Met Hoop presenteert het Nieuwstedelijk het laatste deel van de trilogie Hebzucht, Angst en Hoop van Stijn Devillé. De regisseur baseerde zich op tien woelige jaren van de Europese politiek, waar zich op sociaal economisch vlak behoorlijk wat uitdagingen stelden. Concreet zitten we nu nog steeds op een kantelmoment. Het positieve “Hoop” speelt zich af  hoogzomer 2018 en geeft een aanzet waar mogelijks de toekomst ligt: meer initiatief voor de burger, ethisch, integer en ecologisch handelen. Daarmee probeert de productie moeilijke vragen te beantwoorden op uitdagingen als wat doen met afval, fossiele grondstoffen, (hernieuwbare) energie, burgerpartijen, en geld. En hoe de politiek, het bedrijfsleven, en alle verschillende actoren zich kunnen aanpassen aan de toekomst. Een appelblauwzeegroene boodschap, quoi.

Wat doe je als je je op 82-jarige leeftijd ten volle gaat realiseren wat voor een onrecht je de vrouw van je leven hebt aangedaan door haar meer dan 45 jaar eerder in een boek te portretteren als een onheil dat je overkwam? Filosoof, journalist en schrijver André Gorz kroop in de pen en schreef een uiterst persoonlijke liefdesbrief aan zijn Dorine waarin hij probeerde te omschrijven hoezeer ze zijn leven verrijkte, hoe ze mekaar complementeerden, samen de rijkdom van het leven leerden ontdekken en hoe ze obsessief aandachtig voor elkaar waren. Acteur Dirk Roofthooft nam ons mee in deze intieme wereld van “Lettre à D.” en het publiek hing aan zijn lippen.

Het Kip en LOD muziektheater hernemen de muziektheatervoorstelling “Achter ’t eten” van Eric De Volder die in 2010 stierf. Een beklijvende voorstelling is het over incest, over verkrachting achter de feestzaal, en de diepe psychologische littekens die een dochter met zich meedraagt. Over zelfmoordneigingen die ze heeft . Over dit soort zaken die de maatschappij in de jaren ’70 liever in de doofpot stak uit schaamte, maar ook uit schrik. Over de hypocrisie van een gemeenschap dis. Het gebrek aan sérieux voor dit soort zaken bij politie in die jaren ’70.  Over ongewenst zwanger zijn en wat er dan met dat kind moet gebeuren. Over de dubbelzinnige rol van de kerk die aan het slachtoffer van seksueel misbruik stelt “moge de Heer u vergiffenis schenken”. Over slechts één keuze hebben: zwijgen of veel gaan praten met de dokter. En dat alles in een maatschappij die erg patriarchaal ingesteld is.  Gitzwarte thematiek dus met weliswaar heel even ook lichte taalhumor in verweven.

Een ronduit sublieme Sofie Decleir toont het beste van zichzelf in de Fietsendief van Bart Van Nuffelen. Martha!tentatief, Zuidpool en Toneelhuis sloegen de handen in elkaar en zetten een kwartet op de scène om “u” tegen te zeggen. Decleir – die veruit de mooiste rol heeft omdat ze zowel een moederrol, politicarol, echtgenotenrol, leidinggevende- als slachtofferrol te spelen heeft staat tegenover Marc Van Eeghem, Abigail Abraham en danser Igor Shyshko.  Vier levens zien we die los van elkaar staan in het begin. Naar het einde toe kruisen ze elkaars pad. De boodschap is al even eenvoudig als het dagdagelijkse leven van een gewone mens: iedereen heeft wel eens iemand nodig. Dat is vooral een duidelijk signaal, zonder moraliserend te willen zijn als voorstelling, richting samenleving en politiek die steeds vaker het eigenbelang, het kille pad van het egocentrisme bewandelt.

Drie mannen en twee vrouwen maken deel uit van een vennootschap die gespecialiseerd is in diefstal. Groepsseks is toegelaten, liefde niet. Op een dag komt er een sollicitante, Bonarius (Eva van der Post), zus van Hensen (Eva van de Wijdeven) haar diensten aanbieden. Zij krijgt interessante vragen voorgeschoteld tijdens haar jobinterview zoals: “met welk dier wil je paren?” – “Een beer.”Hensens zus haalt de slag en de job wel binnen hoewel Hensen er niet over te spreken is: “ze is niet betrouwbaar” hoewel zij niet liegt over het aantal keer seks dat de zussen met elkaar gehad hebben, Hensen wel. Zij is met Van Henegouwen (Tom Dewispelaere), maar vindt het geluk bij Mulder (Geert Van Rampelberg). Dat stelt de interne relaties danig op de proef alsook de productiviteit van het team. En zoals dat vaak gaat in driehoeksverhoudingen, moet er eentje het tijdelijke voor het eeuwige inruilen. Dat is kortweg de plot van het Gelukzalige van Alex van Warmerdam.