Iets minder dan 3 uur en half duurt Killers of the flower moon, de jongste prent van Martin Scorsese waar Eric Roth mee het script voor schreef. Een lange zit is dat dus. Kinepolis voorziet gelukkig na iets meer dan een uur op een gepast moment een korte pauze van tien minuten. Het is pas daarna dat de epische film die zowel karakteristieken van een Western, drama en misdaadfilm in zich heeft, op dreef komt. Want wat duren die eerste vijfenveertig minuten wel heel lang…

Met Het smelt kent Veerle Baetens haar regiedebuut. Ze schreef zelf het scenario voor dit drama samen met Maarten Loix. Het duo baseerde zich daarvoor op het gelijknamige boek van Lize Spit. Opvallend veel jonge vrouwen blijken interesse te tonen in deze film zo stelden we op de eerste dag vast dat de film in de zalen van Kinepolis te zien was. Knap in beeld gebracht is ie, met veel gevoel voor natuurlijk licht en hoofdpersonages die nauwelijks geschminkt zijn zodat vooral hun naturel boekdelen spreekt.

De Trollsfilm te veel als je het ons vraagt, dat is Trolls 3 in harmonie. Het feit dat ie enkel in de Vlaamse versie in de bios te zien is, is al een vaag teken aan de wand. Feit is dat ie gewoon niet goed genoeg is, te voorspelbaar en het flashy concept zo goed als uitgewerkt is. Het enige wat deze animatieprent die Walt Dohrn regisseerde nog iet of wat boeiend maakt, is de soundtrack. Maar daarmee is bijna alles ook ineens gezegd.

Dogman is met stip een van de meest fascinerende films van dit jaar. Neem Joker en combineer dat met een moderne Robin Hood, steek daar een groep honden bij in de hoofdrol (met dank aan het uitstekende werk van de hondentrainers Mathilde de Cagny en Muriel Bec) naast de briljante acteerprestatie van Caleb Landry Jones die deze film draagt, en je krijgt een gestoord fenomenaal eindresultaat. Ga. Dat. Zien.

De Amerikaanse sci-fi film The creator doet ons bijzonder weinig. De prent die Gareth Edwards regisseerde én meeschreef met Chris Weitz probeert heel erg om de kijker voedsel te geven voor het hoofd én het hart, maar slaagt daar uiteindelijk nauwelijks in. Dat komt wellicht omdat je als kijker de puzzel van het plot helemaal probeert te leggen maar je gaandeweg steeds meer tot het besef komt dat er stukjes ontbreken waardoor het verhaal niet helemaal te verklaren valt. Nochtans is de context bijzonder actueel én relevant.