“We zijn hier gewoon om ons goesting te doen, hé.” Zo opende Patrick Riguelle de afsluiter van een reeks concerten die 25 jaar De Laatste Showband vierde. Het resultaat was een heerlijke voorstelling met liedjes van o.a. Bob Dylan, Elvis Costello, André van Duin, De Kreuners en David Bowie. Alles kon en alles mocht. De spirit was punk en de klank was rock. Nu is De Laatste Showband op zich al een overgekwalificeerde coverband die geweldige muziek maakt; voor deze gelegenheid hadden ze nog extra hulp van Beverly Jo Scott, Rick de Leeuw, Alex Agnew, Milow en Ian McCulloch. Het leverde enkele pareltjes op die heel wat indruk maakten. Vooral Alex Agnew kwam heel verrassend uit de hoek.

Wie de event-titel The time of your life leest, denkt wellicht spontaan aan dé hit uit Dirty Dancing. Niets van dat in het Viage Theatre in Brussel, daar stond een gloednieuwe dinershow volledig in het teken van de hits van ABBA.  Want jawel in een van hun grootste hits Dancing Queen luidt het toch ‘You can dance, you can jive, having the time of your life’, niet?

“Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk. Zo vrolijk was ik nooit.” Het olijke melodietje van dit liedje galmt nog na in de gangen van de Koningin Elisabethzaal. Want er was alle reden tot vrolijkheid: Herman van Veen staat al 60 jaar op de planken met hart en ziel zijn ding te doen. Het Antwerpse publiek geniet al 60 jaar van de capriolen van deze kunstenaar pur sang. Samen met zijn vaste metgezellen Edith Leerkens, Jannemien Cnossen en Kees Dijkstra trakteert hij voor deze gelegenheid zijn publiek op een gevarieerde mix van nieuw werk, kritische bedenkingen, grappige verhaaltjes, fijne visuele humor en klassiekers als: ‘Suzanne’, ‘Cirkels’, ‘Onderaan De Dijk’, ‘Liefde Van Later’ … En hoewel Herman van Veen stilaan 80 lentes telt, heeft hij het kind in zichzelf nooit losgelaten. Soms huppelt hij nog als een dartele hinde over het podium. Al moest hij het tijdens ‘Shake It Off’ van Taylor Swift toch afleggen tegen het jonge talent dat hij had meegebracht.

Een weergaloos optreden. Dat zette Antwerpenaar Ivann Vermeer neer met zijn tribute aan George Michael  die deze kerst al weer 8 jaar niet meer onder ons is. Vermeer bewees dat ie niet alleen in het hoge register moeiteloos George Michaels moeilijke stukken kan zingen, maar combineert ook de gospel, de soul, de melancholie, de zwaarte in sommige donkerdere teksten met het spel- en zangplezier tijdens groovy, funky en discosongs. Dat ie meermaals een staande ovatie ontving voor beide, was niet meer dan verdiend. Wat. Een. Productie! En hoe veelzijdig bleek deze zanger wel?

Christoff staat 30 jaar op de planken, eigenlijk zijn het er meer dan 32 zo verklapte ie later tijdens de show (het zijn er namelijk 33 vermits zijn eerste single ‘’k Voel me goed’, een Nederlandse versie van Nick Kamens ‘I promised myself’ uitkwam in 1991 hoewel hij dit niet bracht tijdens de show n.v.d.r.), en dat mocht gevierd vond ie. De Vlaamse zanger zag het groots met een concert in de Lotto Arena. Op zijn stem die nog steeds als een klok klinkt, viel niets af te dingen, ook zijn band speelde sterk en visueel was datgene wat we te zien kregen van de dansers van Fabric Magic en de visuals + videoclips die zoals tijdens ‘Beste vriend’ synchroon met de muziek werden vertoond beeldig. Alleen zat de opbouw van de set niet al te best, duurde het maar liefst drie kwartier eer de (polonaise)trein helemaal op dreef kwam, een trein die tussendoor ook nog wel eens durfde te sputteren, en bleken de special guests op zijn zus Lindsay en Belle Perez (waarmee ie het gevoelige ‘Ik Hoor Bij Jou/El Ritmo De La Passion’ bracht) na wat licht uit te vallen naast de immer feilloos zingende Christoff.