Met Matamore programmeert Zomer van Antwerpen opnieuw Cirque Trotolla. In 2005 stond het gezelschap met “Les tours d’une toupie” ook op het festival. Deze keer sloeg het de handen in elkaar met Petit Théâtre Baraque. Het levert een voorstelling op waar alle toeschouwers als het ware in een put naar kijken. Matamore is melancholisch, grappig en kritisch tegelijkertijd. Zo heeft een artiest het over de uitgebreide mogelijkheden van mechanisatie: dat het menselijk karkas veel beperkter is. Een act met een pop die aan een barre hangt en verschillende halsbrekende toeren uithaalt in combinatie met de poëzie die hij toont, zorgt ervoor dat je de pop als zesde man ziet onder het vijfkoppige team. Ergens heeft de acrobaat dus een punt, al gaat er niets boven het menselijke en de spanning of de menselijke limieten tijdens een voorstelling overstegen worden dan wel beperkend werken.

Leek het u ook handig om een vriendin te hebben die overweg kan met powertools?  Misschien dat “8 years, 5 months, 4 weeks, 2 days” van “Bert en Fred” u dan toch op andere gedachten kon brengen. Fréderique Snoeks niette zonder scrupules haar partner Bert Loenders aan een plaat vast en ging dan zijn contouren uitzagen. Ze stond wel achter de plaat toen ze dit deed waardoor Bert bijna een octaaf hoger ging zingen. Deze openingsscène zei veel over de relatie tussen deze twee tortelduifjes. Al leek Fred niet echt een katje om zonder handschoenen aan te pakken. Voer voor relatietherapeuten, maar zeker ook voor een entertainende voorstelling waarbij Bert nog taarten, messen en dartpijltjes in zijn richting zag vliegen, van de zweep kreeg en beschoten werd door zijn femme fatale.

Plat en vol cliché’s. Dat is Amaluna, de jongste show van Cirque du Soleil die tot 25 oktober ons land in Brussel aandoet. De clown Pavel Mikhaylov die zijn zwaard laat recht komen ter hoogte van zijn penis terwijl hij voor Gabriella Argento, de vrouwelijke clown staat, … Zij die verderop dan weer gewillig neervlijt en op hem ligt te wachten, dan weer haar boezem door hem laat kussen,… Veruit het flauwste en erg voorspelbare duo dat we ooit aan het werk zagen, is dit.  Beiden stapelen de cliché’s op. Zelden hebben we ons zo – we wikken onze woorden – geërgerd aan een clownact. Maar daar houdt het dan nog niet mee op. Zo zien we Viktor Lee in deel twee ter hoogte van zijn teelballen met twee witte balletjes jongleren. Zelfs een klein kind – een klein meisje dat in onze buurt zit - heeft de seksuele laag in Amaluna door en slaakt spontaan een “ei!”-kreet uit.  Het zijn momenten dat we onze voetjes naar boven willen doen, zodat het (bedenkelijke) niveau kan passeren. Los van enkele hoogtepunten hangt deze Cirque du Soleil-show, die niet het poëtische niveau haalt van Corteo en ook qua spektakelgehalte moet onderdoen aan Kooza, erg slecht aan elkaar. De spanningsboog is te slap, de running order van de show onlogisch,... En dat terwijl ie maar twee uur en tien minuten (inclusief pauze) duurt.

Een laaiend enthousiast publiek tijdens en na het optreden van het Praagse Cirk La Putyka**^1/2. Een zatte/zotte bedoening brengt het gezelschap. Een vrouw die haar voeten in een bierglas steekt en daarmee rondwandelt alsof de glazen erg hoge hakken zijn, is nog maar het begin van de voorstelling. “I want to do something risky?”- “whisky?”denkt een ander gehoord te hebben. Wat te denken van een trampoline act terwijl de acrobaat jongleert met een mes en enkele ballen? Verder noteren we een sterke act met het cyr wheel, en adembenemende momenten op het teeterboard, de Russische schommel én een poëtisch moment aan de aerial silk.

“Pour le meilleur et pour le pire” (2011) is de tweede creatie van Cirque Aïtal. In de zomer van 2009 bezocht het gezelschap Antwerpen al met “La piste là” (creatie: 2007). Een van de iconische beelden uit “La piste là” was onder andere het moment dat Kati Pïkkarainen in de beker van een tuba gestoken werd terwijl Victor Cathala het koperblaasinstrument optilde en bespeelde wanneer zij er in zat. “Pour le meilleur et pour le pire” verwijst naar “in goede en kwade dagen”, de huwelijksgeloften tussen een koppel bij het huwelijk. In het echte leven zijn Victor en Kati ook een echt koppel. Sterker nog: in april, vier maanden geleden dus, schonk de acrobate het leven aan hun eerste kindje. De première van “Pour le meilleur et pour le pire” in Antwerpen was dus dubbel spannend, de eerste voorstelling na een lange break én – niet te onderschatten – de uitdaging voor Kati om terug op gewicht te komen en terug (voornamelijk buik- en arm)spieren aan te kweken.