Alles wijst erop dat The Greatest Showman wel eens een van dé filmhits uit 2018 kan worden. Voor de muziekteksten tekende immers hetzelfde duo Pasek & Paul dat met ‘City of stars’ uit La La Land een Oscar won. De feelgoodmusicalfilm heeft ondertussen ook drie nominaties voor de Golden Globes op zak, die traditioneel een goede graadmeter zijn voor de Oscars. De film is genomineerd voor beste komedie of musical, waarbinnen Hugh Jackman overigens nog eens terecht een kans maakt om aan de haal te gaan met de prijs voor beste acteur, hier als de circusdirecteur P.T. Barnum. Tenslotte maakt ‘This is me’ ook nog eens kans om de nominatie beste originele lied te verzilveren. Wie Jackman eerder zag in Les Misérables 6 jaar geleden als Jean Valjean, zal hoogstwaarschijnlijk smullen van het hoofdpersonage P.T. Barnum dat ie neerzet in The Greatest Showman. Er zijn trouwens gelijkenissen met Valjean, ook Barnum probeert zich op te werken terwijl iedereen op hem neerkijkt. Twintigjarige meisjes kunnen dan weer vol nostalgie herinneringen ophalen uit High School Musical, dé hype uit 2006. Want jawel, Zac Efron speelt Phillip Carlyle, de vennoot van P.T. Barnum die hem binnen de culturele elite loodst omdat ie daar niet de erkenning krijgt die hij verdient. Efron zingt trouwens ook in deze musical die vol aanstekelijke, niet zelden ritmische up tempo popsongs zit zoals ‘The Greatest Show’, ‘Come alive’ en ‘The other side’ en daarnaast enkele puike ballads laat horen zoals ‘This is me’, ‘Never Enough’, ‘Rewrite Stars’ en ‘A million dreams’. Knap is ook de ode aan de stomme film die The Greatest Showman geeft. Zo zien we bij de start en end credits enkele namen in de vorm van een tussentitel (intertitle of title card) inclusief de karakteristieke artistieke witte rand op het zwarte beeld met witte tekst in het midden.

FC de Kampioenen is de enige Vlaamse film op Het Tweede Gelaat na die vlotjes 200.000 filmliefhebbers naar de bioscoop weet te lokken dit jaar. Net als die laatste werd die ook geregisseerd door Jan Verheyen wiens films kennelijk goed in de markt liggen. Alle negatieve recensies ten spijt vindt de prent zijn publiek dus wat meteen aantoont hoe relatief opiniestukken zijn. Hebben die het aan het rechte eind? Ja en neen.

De nieuwe 3D tekenfilm Ferdinand leest als een pleidooi voor pacifisme en tegen simplisme. Vechten of geslacht worden, dat is de enige optie die de stieren Ferdinand (stem van Louis Talpe), Angus (een Schotse stier), Valiente (stem van Bill Barberis), Bones en Guapo hebben. Als jonge stieren kijken ze ernaar op om ook op een dag gekozen te worden om het in de arena op te nemen tegen een matador. Maar Ferdinand, die van bloemen houdt wat hem als bijnaam ‘de bloemekesstier’ oplevert, is helemaal geen vechter. Wanneer hij ziet dat zijn vader gekozen is voor het stierenvechten, denkt ie wat naïef dat ie zal terugkeren. Dat gebeurt niet en Ferdinand vlucht onder andere door de trein te nemen. Nina en haar vader hebben weiland genoeg waar ie alle vrijheid krijgt. Tot ie te groot geworden is om mee met hen te gaan naar het bloemenfestival. Hij wil echter niet alleen achter blijven en beslist – ook al zijn alle tekenen voorstander dat ie blijft – om hen achterna te gaan. In de stad zorgt ie onbedoeld voor commotie, wat een hilarische scène oplevert wanneer ie in een porseleinenwinkel belandt en alle hindernissen moeiteloos weet te nemen. Maar dat is dan zonder de plumeau van de oude vrouw die kuist gerekend. Hij moet niezen waardoor alles tegen de vlakte gaat.

K3 Love Cruise dat is La La Land meets Aladdin (hier komt de geest/parel-elf Elvin uit een parel en niet uit een lamp) meets Honey I shrunk the kids (uit 1989 alweer, wat vliegt de tijd … wanneer de parel-elf Elvin K3 verkeint tot duimgrote meisjes) meets Titanic (Hanne mag het uitroepen aan de boeg van de boot) meets Ghostbusters (Klaasje wil de parel-elf Elvin pakken met een stofzuiger) meets Saturday Night Fever (tijdens ‘Disco Oma’) meets Matilda & The Sound of Music (tijdens ‘1.000 Kleine Matroosjes’, let op het meisje met lang bruin haar dat haar hand in de lucht steekt en een Mathildapose aanneemt waarna enkele matroosjes op z’n The Sound of Musics opkomen) om finaal in de eindscène ook nog eens te verwijzen naar Casper (de film uit 1995 met de legendarische trapscène waar het bal doorgaat wanneer elfje Ayla naar haar vader stapt). Studio 100 refereert dus erg veel naar bestaande filmscènes, in die zin dat het eigenlijk op den duur een beetje te veel van het goede wordt. Met de prent kunnen Hanne, Klaasje en Marthe meteen twee zaken van hun bucketlist afvinken: ze hebben namelijk én een eerste film én een eerste musical gemaakt in 1. Waar het acteren echter in één beweging soepel overgaat in liedjes bij La La Land, voelt dat in K3 Love Cruise echter een stuk geforceerder aan bijvoorbeeld bij het openingsnummer ‘Hippie Happy Holiday’ aan de kade. Alle songs playbacken de drie zangeressen, tevens zijn enkele buitenscènes achteraf ook gedubd. Dat valt hier en daar te vaak op als de lippen niet synchroon gaan met wat te horen is. Hanne is met stip de beste actrice van de drie, maar ze heeft dan ook een erg dankbare rol te spelen. Ze mag verliefd zijn op Alex (gespeeld door Tim Douwsma), haar buurjongen van vroeger waar ze toen al verliefd op was. Het levert een van de meest geloofwaardige, en naar K3-normen zelfs authentieke scène op tussen Hanne en Tim aan de bar. Ook opvallend: K3 drinkt alcohol in deze film, namelijk cocktails.

Façades, de prent van het ‘Beau Séjour’-duo Kaat Beels en Nathalie Basteyns, met in de belangrijkste rollen Johan Leysen (Jean Ilsen), Natali Broods (Alex Ilsen), Theo Maassen (Claus), Frieda Pittoors (Viv) en Benjamin Verdonck (Gabriël) is erg voorspelbaar. Dat is uiteraard dodelijk voor elke film of voorstelling en ook hier is het niet anders. Wanneer in de openingsscène Natali naakt op de massagetafel ligt en haar linkerbeen een litteken toont uit de kinderjaren van haar personage, heb je eigenlijk maar één flash back nodig – waarbij ze met haar vader naar de bios trekt maar hij zijn dochter alleen laat zodat hij in de parking de liefde kan bedrijven in de wagen met de jonge Lucy (gespeeld door Ella-June Henrard) die parkeerwachter is – om te weten hoe het in die allerlaatste flash back, tevens het einde van de film uiteindelijk zal uitdraaien. De film gaat dus over het overspel van Jean 30 jaar geleden en hoe Viv dat niet heeft kunnen verwerken. Alex maakt krak hetzelfde mee wanneer Claus er ‘vergaderingen’ op nahoudt. Hier tonen de regisseurs dat je een vrouw niets kan wijsmaken, en ze alleen al aan de geur van de vest een teken kan vinden. Hou je de schijn op binnen de relatie en naar de buitenwereld toe, breek je met de man die je liefhebt, of is ie de moeite om hem een tweede kans te bieden? Dat én het dementiethema snijdt ‘Façades’ aan.