Sterk staaltje decorbouw leveren Het Toneelhuis en FC Bergman af met Het Land Nod. Een zeer getrouwe replica van de iconische Rubenszaal van het KMSKA (Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen) werd het decor van deze voorstelling die over anderhalf uur de levensloop van het museum toont. Nog één schilderij hangt er, het al even iconische “De lanssteek” van Rubens. Een werk dat ook nog uit de zaal moet gehaald worden zodat de renovatiewerken (die er op dit moment ook effectief worden uitgevoerd) kunnen beginnen.  Het Land Nod heeft een vertelritme dat dezelfde karakteristieken heeft als een museumbezoek, dat maakt het stuk – hoewel het komische elementen in zich draagt – een lange zit. De efficiëntie van suppoosten/werklui/veiligheidspersoneel stelt deze productie aan de kaak. Maar finaal voelt “Het Land Nod” aan als een eresaluut aan de Kunsten die het in het huidige crisisklimaat moeilijk hebben en toont het hoe desolaat een ruimte is wanneer alle kunst weg is.

De Vier Jaargetijden van Vivaldi én “We are the world” op vinyl. Die vormen de soundtrack van “We don’t speak to be understood”, een performance van Benjamin Verdonck en Pieter Ampe die net als AH/HA van Voetvolk een 80’s classic als grappig eindpunt van de voorstelling heeft. “We don’t speak to be understood” leest als een aanklacht tegen onverschilligheid en opkomend individualisme, egocentrisme en egoïsme. De mimiek, de bewegingen van Verdonck en Ampe vertellen het verhaal door de seizoenen heen. Slechts één  volzin kent het werk, waar de voorstelling ook mee begint: “Waarom heeft in afwachting van sneeuw het bosje zich al uitgekleed?”

Macbain mengt Macbeth van William Shakespeare met een biografie van Kurt Cobain, de leadzanger van Nirvana. Dat levert een flashy, heel genietbaar, maar soms moeilijk te begrijpen stuk op.

“Narcisme en loslippigheid, daaraan herken je het kadaver in wording“. Met deze mokerslag schetst Tom Lanoye in Revue Ravage de problemen bij de socialistische partij.

De theatergroep Rimini Protokoll organiseert dezer dagen een wandeling door Antwerpen: Remote Antwerpen. Gewapend met een koptelefoon worden vijftig “toeschouwers“ rondgeleid door de stad met de bedoeling om allerlei gewone dingen te bevragen. Ontdek hoe bevreemdend banale dingen zijn als je er wat dieper op ingaat! Dat is het motto. De wandeling start in het stadspark en eindigt op het dak van de Stadsschouwburg.