Wear it like a crown” is de laatste circusvoorstelling uit een trilogie waarin het circusgezelschap Circus Cirkör stilstaat bij het menselijk lichaam. Deze voorstelling gaat over de linker-en rechterhelft van onze hersenen, terwijl “Inside Out” nog over het hart ging en “99% Unknown” over cellen en neuronen. Hoewel het idee erg sterk is, bleek het Zweedse gezelschap alle moeite van de wereld te hebben om er een geslaagde voorstelling van te maken. Visueel zit alles erg goed, en al snel weten de acrobaten samen met de videobeelden een eigen dromerige wereld te creëren, dan weer luchtig met droge humor, dan weer donker. Ook de muziek (op tape) van Rebekka Karijord komt erg poëtisch over. Maar het geheel lijkt meer op een aaneenschakeling van losse delen en de spanningsboog is meermaals ver zoek. De podiumwissels worden erg ongelukkig ingevuld, wat het een moeilijke voorstelling om volgen maakt, ook voor de jongsten.

Volta vertelt het verhaal van Juan Trukyman, een zingende levensgenieter, en van Madam, een toeriste op vakantie in Juan’s exotische wereld vol zon en muziek. Ze leren elkaar kennen en worden dikke vrienden die elkaar graag plagen. Ze hebben een geweldige tijd samen tot het moment komt dat Madam’s vakantie erop zit en ze weer naar huis moet. Trukyman wil haar niet laten gaan en besluit met haar mee te reizen. Maar dan loopt het mis, hij wordt tegengehouden aan de grens omdat hij niet de juiste papieren heeft.

Mens en paard, een combinatie die tot de verbeelding blijft spreken. 3 Dagen slaat Apassionata zijn tenten op in Merksem en brengt er 6 shows in de Lotto Arena. Heel wat kinderen kregen dankzij Amika van Studio 100 een extra zetje om aan paardensport te doen of om er op zijn minst in geïnteresseerd te worden. Gek dus dat er niet gek veel paardenshows binnen de entertainmentindustrie te bespeuren vallen. En dus vult de jongste “Samen voor Altijd”-productie de Lotto Arena tot zes keer toe. Dat het publiek de edele dieren mag aaien na afloop maakt de band tussen publiek en productie er een van gelijkgezinden. Community building noemen ze zoiets. 

Fuerza Bruta staat voor brute kracht en dekt eigenlijk niet volledig de lading van het spektakel dat neergestreken is in Antwerpen. Juist ja, vaak gaat het er zeer hevig aan toe, met flitsende momenten, water, lucht, rook, geloop, stroboscopisch licht of zinderende choreografieën met voetgestamp. Maar de voorstelling is evenzeer poëtisch met momenten, en flirt niet enkel met circus (acrobatie) of dans, maar ook met theater. Moeilijk samen te vatten dus in 1 woord al ligt het Engelse “experience” in zijn  meerdere betekenissen zeer dicht bij wat je als toeschouwer/deelnemer meemaakt. 

Wie in 2007 “Le fil sous la neige” gezien heeft op de Zomer van Antwerpen, herkent in “inStallation” Ulla Tikka en Andreas Muntwyler. In de voorstelling die nu te zien is in Antwerpen, lieten ze een prachtig duet zien. Ze trekken elkaar aan, stoten dan elkaar af, dansen – of was het eerder springen van één been op het ander – op het koord. Bij momenten vergeet je als toeschouwer dat er een koord is. Beiden willen elkaar overtroeven zo lijkt het. Grandioos is de achterwaartse salto die Muntwyler op het koord voert. Faut-le faire!