Wanneer John Roan even a capella ‘What a beautiful day’ zingt van Levellers tijdens zijn set op Beach Festival, dan weet je het wel. Dat de weersvoorspellingen – gelukkig – niet uitgekomen zijn. Geen sprake van regen dus in Nieuwpoort. Welkom blauwe hemel en zon! Heerlijk weer dus op de eerste dag van het gemoedelijkste gezinsfestival van Vlaanderen dat zo’n 7.500 toeschouwers wist te trekken.

Of we wisten wat voor een speciale avond Lollapalooza Parijs voor haar was, vroeg Rosalía aan haar publiek. ‘Euh, nee?’, dachten we. Tot ze zei dat het haar laatste concert van de festivalversie van haar Momotami wereldtour was die genoemd is naar haar tweede plaat. Toen we dat hoorden maakte - om Kristel Verbeke te citeren - ons hart een sprongetje. Rosalía stond de voorbije maanden namelijk al een tijdje hoog in ons lijstje van artiesten die we live aan het werk wilden zien. Een laatste optreden van een tour kan dan twee kanten uitgaan, ofwel zitten de artieste en haar dansers er helemaal door van de vermoeidheid door het touren en schiet er nog weinig over van de oorspronkelijke show en het niveau, ofwel wordt het een onvergetelijke avond omdat ze nog eens alles willen geven en meer. Zo gaat het vaak. Maar blijkbaar kan ons eindoordeel toch ook ergens tussenin vallen bij een dernière. Bij dit Spaanse multi-talent is dat namelijk het geval.

Met een lichtgeel hemd waarop achteraan in blauw ‘The show’ stond, de titel van het derde solo album van de Ierse zanger die deel uitmaakt van One Direction, een wit marcelleke daaronder en een gele broek aan stond Niall Horan op het hoofdpodium van Lollapalooza Parijs. Dat ie zo dankbaar was, herhaalde hij tijdens zijn uur durende set zo vaak, dat het op den duur aardig begon te vervelen al die nederigheid die hij tentoon spreidde. Straf vond ie het bijvoorbeeld dat het Franse publiek erin slaagt te connecteren met zijn liedteksten hoewel ze niet dezelfde taal als hij spreken. Verder had ie het over zijn eerste solo-optreden in de Franse hoofdstad meer dan 10 jaar geleden terwijl er nu duizenden mensen voor hem stonden op de Hippodrome de Longchamp. Wij onthouden vooral één kartonnen bordje van een fan in het publiek dat meteen alles zegt: ‘Please sing 1D songs’ wat een beetje oneerbiedig aanvoelt richting het solomateriaal van de artiest maar waarmee de jongedame ook wel de nagel op de kop wist te slagen.

Een mooier cadeau kon Billy Joel BST Hyde Park niet bieden. Tijdens het laatste weekend van het festival zette de 74-jarige New Yorker een weergaloos en exquis optreden neer in Londen waar gerust het adjectief ‘legendarisch’ voor gehanteerd mag worden. Joel bleek humoristisch, goedgezind, bescheiden, goed bij stem en vooral datgene uit zijn hoed te toveren waarvoor het publiek gekomen was: de hits.

In 2009 stond Bruce Springsteen op het Hard Rock Calling Festival in Hyde Park, Londen. Een jaar later verscheen van dat concert een uitstekende DVD die ons zo enthousiasmeerde dat wij vanuit België op een dag naar Londen wilden trekken om The Boss er live aan het werk te zien. BST Hyde Park heeft de man dit jaar maar liefst twee keer geboekt, goed voor twee keer dat het bordje ‘uitverkocht’ mag bovengehaald worden. Het festival dat aan haar tiende editie bezig is, heeft trouwens een droomaffiche weten opstellen.