De Vlaamse versie van Frozen II is genietbaar al bekken niet alle songs even lekker. Voor de regie tekende Karina Mertens. De vertaling van zowel de gesproken als gezongen teksten werd verzorgd door het duo Anne Mie Gils en Marie Van den Bogaert.

‘Er bestaat geen onkruid of slechte mensen. Er zijn alleen maar slechte telers’, met dat citaat uit het wereldberoemde boek van Victor Hugo eindigt Les Misérables. Een citaat dat er stevig inhakt en de kijker met een mokerslag naar huis stuurt. Het langspeelfilmdebuut van Ladj Ly won dan ook verdiend de prijs van de jury tijdens het recentste filmfestival in Cannes. Vanwaar de verwijzing naar Victor Hugo’s roman hoewel de prent verder niet zijn verhaal volgt? Omdat de kloof tussen arm en rijk meer dan een eeuw na het verschijnen van Hugo’s meesterwerk – dat ie overigens schreef in Montfermeil waar deze Les Misérables zich afspeelt – nog steeds erg groot en brandend actueel is. Ladj Ly, die zelf opgroeide in de wijk, een vergeten wijk van de Parijse banlieue, brengt het verhaal dat gebaseerd is op dat van de rellen in 2005 in de Parijse buitenwijken, een opstand van jongeren tegen de lokale gezaghebbers op een behoorlijk feitelijke manier in beeld. Ofwel: de regisseur lijkt op het eerste zicht geen partij te kiezen in het kat-en-muisspelletje tussen jongeren en de lokale politie. Vanaf het begin, na de openingsscène waarin we de tieners over hekjes van de metro zien klimmen om zo de finale van het WK 2018 te kunnen zien in een café in Parijs, voel je de spanning tussen ordehandhavers en de jongeren toenemen. Vetkuif (Damien Bonnard), een nieuwe agent die op zijn eerste dag al meteen die bijnaam krijgt van zijn collega’s, rijdt voor het eerst mee met zijn nieuwe collega’s die hem de wijk voorstellen en de inwoners. Op die manier krijgt hij al meteen erg gekleurde info mee wie wat mispeuterd heeft, en ziet ie een man die er net een gevangenisstraf van vier jaar op heeft zitten. Ofwel: de inwoners krijgen al meteen een stigma mee. Maar Vetkuif weigert die stigma’s aan te nemen.

Zelfs Bruce Springsteen blijkt te faken. Zo lijkt duidelijk na het zien van Western Stars in UGC Antwerpen. De aap komt weliswaar pas laat uit de mouw maar wanneer The Boss over de live registratie van ‘zijn film’ spreekt, heeft ie het ook over de onverwachte neveneffecten – de akoestiek van The Barn (neen niet dat tijdelijke exemplaar, de pop up vliegtuighangar waar een paar dagen op een jaar een concertje in de zomer wordt gegeven op een wei in Werchter, wel dat op Bruce eigen landgoed staat en al meer dan een eeuw meegaat) - blijkt niet je dat en een stevige behoorlijke echo te geven. Tussen de lijnen door – en dat vermoedden we al van de eerste song – lezen we daarin dat de singer-songwriter eigenlijk meegeeft dat het allemaal nog eens dunnetjes overgedaan is in een echte audio studio zodat de geluidsbeleving optimaal zou zijn voor de kijker en dat geluid over de live registratie werd geplakt om het exquis te maken. Het verklaart wellicht waarom de lipsynchroniteit van Springsteen met de muziek (zeker in het begin van de film) niet overal optimaal is.

Of The Irishman, dat gebaseerd is op ‘I Heard You Paint Houses’ van Charles Brandt, genomineerd zal worden voor de Oscars? Zeker, al is het maar omdat geweten is dat the Academy houdt van goede oude traditionele cinema. De epische misdaadfilm is eigenlijk gewoon een soort Romeinse Tragedie die zich afspeelt in de jaren ’50 tot 1975, de moord op Jimmy Hoffa. Frank Sheeran (Robert De Niro) komt in een lastig parket terecht wanneer zijn opdrachtgever Russell Bufalino (Joe Pesci) hem zegt dat Jimmy Hoffa (Al Pacino) omgebracht moet worden. Sheeran is Hoffa’s bodyguard en vertrouwenspersoon. Hoffa heeft Sheeran dan ook nog maar net geëerd op een publiek evenement. Sheeran moet dus partij kiezen en zijn loyauteit ten opzichte van Hoffa opgeven. Waarom? Omdat Hoffa opnieuw hogerop wil bij de vakbonden. Hij heeft net van Nixon gratie gekregen na een gevangenisstraf van 7 jaar, en wil zo de banden met de maffia doorknippen. Een idee dat tegen de belangen is van de misdaadfamilie Bufalino. Wanneer Hoffa in de cel zat, leende zijn vervanger Frank Fitzsimmons, gespeeld door Gary Basaraba, immers nog geld aan de maffia …

Zelden zo veel vragen meteen gekregen nadat we dinsdagochtend met een dertigtal filmjournalisten Frozen 2 in primeur zagen. Om maar te zeggen dat het vervolg op de hit van Disney uit 2013, dat gebaseerd was op Hans Christian Andersens ‘De sneeuwkoningin’, erg leeft en wellicht een kassucces wordt. Wie ons die vragen stelde moest een paar dagen geduld hebben om nu eindelijk de antwoorden van ons te krijgen. Op de eerste vraag: ‘Heb je geweend?’ luidt het antwoord ‘Ja, ik heb het best even lastig gehad en wellicht houden veel (jonge) kijkers het niet droog tijdens deze film.’ Of de nieuwe songs (van hetzelfde duo Kristen Anderson-Lopez en Robert Lopez) even aanstekelijke oorwurmen zijn als in de eerst film?’ luidt ons antwoord: ‘Neen. Hoewel sommigen wellicht in bijvoorbeeld ‘Into the unknown’ een degelijke opvolger zien van ‘Let it go’, vinden wij vooral dat de eclectische songs net als de personages volwassener klinken. Je wipt op de liedjes wel met je voet mee in de zaal zoals op het heerlijke naar ouderwets cabaret refererende ‘When I am older’ door Olaf, maar een nieuw liedje na de film al meteen nazingen of -fluiten zat er bij ons niet meteen in.’ Visueel verwijst de animatiefilm overigens heel kort naar de videoclip van Queens Bohemian Rhapsody, merkten we. Is Frozen 2 een goede film? Als je weinig verwacht zoals wij - sequels hebben doorgaans nu eenmaal geen topreputatie - zal de prent moeiteloos je verwachtingen ruimschoots overtreffen. Het hangt er dus zoals steeds van af met wat voor verwachtingspatroon je gaat kijken.