Een verwittigd man is er twee waard. Zeker wanneer die Herman Schueremans heet. Schreven we vorig jaar nog dat Ellie Goulding anderhalf uur laten spelen op een festival veel te lang is op basis van onze ervaring op Sziget Festival, dan zagen we die stelling koudweg opnieuw bevestigd op Rock Werchter. Met een korte set van 55 minuten op Pukkelpop vorig jaar wist ze wel te scoren, maar in Werchter kreeg ze het publiek nauwelijks mee.  Het werd zelfs zo erg dat op den duur tienermeisjes – toch wel het doelpubliek van Goulding - de pit verlieten tijdens “Codes” en andere oorden opzochten nog voor ze de grote hits liet horen. Tja, als je bijna alle hits opspaart om tussen 8 en twintig na acht te spelen terwijl er tussen zeven en acht nauwelijks iets te beleven valt, dan heb je gewoon een zwakke setlist onder de arm die maar één ding ambieert: de herinnering aan het laatste stuk bij de toeschouwers vasthouden.

Groot nieuws op Rock Werchter. En neen dan hebben we het niet over de wateroverlast waar de regio de laatste weken na overvloedige regenval mee te kampen had. Het muzikale nieuws was de komst van Macca naar de wei van Werchter. Het festival had op die manier voor het eerst de Kever der Kevers beet. Alleen stond de Kever een kwartier te laat op het podium, schrapte hij daardoor maar liefst 7(!!) nummers uit de set in vergelijking met zijn vorige optreden in Denemarken, kende de show een zeer vreemd einde met C02 jets die nog even vlug hun overschotjes loosden, de confetti die de lucht invloog en wat vuurwerk dat nog overgebleven was dat de lucht in schoot een hele tijd nadat slotnummer “The End” al afgelopen was, bleek Macca’s stem wel erg broos geworden met de jaren – lees: de man klonk bij momenten bijzonder vals – en ging het geluid op het einde de mist in “I don’t know what that feedback was, but it was big.” En of dat zo was! Om kort te zijn: McCartney is oud geworden en leverde op Rock Werchter een set af die balanceerde tussen het aanvaardbare en het onaanvaardbare.

Neil Young en zijn nieuwe band Promise of The Real hebben sinds 24 juni een live album uit. De dertien nummers uit het album Earth werden vorig jaar tijdens de tour opgenomen. Maar er gaat niets boven de live ervaring van een live optreden in vergelijking met de registratie ervan. Dat ervoer het publiek in het Sportpaleis waar Neil Young maar liefst drie uur aan een stuk, van tien na negen tot tien na twaalf een ijzersterk optreden gaf. De rechterpols mocht dan wel ingetapet zijn, en even liet hij in zijn lichaamstaal tussen twee nummers door uitschijnen dat het gitaarspel dat ie neerzette niet vanzelfsprekend was in de huidige omstandigheden. Toch deed ie het maar. Hét beeld van de avond: Young en zijn vijfkoppige band (3 gitaristen, 1 percussionist en 1 drummer) die in een cirkel inhaakten en meerdere malen opsprongen op het einde. Misse volbracht. Game. Set. Match. Twee staande ovaties waren dan ook niet meer dan verdiend.

Een twijfelachtige performance van Bloc Party op de zaterdag van Best Kept Secret. De band is gestopt, uit elkaar, niet uit elkaar, drummer eruit, nieuwe drummer. Kortom, verwarrend. En dat is te horen.

Strakke zanglijnen van Glass Animals‘ frontman Dave Bayley. Headliner van Best Kept Secret, maar te dromerig voor een plaats in de avondprogrammering.