Michael Jackson The Immortal Tour door Cirque du Soleil is big business. Billboard weet dat de tour vorig jaar een slordige 147 miljoen dollar opbracht.  1.374.482 toeschouwers lokte de productie naar 183 van haar shows waarvan er 9 uitverkocht geraakten. Goed voor de vierde stek als succesvolste tour. Enkel Madonna, Bruce Springsteen & the E Street Band en Roger Waters deden beter. Met 3 voorstellingen in Antwerpen en 3 in Amsterdam blijkt ook onze regio pap te lusten van de formule dans, acrobatieën, visuals en live band die Michaels stem op tape begeleiden. Een erg goede keuze om Jacksons originele zang te behouden: heel wat andere tributeshows doen dat niet, waardoor de zanger in kwestie erg snel door de mand valt. Michael Jackson The Immortal Tour droeg misschien wel MJ’s boodschap en visie uit, maar meegezogen in het geheel werden we nauwelijks.

Een volle circustent met vooraan een schijnbaar willekeurige hoop afval en een zwerver die tussen al die rommel slenterde. Zo startte Karakasa Circus haar eerste voorstelling van “Home Sweet Home” op de Zomer van Antwerpen. Een reeks potige turners/acrobaten, drie muzikanten, een jongleur en een clown brachten vervolgens een mix van circus en theater waarbij de kracht soms in de eenvoud zat terwijl enkele minuten later het publiek overspoeld werd door een golf van impulsen. Het was een voorstelling met veel publieksinteractie die groot en klein wist te boeien met menselijke torens, klassieke mime, gymnastische krachttoeren en visuele grappen. 

Wear it like a crown” is de laatste circusvoorstelling uit een trilogie waarin het circusgezelschap Circus Cirkör stilstaat bij het menselijk lichaam. Deze voorstelling gaat over de linker-en rechterhelft van onze hersenen, terwijl “Inside Out” nog over het hart ging en “99% Unknown” over cellen en neuronen. Hoewel het idee erg sterk is, bleek het Zweedse gezelschap alle moeite van de wereld te hebben om er een geslaagde voorstelling van te maken. Visueel zit alles erg goed, en al snel weten de acrobaten samen met de videobeelden een eigen dromerige wereld te creëren, dan weer luchtig met droge humor, dan weer donker. Ook de muziek (op tape) van Rebekka Karijord komt erg poëtisch over. Maar het geheel lijkt meer op een aaneenschakeling van losse delen en de spanningsboog is meermaals ver zoek. De podiumwissels worden erg ongelukkig ingevuld, wat het een moeilijke voorstelling om volgen maakt, ook voor de jongsten.

Volta vertelt het verhaal van Juan Trukyman, een zingende levensgenieter, en van Madam, een toeriste op vakantie in Juan’s exotische wereld vol zon en muziek. Ze leren elkaar kennen en worden dikke vrienden die elkaar graag plagen. Ze hebben een geweldige tijd samen tot het moment komt dat Madam’s vakantie erop zit en ze weer naar huis moet. Trukyman wil haar niet laten gaan en besluit met haar mee te reizen. Maar dan loopt het mis, hij wordt tegengehouden aan de grens omdat hij niet de juiste papieren heeft.

Mens en paard, een combinatie die tot de verbeelding blijft spreken. 3 Dagen slaat Apassionata zijn tenten op in Merksem en brengt er 6 shows in de Lotto Arena. Heel wat kinderen kregen dankzij Amika van Studio 100 een extra zetje om aan paardensport te doen of om er op zijn minst in geïnteresseerd te worden. Gek dus dat er niet gek veel paardenshows binnen de entertainmentindustrie te bespeuren vallen. En dus vult de jongste “Samen voor Altijd”-productie de Lotto Arena tot zes keer toe. Dat het publiek de edele dieren mag aaien na afloop maakt de band tussen publiek en productie er een van gelijkgezinden. Community building noemen ze zoiets.