit niveau oversteeg.

Recensie: Club 27

Recensie Thomas Azier

desc

dinsdag 7 februari 2017 Ancienne Belgique BrusselWannes Hobin

De jonge Nederlandse zanger Thomas Azier brengt een korte, maar krachtige show in AB Club. Naast een aantal nummers van zijn debuutalbum ‚Hylas‘ (2014), speelt hij vooral nieuwe nummers, waarvan de twee singles ‘Talk To Me‘ en ‘Winners‘ al een eerste voorsmaakje gaven voor zijn opvolger. Zijn muziek bevat nog steeds de hoog gepitchte electronische sound die we kennen van ‚Hylas‘, maar er hangt ook romantiek tussen de stevige beats en de troostende mineurakkoorden van de piano. De betrouwbare formule van de songs - eerst traag opbouwend met piano en stem om dan los te barsten in bombastische drums en synth – lijkt nog steeds goed te werken.

Recensie: Thomas Azier

Recensie Lula Pena

desc

vrijdag 3 februari 2017 Ancienne Belgique BrusselWannes Hobin

Lula Pena, een kosmopolitische muzikante met Portugese roots, is vooral gekend om haar ritmisch gitaarspel en breekbare stem met een diep, warm timbre. In de AB Club stelt ze haar nieuwe plaat Archivo Pittoresco voor.

Recensie: Lula Pena

<<    >>
Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter