Het zag er even naar uit dat er geen plek meer was voor extreem theater in Vlaanderen tijdens de vorige subsidieronde. Zowel de dossiers van Needcompany als Troubleyn kregen een negatieve evaluatie van de beoordelingscommissie. Het was minister Jan Jambon zelf die uiteindelijk de reddingsboei – terecht – uitgooide en zo alsnog deze theatervorm wist te redden in Vlaanderen door alsnog Needcompany te voorzien van de nodige middelen. Terecht, zo blijkt op basis van Billy’s violence, de jongste productie die Victor Lauwers schreef waarin we twee generaties Lauwers aan het werk zien: Grace Ellen Barkey, Jan, Victor en Romy Louise Lauwers.

Liefde is liefde is dé boodschap van Dimitri Leues Quinnie & Quinn, een voorstelling die zich richt op 6-plussers. Vrijheid staat dus centraal hier, en het zijn dan ook de hoofdpersonages die we volgen in hun vlucht uit Felicië die dit thema uitdragen. Weg van hun Grote Leider Auriko Kimler gaan ze om achteraf vast te stellen dat ze de ganse tijd gewoon in dezelfde ruimte hebben vertoefd. Op die manier eert Leue ook de verbeelding van het theater, via zijn rijke, associatieve theatertaal die ook nu weer doordrenkt is van de taalvondsten, -humor en -spelletjes.

Theatermaker Robert Wilson gebruikt de verhalen en personages uit de boeken van Rudyard Kipling om in zijn theatervoorstelling Jungle Book een actueel verhaal te brengen over ‘tussen twee culturen vallen’, ‘samenhorigheid in tijd van nood’, ‘het belang van wetten en regels’ en ‘de mens die onverantwoord baas speelt over de natuur’. Het zijn hedendaagse thema’s die in een creatie van Théâtre de la Ville (Parijs) en gecoproduceerd door DE SINGEL op een moderne manier vorm krijgen. In een uitgepuurd sober, maar uiterst functioneel decor brengen de in dieren verklede zangers acteurs het verhaal van het mensenkind Mowgli dat in de jungle wordt opgevoed door een roedel wolven en bevriend is met Baloe de beer en Bagheera de panter. Wanneer de tijger Shere Khan het recht vraagt om hem te doden, breken spannende tijden aan.  De zusjes van CocoRosie voorzagen alle personages van liedjes en maakten daarvoor gebruikt van de meest uiteenlopende genres: hiphop, rap, blues, kinderliedjes, … Het resultaat van deze mix is een muzikale theatervoorstelling waar het visuele, de dans, de zang, de muziek en het verhaal gecombineerd worden tot één performance in twee talen die zowel jong als oud kan boeien.

‘1 grote vertoning om indruk op ons te maken.’ Het is niet alleen een quote uit About Elly, de jongste voorstelling van Tg Stan die in het Toneelhuis in première ging. Het vat de productie ook helemaal samen. Want hoewel ook die de typische, lichte, grappige tot ronduit absurde kaart trekt en meermaals de toeschouwer duidelijk maakt dat het allemaal ‘maar’ toneel is, is die ook atypisch voor STAN. Want hoewel het toneelspelersgezelschap gekend staat om zijn minimalistische approach qua decors, ging het deze keer in zee met Joé Agemans van FC Bergman die graag uitpakt met grootse scenografieën. Vernieuwing noemen ze dat. En dat werkt heel goed hier ook al hangt dat lekker ruikende minimalistische parfum ook nog in zekere mate rond deze productie.

‘Het zijn eigenlijk allemaal kleine kutzinnetjes.’ Het is Damiaan De Schrijver ten voeten uit wanneer ie na Eg er vinden er nog even een nabespreking tegenaan gooit in corso. Hij stelt zogezegd dat zijn collega Matthias de Koning en hij klachten ontvangen hebben van de directie van de schouwburg dat de voorstelling niet lang genoeg duurde. 55 minuten om precies te zijn en daarom een stukje erbij welgekomen was.