Andy Warhol liet ooit optekenen: ‘Everything’s plastic, but I love plastic. I want to be plastic.’ ‘Life in plastic, it’s fantastic’ zingt Aqua in Barbie Girl dan weer. En of dat het geval is. In het Design Museum Brussels kan je je in de permanente expo vergapen aan een uitgebreide collectie voorwerpen in plastic die designers ontwierpen tussen de jaren ’50 en nu. Ontwerpen die zeer innovatief waren en hun tijdsgeest vatten van de gouden jaren ’60 waar vrijheid, inclusief seksuele vrijheid, centraal stond. Een nieuwe generatie liet het traditionele dus voor wat het was wilde hun vrijheid dan ook botvieren in het ontwerpen.

Een recensie over het James Ensorhuis in Oostende, waar de artiest werkte en woonde, op concertnews.be? Wat heeft dat nu met muziek te maken, horen we je al denken? Een onterechte vraag zo blijkt. Want wat velen wellicht niet weten is dat de schilder die enerzijds zo gekend is om zijn cartooneske stijl (de satire in de Baden van Oostende bv.) en anderzijds om zijn maskers die je een beklemmend gevoel bezorgen en de doodshoofden die hij afbeeldt, wel degelijk een verhaal heeft waar muziek in zit. Letterlijk en figuurlijk.

Nog tot en met 18 april 2021 kan je in CC Scharpoord in Knokke naar MOØDe, de expo met werk van de Nederlandse portretfotograaf Anton Corbijn die voornamelijk bekende mensen toont, modellen en artiesten. Zeker, we waren best wel in de mood voor MOØDe maar toegegeven, een modderige toegang omdat de klinkers kennelijk hoogdringend met de hogedrukreiniger aangepakt moesten worden, en het bijna constant horen boren terwijl je de expo bezoekt, maakten het verre van een aangename ervaring. Los daarvan ontbreekt het in MOØDe vooral aan goeie storytelling. Vormelijk ziet het er allemaal goed uit, maar deze expo mist een ziel, karakter en een verhaal. Dat er wel enigszins lijkt te zijn in de (veel te prijzige) catalogus.

Op 15 juli zal het exact een eeuw geleden zijn dat de in 2013 aan een longontsteking overleden Vlaamse kunstschilder Roger Raveel geboren werd in Machelen-aan-de-Leie. Reden voor Bozar om een retrospectieve te houden. Verspreid over 13 zalen toont de puike expo maar liefst 150 werken. Wie in coronatijden op zoek is naar perspectief komt hier dus ruimschoots aan zijn trekken.

Voor het eerst is er in België een overzichtstentoonstelling te zien van Margaret Harrison. Daarvoor moet je naar het BPS22 in Charleroi. De titel van de expo ‘Danser sur les missiles’ verwijst naar haar sociaal engagement. Samen met  30.000 andere vrouwen omsingelde ze op 12 december 1982 de 15 kilometer lange omheining van de luchtmachtbasis Greenham Common in het Zuiden van Engeland waar kernkoppen opgeslagen waren. De vrouwen stonden hand in hand. 18 dagen later zouden ze over de hekken klimmen en urenlang op de silo’s waar het gevaarlijke materiaal zich bevond, dansen. De solidariteitsbeweging Women’s Peace Camp pleitte voor burgerlijke ongehoorzaamheid, vrede, en voerde een anti-raketcampagne.