Jawoord van Lazarus en ’t arsenaal Mechelen is een naar Vlaamse normen opvallende rechtoe-rechtaan voorstelling geworden over een koppel, gespeeld door Pieter Genard en Lotte Heijtenis (beiden eerder te zien in Dubbelleven). Maar hier is geen sprake van zeemzoeterige meligheid, geen cliché’s rond liefde en seks die zich opstapelen. Neen, cynisme en sarcasme zegevieren. Openingszin is: “het valt mij op dat ik totaal geen zin heb in seks.” waarna Genard ongegeneerd filosofeert over masturberen, een orgasme (het ene is het andere niet), en hoe de porno-industie trends bepaalt tussen de lakens zoals klaarkomen in het gezicht van je lief. Vrouwonvriendelijk? Neen toch?

Met Vanbinnen bang vanbuiten zet Dimitri Leue het thema smetvrees op de voorgrond. Operazangeres Iris Luypaers brengt samen met pianist Antoon Offeciers en contrabassist Tim Vandenbergh opera aria’s, waaronder Aïda (O Patria mia), Norma (Casta Diva) en Madama Butterfly (Un bel di Vedremo). Leue speelt de regisseur Reindert Simons die Jozefien Lortcher probeert te overtuigen om terug naar de opera te keren. Maar door haar vrees in aanraking te komen met bacteriën, kuist ze als een maniak, en wast ze veelvuldig haar handen, te vaak dat goed voor haar is en komt ze niet meer buiten. Hoe ze aan die smetvrees kwam, zien we in een filmpje, een flashback uit haar jeugd. Indiaantje spelen, liep erg uit de hand. Hij wint haar vertrouwen uiteindelijk, maar is dat genoeg om haar terug in de opera te krijgen?

Othello vertaald naar 2015. Het concept is al even eenvoudig als geniaal. Regisseur Sofie Truyen koos ervoor om het stuk van Shakespeare te plaatsen in een nachtclub. Zaal Bart, een ietwat afgeleefd parochiezaaltje in Merksem, toverde ze met Paul Van Hoeck (decor), Kurt De Meyer en Pieter Maes (licht) om tot Club O. Waar anders gedragen mannen zich als haantjes, kan de jaloezie als een gif druppelsgewijs toegebracht worden, en worden veronderstellingen, gecreëerde perceptie als waarheid aanzien? Othello is dan ook een mannelijk stuk, liefde als een machtspel. De setting: een discotheek die dat dubbele weet op te roepen: het beste én het slechte uit de mens halen. Het zorgt ervoor dat Club O. een verdomd ingenieus, slim stuk werd dat ook flirt met belevingstheater (een stempel op de hand bij het binnenkomen, discobollen, belichting en dance muziek aan de bar,…). Een voorstelling die dan wel op het programma van Amateurtoneelhuis mag staan, maar zo goed is, dat ze zich kan meten met het professionele circuit. Truyen heeft zelf dan ook meer dan voldoende ervaring  (Familie, 16+) en liet zich omringen door een zeer goede cast waar vooral de mannen erg straf spelen. Daarmee bevestigt Compagnie Schmaltz, dat vorig jaar twee Gouden Handjes won op het provinciaal amateurtheaterfestival van OPENDOEK met hun versie van Hamlet, dat het succes en de erkenning geen toevalstreffer is.

Wat doe je als de twijfel in de relatie sluipt?. Ga je ’s avonds voor het slapengaan gruwelijke verhaaltjes vertellen aan je zoontje van zeven waarin papa de stoere held is? Of kleef je gewoon een post-it met “Bedankt” tegen de ijskast en trek je dan de deur achter je dicht? Het waren vragen waar Mich Walschaerts mee kampte tijdens “Duizend man sterk”. Via heerlijk uitgewerkte en herkenbare situaties nam hij zijn publiek moeiteloos mee in de gedachtenwereld van de man die het even niet meer weet, de man die dacht dat het gras groener was aan de andere kant. En zoals we dat ook bij Kommil Foo gewoon zijn, trok Mich de logica achter bepaalde situaties soms wel erg ver door waardoor de absurditeit om de hoek kwam loeren. We bleven ver weg van de platte humor en werden vanaf het eerste moment meegezogen in de geweldige verteltechniek van Mich. De gulle lach, de grappige situaties, de plotwendingen  en de spanning van de ernstige momenten wisselden elkaar goed af en deden de tijd werkelijk voorbij vliegen.

Iedereen weet dat je een (oudere) werkloze probleemloos mag uitschelden en stigmatiseren. Politici doen het zonder verpinken, ze geven deze sukkels de schuld van bedrijfssluitingen en stellen hen voor als luie profiteurs. Geen mensenrechtenclub die er om maalt, het mag allemaal en het gebeurt dan ook dagelijks. Dolle pret verzekerd.