Alegría, Spaans voor geluk, is een van de meest succesvolle producties van Cirque du Soleil. Goed voor meer dan 6600 shows en 14 miljoen toeschouwers in zijn ganse carrière. Gecreëerd door de Italiaans-Belgische Franco Dragone, meert de voorstelling voor het laatst in zijn bestaan aan in Antwerpen, België. De cirkel is rond, de symboliek extra geladen. Met 26400 bezoekers, acht voorstellingen in de Lotto Arena die allemaal het bordje sold out kunnen bovenhalen, is het een afscheid om “u” tegen te zeggen geworden. Na bijna 20 jaar blijft de magie en vooral ook de humor van Alegría nog steeds bewaard.

“We wensen u veel tijd”. Wanneer de vertelstem dat op het einde van ”Tijd om te dromen”, de nieuwste productie van Apassionata zegt, lijkt ze de cliché’s van het genre te benadrukken.  Paardenshows zijn namelijk bij voorbaat traag en saai (voor een paardenleek) zou je denken. Wanneer  we de Ahoy in Rotterdam binnenkomen horen we een repetitief lounge muziekje zachtjes spelen.  De sterkte van Apassionata is dat ze via een verhaaltje erg veel disciplines tonen en dat nog eens op een zeer toegankelijke manier doen ook.  Een paardenshow hoeft ook niet traag of saai te zijn, blijkt.  Zo zien we de edele dieren op zijn Westerns in sneltempo cirkels draaien en tonen ze dat ze een kortere remtijd hebben dan een doorsnee wagen of fiets. Een zespan met een ruiter die op elk van een van twee Cremello-Lusitanos paarden achteraan een voet heeft staan (ook wel Hongaarse Post genoemd) springt over enkele hindernissen.  En bij het show en actierijden van Voltigeurs du Monde weten we niet waar eerst naar kijken. Een man die op een surfplank staat op de rug van een paard. Neen het is geen droom, wel realiteit!

Cirque Éloize bestaat sinds 1993 en staat voor hedendaags circus, ook wel cirque nouveau genoemd. Theater, dans en circustechnieken koppelt het gezelschap dat net als Cirque du Soleil zijn thuisbasis in Montréal heeft. 10 Creaties staan er op de teller van het gezelschap. Momenteel tourt de compagnie met iD en Cirkopolis. Die eerste hield het eerste weekend van de herfstvakantie halt in het Koninklijk Circus.

Negen jaar geleden stond Johann Le Guillerm voor het laatst met zijn voorstelling Secret geprogrammeerd op de Zomer van Antwerpen. Le Guillerm, wellicht een van de meest excentrieke artiesten die we tijdens de Zomer van Antwerpen zagen, blijft aan zijn voorstelling knutselen. Zagen we hem jaren geleden nog balanceren op de wijnflessenhalsen op schoeisel van een ridderharnas, dan kiest hij nu voluit om samen met zijn medewerkers hallucinante houten constructies op te zetten. Of hoe hij meer en meer opschuift naar beeldende kunst en installaties gemixt met acrobatische technieken. Dat maakt hem een uniek man.

Nog nooit hebben we dit eerder meegemaakt. Een publiek dat een volledig staande ovatie geeft en een  applaus aan zo’n hoog aantal beats per minuut dat de doorsnee song die straks op Tomorrowland klinkt een ballad lijkt. Maar het was wel meer dan terecht: Klaxon van Akoreacro is simpelweg de perfecte circusvoorstelling en áf van begin tot einde. Puur spelplezier domineert, scènes gaan naadloos in elkaar over. Live muziek én de terugkeer van de kleinere tent op Zomer Van Antwerpen zoals in de beginjaren aan ATV en de Waagnatie, juichen we toe. De laatste jaren koos de organisatie te vaak voor grote tenten met frontale tribune, wat de circusbeleving niet altijd ten goede kwam. Nu, terug met zijn allen dicht bij elkaar in een cirkel zorgt dat voor 75 minuten pure magie. Knap dus dat circus terug naar de basis durft gaan.