Antigone is een Griekse tragedie waarin ‘verstandig handelen’ - wat dit ook moge betekenen - centraal staat. Tg Elektra gaf een moderne draai aan de versie van Sophocles. Na hun succesvoorstellingen van mei 2014, staat het jongerengezelschap nu opnieuw drie keer op het podium van Het Paleis.

Martha!tentatief haalde de selectie van het Theaterfestival door de stem van de kinderjury. Met hun voorstelling Dinska Bronska brengen ze de moeilijke thematiek van asiel-en migratie tot bij kinderen. Aanvankelijk werd de vraag gesteld door het Red Star Line museum, het museum dat sterke bezoekcijfers kan voorleggen in zijn eerste jaar, dat over migratie gaat een thema dat tot de verbeelding blijft spreken. Een thema ook dat van alle tijden is, wat deze voorstelling ook onderstreept.  Mensen over heel Europa scheepten in Antwerpen in hun geluk (maar soms ook hun ongeluk) tegemoet in Amerika.  Via de live dans van Anastassya Savitsky in een choreografie vanKiki Vervloesem , de voice over vertelstem van de Armeense Arevik Akopian die ook werkelijk naar hier emigreerde en het thema dus na aan het hart ligt en de animatiefilm (onder andere in zwart wit met houtskool) van Boris Sverlow zien we een mooi, weliswaar wat geromantiseerd beeld – het is nu eenmaal een sprookje - over migratie.

Een vader-dochterrelatie die grondig overhoop gehaald wordt na het overlijden van de moeder, daarover gaat “met mijn vader in bed (wegens omstandigheden)”.  Het thema kwam er niet zo maar, Marieke de Kleine haar moeder stierf enkele jaren terug. Op haar vraag schreef Magne van den Berg de tekst die dus voor de Kleine een autobiografisch vertrekpunt heeft. 28 telefoongesprekken tussen de dochter (Marieke de Kleine) en de vader (René van ’t Hof) horen we. Hij heeft na een rouwperiode van 3 maanden al een andere vrouw, zij is maanden later nog lang niet over het verlies van haar moeder heen. “Ik wil mijn moeder terug” zegt ze wanneer ze de urne van haar moeder bij haar wil. Vraag is of haar vader – die uit tijdsgebrek nauwelijks naar het kerkhof trekt - dat ziet zitten. Of hoe de dochter haar vader druppelsgewijs ermee confronteert dat ook hij het verlies nog niet verwerkt heeft.

Marjolijn Van Heemstra, actrice, journaliste, auteur uit Nederland die even wat komt prediken over wereldburgerschap in de Monty. Dat is kort samengevat waar haar jongste voorstelling “Garry Davis” over gaat, eindpunt van haar trilogie rond globalisering die begon met “Family 81” en “Mahabharata” en nu dus ging over het leven van Davis. Laat ons toe te stellen dat we wel erg moeilijk om niet te zeggen nauwelijks in de voorstelling geraakten. Dat heeft wellicht te maken met de tijdsgeest. Davis was musicalartiest, dropte een bom tijdens Wereldoorlog II en kreeg kort daarna een degout van zijn land, verscheurde zijn Amerikaans paspoort, riep het Wereldpaspoort in het leven en verliet de wereld vorig jaar op 91-jarige leeftijd. Van Heemstra brengt het verhaal van Garry Davis, haar ontmoeting met hem, de achtergrond (de Universele Rechten van de Mens en het ontstaan van de Verenigde Naties) maar lijkt diens boodschap vooral te prediken op een paar randbemerkingen na (dat het Wereldburgerschap met zijn paspoort centen kostte, en er dus ook een commercieel kantje te ontwaren viel).

De epische dierenfabel “Van de vos Reynaerde” was het vertrekpunt voor “Van den vos” waar FC Bergman zich op baseerde.  Hoewel de voorstelling vorig seizoen in de Bourla speelde en overigens terecht geselecteerd werd voor het Theaterfestival, bleek de voorstelling ook misbegrepen te zijn.  “Ronduit slecht” hadden we gehoord van enkele toeschouwers nog voor het onze beurt was om naar de dernière te gaan. “Van den vos” is vooral erg psychologisch en toont de Wolf (Dirk Roofthooft) die slachtoffer wordt van seriemoordenaar de Vos (Gregory Frateur).  “Van den vos” combineert een situatieschets, toont de psyche van een man die geterroriseerd wordt,  wiens gezond verstand vertroebelt zoals de herfst ongenadig dat met het water van het zwembad doet. Verstoppen zal het, tot de zaak overstroomt. Mochten bladeren eindeloos blijven vallen, dan win je dat gevecht tegen ze nooit. Ook het moorden zal uiteindelijk stoppen maar dan wel omdat de Vos die keuze zelf maakt.