Admiral Freebee stond voor een opvallend rumoerig publiek te spelen in de Roma. Van Laere was kennelijk ook verrast dat de mayonaise aanvankelijk niet wou pakken hoewel hij en zijn bandleden er volop voor gingen. De toeschouwers wilden kennelijk het ruige, het ongepolijste, de rockkant van Admiral Freebee horen. En die kregen ze pas toen de frontman besloot om ‘Oh Darkness’ op het einde van de reguliere set op hen los te laten. Een verademing leek het wel in Borgerhout te merken aan de enthousiaste reacties. Vanaf dan gooide de man met de baard wiens broer in de zaal was en als twee druppels water op hem fysiek gelijkt, het over een andere boeg, gooide hij de setlist om in de bissen en bracht hij twee nummers extra. Dat is dan ook het enige verwijt dat we kunnen maken aan het adres van de Admiraal. Dat ie veel te laat aanvoelde dat het concert voor heel wat toeschouwers tot voorbij de helft van het optreden nog lang niet begonnen was ook omdat de hits voornamelijk achteraan bij elkaar gepropt werden. Dat is vragen om problemen…

40 000 toeschouwers. Die trokken naar Stan Van Samang in’t Groot in het Sportpaleis. Daarmee evenaart de acteur-zanger op zijn eentje het aantal bezoekers van Night of the Proms 2016 in Antwerpen en is hij goed voor een twee derde gevulde wei van Werchter. Sterkhouder op de Proms was dit jaar Tom Chaplin, de zanger van Keane. Pianopop dus. En net dat serveert Van Samang ook drie keer in het Sportpaleis terwijl hij maar liefst zeven songs uit zijn 10-nummers tellend jongste titelloze album live laat horen. De zanger koos voor een groots én intiem optreden, een mix tussen arrangementen die klassiek aanvoelden met die 12 strijkers, pianopop en stevige gitaren. Het resultaat werd een degelijke show die coherent en eclectisch tegelijkertijd was en vooral een brede sound liet horen waarbij de band en strijkers de zaak helemaal konden opentrekken zoals in het nieuwe ‘Ghosts’, een nummer over elkaar kwijt raken. Al verloor Stan Van Samang het publiek dat kennelijk wat moe begon te worden even voor elven bij gebrek aan nieuwe showelementen en omdat ie twee nieuwe nummers ‘Ghosts’ en ‘Explode’ na elkaar bracht gevolgd door Owens ‘Is it over you’ waar hij zijn stem zes jaar geleden aan verleende.’Summerbreeze’ zorgde dan ook voor het dipje in de show wat in eerste instantie te maken had met de samenstelling van de setlist daar.

Een staande ovatie na een optreden dat ongeveer anderhalf uur duurde. Dat kreeg Ozark Henry tijdens de passage van zijn jongste tour ‘Harmony is Paramount’ in de Antwerpse Bourla. Goddaer liet er zich omringen door 5 vrouwen, 3 violisten en een celliste en de multi-instrumentaliste Laura Groeseneken die naast de zang ook instond voor live begeleiding op de melodica (‘Outpatient’ en ‘Heroes’) en de synths wat niet alleen een genot voor het oog was voor ons omdat Laura er een onberispelijke houding op nahoudt aan de toetsen – ze speelt voorbeeldig volgens het boekje met een vingerzetting waaronder een tennisbal zou kunnen passen – en wat tevens ook leidt tot muzikale versies van ‘Sweet instigator’ en ‘Godspeed’ om duimen en vingers van te likken.

Met stip was Nathaniel Rateliff and the Night Sweats op de eerste festivaldag van Rock Werchter dé act van de dag dit jaar. Niet McCartney, zoals andere media bleven beweren, Macca bleek immers niet al te best bij stem die dag én zong meermaals vals, wat niet gezegd kon worden van de ondertussen achtendertigjarige Nathaniel Rateliff and the Night Sweats die een stevig feestje bouwden. Ook het platenlabel blijkt door te hebben dat het gelijknamige schijfje weliswaar meer dan een jaar na zijn release bij ons goed onthaald wordt door het publiek. Het gevolg: recent verscheen een deluxe versie op de markt, een dubbelaar. En toch hebben we tot op de dag van vandaag nog steeds die plaat niet in huis. Het antwoord zochten en vonden we in de AB.

Een mindblowing optreden. Dat zette Paul Simon en zijn drie gitaristen, drummer, percussionist, pianist, trompettist en saxofonist neer in Vorst Nationaal. Over ‘spirit voices’ vertelde hij dat hij ooit zeilde op de Amazone, een rivier in Zuid-Amerika, en hem verteld werd dat er een genezer woonde in de jungle. Die bezocht hij ook en gaf hem een mengeling van plantensappen. ‘It opens up your mind’ wist Simon daarover te zeggen, waarbij hij meegaf dat vijftien minuten  nadat je het plantenextract had ingenomen je een zwarte anaconda zag, de genezer zelf die op die manier kon zien wat er met je scheelde op fysiek of psychisch vlak zodat ie wist wat ie moest genezen.  Simon en zijn muzikanten, stuk voor stuk topmuzikanten en multi-instrumentalisten brachten de wereld naar Vorst met een on-waar-schijn-lijk rijk palet aan klankkleuren. En Paul Simon live lijkt wel als een goede fles wijn, hoe ouder hij wordt hoe beter.