Bombshell van Jay Roach kruipt bizar genoeg niet onder de huid. Dat komt omdat de regisseur er nauwelijks in slaagt om een emotionele band te creëren tussen zijn personages en de kijkers. Vreemd, want de film gaat nochtans over grensoverschrijdend gedrag, over seksuele intimidatie van vrouwen en zou dus op zijn minst wat moeten opwekken. De prent is dan ook gebaseerd, weliswaar zijn er hier en daar zaken gedramatiseerd voor het filmscript, op waargebeurde feiten. De tijd dat de conservatieve zender Fox News onder vuur kwam te liggen toen enkele presentatrices Roger Ailes (John Lithgow) aanklaagden. Wat bleek? Als je het als vrouw wou maken in de tv-wereld moest je daarvoor op de tweede verdieping zijn. En van vrije meningsuiting bleek al helemaal geen sprake. Lesbiennes die tevens ook voor de Democraten stemden zoals Jess Carr (Kate McKinnon) verborgen hun ware aard om vooral hun job te kunnen blijven doen. Het enige personage waar je wel erg veel sympathie voor voelt, is dan ook dat van Kayla Pospisil (vertolkt door een weergaloze Margot Robbie die daar terecht een Oscarnominatie voor in de wacht sleepte in de categorie beste vrouwelijke bijrol), een fictief personage dat ontstaan is uit verschillende getuigenissen van verschillende vrouwen die gewerkt hebben bij de zender. Zij komt op voor zichzelf en verlaat het schip uiteindelijk. Ook zij blijkt namelijk een van de slachtoffers van seksuele intimidatie. In een erg emotioneel telefoongesprek biecht ze op dat ook haar loyaliteit getest is geweest door Ailes. Deze scène zien we weliswaar niet. Die ene keer dat ze op de tweede verdieping rond haar as moet draaien en vervolgens haar rok naar boven moet doen, tot ie zelfs een stukje van haar slipje kan zien, is al pijnlijk genoeg. Hij duidt zijn gedrag door te stellen dat tv nu eenmaal een visueel medium is. Dit is een erg sterk voorbeeld van psychologisch misbruik en toont, weliswaar maar heel even, aan hoe de manipulatie eraan toe zou kunnen gegaan zijn. 

De laatste lijn net voor de aftiteling begint, zorgt voor dé verrassing van The Farewell van regisseur Lulu Wang. De prent zag zich niet genomineerd voor de Oscars. Sommigen vinden dat ie over het hoofd gezien werd. Wij niet want de film sleept zoals hoofdrolspeelster Awkwafina zich als Billi vooroverbuigend, de armen wat naar voor bengelend voortsleept, niet zelden met de ogen naar beneden gericht alsook de mondhoeken. Het kleinkind van Nai Nai (Shuzhen Zhao) heeft namelijk vernomen dat haar grootmoeder binnenkort zal sterven. Ze heeft longkanker maar haar familie besluit om er niets van te zeggen. Integendeel, dokters worden betrokken in het complot, uitslagen vervalst. De idee is dat wanneer iemand weet dat die niet lang meer te leven heeft, ook snel gaat.

‘Ik ben er helemaal van aangedaan.’ zegt een bejaarde vrouw die naast ons naar Judy van regisseur Rupert Goold keek in Cinema Cartoon’s. Het levensverhaal van Judy Garland die leefde en werkte in de studio en soms dagen klopte van 18 uur is dan ook erg tragisch. Achter de glamour van de filmindustrie, en bij uitbreiding de ganse commerciële entertainmentsector zit een donkere kant, een van moordende promo schema’s en emotionele en fysieke intimidatie: kortom een vorm van uitbuiting. ‘Ik wil niet dat mijn kinderen daarin terecht komen omdat ze geleid wordt door klootzakken.’ stelt ze. Daar wil deze film die de wantoestanden binnen de sector aankaart, ziekelijk schoonheidsidealen oplegt, in een tijdsgeest waar homofilie strafbaar was in het VK duidelijk komaf mee maken. Uiteindelijk zal haar dochter Liza Minnelli (Gemma-Leah Devereux) wel degelijk in de sector belanden. Renée Zellweger ontving terecht een Golden Globe als beste actrice in een hoofdrol tijdens de recente Golden Globes en gezien de Academy erg houdt van dit soort films en boodschappen, zien we haar als grote kanshebber om een Oscar in de wacht te slepen.

Twee uur duurt Bad boys for life en daar hadden gerust wat minuten af gemogen. De Belgische regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah maakten hun jongensdroom waar en hebben toch maar mooi hun eerste Hollywoodfilm kunnen inblikken. Met een budget van zo’n 90 miljoen dollar, beschikten ze over veel meer middelen en mensen om tot het eindresultaat te komen. Gevolg: de beslissingslijnen in Hollywood zijn complexer dan bij een Belgische film die met minder mensen en budget gemaakt wordt. De nadelen van deze prent zijn dan ook legio? Schaamteloze product placement voor een luxewagen, een gezinswagen, en een middel om je haar te kleuren. Het regisseursduo lijkt ook een Belgische link in de film geïntegreerd te hebben. Zo blijken de 5 kogels die Mike Lowrey (Will Smith) verwondden op straat tijdens een aanslag van FN Herstal te komen en vindt er ook een scène plaats in een club waar gepoogd wordt de verdachte Zway-Lo (Nicky Jam) op te pakken. Die club heet ‘Zillion’. Ook dat lijkt overduidelijk een verwijzing naar de Belgische roots van het regisseursduo. Niet alleen de product placement stoorde ons, ook het tempo dat te vaak uit de film gehaald wordt waardoor de spanningsboog aan het zwalpen slaat. Vooral de aanwezigheid van Marcus Burnett (Martin Lawrence) die meer in de weg staat dan wat anders, is bij momenten tenenkrullend. Ofwel heeft ie zijn bril niet op en schiet ie er de ganse tijd naast, ofwel is hij erg traag (hij neemt de trap in plaats van de aerial silk), maar vooral: zowat de ganse tijd ligt ie in conflict met zichzelf en zijn verleden omdat hij net opa is geworden en zijn leven wil verbeteren. Hij richt zich dan ook tot God en zentherapieën, wil met pensioen gaan en zo in alle rust van zijn oude dag genieten. Vaarwel ‘Bad boys’. Welkom ‘Good men’. Geeuw.

Countdown zet de deur open voor een sequel. Zoveel mag duidelijk zijn wanneer je de horrorprent van Justin Dec gezien hebt. 6,5 miljoen dollar kostte de film. Wereldwijd bracht die al meer dan 41 miljoen dollar op. Countdown gaat over een gelijknamige app die voorspelt wanneer je zal sterven. De tiener Courtney (Anne Winters) downloadt de app tijdens een feestje met vrienden. Ze slaat dan ook lijkbleek uit wanneer ze ontdekt dat ze in tegenstelling tot haar vrienden niet lang meer te leven heeft. Sterker nog, ze zal nog die avond sterven. Omdat zij het eerst zal sterven moet ze alle alcoholische drankjes van haar vrienden soldaat maken. Haar vriendje Evan (Dillon Lane) zal daarbij helpen. Ze weigert echter met hem mee te rijden naar huis omdat ie zat is. Daardoor breekt ze de gebruiksovereenkomst met de app die ze niet gelezen heeft. Aan je lot proberen te ontsnappen door iets niet te doen wat je anders wel zou doen, helpt dus niet. Ze komt thuis om het leven terwijl Evan tegen een boom crasht waarvan een dikke tak de zetel doorboort waar Courtney normaal zou plaatsgenomen hebben ...