Krakemikkige mannen, grijze haren en veel rimpels, het lijkt wel een bejaardentehuis. Toch is het Golden Earring, vier mannen die eind de zestig zijn. Ze proberen dag één van Paaspop naar een perfecte apotheose te brengen. Met slechts elf nummers op de setlist slagen ze er in om twee uur te vullen. Dit is vooral te danken aan de uitermate lange gitaarsolo‘s waardoor ze nummers minstens vier minuten langer uitspinnen. Toch is heel die unieke ervaring van Golden Earring een greatest hits op het podium en zingen de Nederlanders van begin tot eind alles mee. Nostalgie voor de meesten, nieuwsgierigheid voor de anderen.

“We‘re from New York, we love punk rock motherfucker“, de perfecte samenvatting van een set die uitpuilde van de stevige gitaren. Fun Lovin‘ Criminals zijn na twintig jaar nog steeds fun, liefdevol en een klein beetje criminelen. Onder meer door op podium af en toe een sigaret te roken en de toeschouwers “Happy Birthday“ te laten zingen voor bassist Brian Leiser, kan de band deze naam nog steeds aanhouden. Een divers concert in een gevulde tent vol liefhebbers van de hip hop/rock die de groep bracht. Zelf gaven ze funky beats, een rappende zanger en vooral veel gitaarsolo‘s. Ondanks af en toe een te luid gemixte gitaar, bracht Fun Lovin’ Criminals het er toch puik van af.

Paus, de opener van Jack Daniels Stage, wist meteen de toon te zetten voor deze alternatieve tent. De temperatuur buiten was lekker fris maar de band uit Portugal wist de tent op te warmen met hun energieke muziek. Wat begon met een lege tent eindigde in een bijna volledig gevulde tent. De muziek van Paus is dan ook iets wat tot de verbeelding spreekt. Twee drummers met een hypnotiserend effect waardoor het publiek niet anders kon dan blijven bewegen. De muziek was erg dansbaar, klonk repetitief en bevatte vooral de zuiderse en zonnige invloed van hun thuisland. 

Wie had verwacht dat die even kon wegzakken in de zetels van de Stadschouwburg in Leuven om naar wat jazz te luisteren, was hier op de verkeerde plaats. De mannen van STUFF. kan je zeker niet enkel het label jazz geven. In welk hokje we ze dan wel moeten steken, daar kan niemand een antwoord op geven. STUFF.  is experimenteel en mysterieus en heeft duidelijk een eigen sound. In het begin leek het zelfs of de heren aan het improviseren waren, wat soms te veel van het goede gaf. Bij het vijfde nummer vormden de klanken weer meer een geheel. Creatief zijn ze zeker wel.

Meerdere staande ovaties. Een klok van een stem. Maar vooral een zeer goeie show. Dat bracht Lara Fabian voor het eerst in haar carrière in Antwerpen. Met stip is ze de best verkopende Belgische artieste, maar nauwelijks worden haar nummers gedraaid op de Vlaamse radiostations. Fabian is vooral gekend om haar eigen nummers “J’y crois encore”, “Je t’aime” en “I will love again” dat onder andere haar doorbraak betekende in de States. Recent bracht ze een nieuwe plaat uit: “Ma vie dans la tienne” die ze kwam voorstellen aan haar Vlaamse fans. Voor Disney zong ze “Que dieu aide les exclus” en nam de stem van Esmeralda voor haar rekening in de Franse versie van de Disneyklassieker “The Hunchback of Notre Dame” in de jaren ’90. In Antwerpen had ze een boodschap bij: “we zijn allemaal Belgen. Leve de eenheid.”