Rae Morris kwam voor het eerst op onze radar als gastzangeres bij Clean Bandit met “Up Again”. Sinds dit voorjaar heeft ze haar eerste soloplaat uit. Die heet “Unguarded” en kan best tot een van de betere debuutalbums van dit voorjaar gerekend worden. Live vertalen de songs zich helaas nog niet tot even veel enthousiasme bij ons. Hoewel de 22-jarige Engelse best wel goed kan zingen, brengt ze een te statisch optreden, vooral vanachter haar Nord synthesizer. Enkel bij “Up again” en “Morne Fortuné” verlaat ze de toetsen om als zangeres het voortouw te nemen.

Bij Kanye West zijn er maar twee mogelijkheden. Ofwel zet ie de beste show ever neer, ofwel is het de grootste nachtmerrie ooit. Dat liet Dave Grohl van Foo Fighters optekenen in een recent interview. De laatste keer dat we West zagen was op 27 februari 2013 in Vorst Nationaal, bleek de (last minute) interesse van het Belgische publiek beperkt (lees: er waren erg veel stoeltjes niet bezet) en leverde de Amerikaan een baggeroptreden af. De vraag was dan ook of er met urine zou gesmeten en de rapper uitgejoeld zou worden op Glastonbury. Er was dan ook heel wat te doen rond zijn headline spot. Er werd zelfs een petitie tegen gevoerd. Bizar omdat tickethouders van Glastonbury in feite carte blanche geven aan de programmatoren: nog voor er één headliner bekendgemaakt wordt, is de zaak namelijk al sold out. Er zijn ook erg veel podia en dus alternatieven genoeg om naartoe te trekken. Uiteindelijk werd de soep niet zo heet gegeten als ze opgediend werd. Integendeel, West had een concept uitgewerkt met een plafond vol witte spots die naar beneden kon of schuin kon hellen. Dát in combinatie met rook én een stevig showelement op het einde: West die “Touch the Sky”, “All of the Lights” en “Good Life” op een zwarte mega hoogtewerker brengt rechts van de Pyramid Stage terwijl hij over de hoofden van het publiek zweeft én dat nog fraaie camerabeelden van daarboven oplevert ook. West kroonde zichzelf tot de grootste in zijn segment, zette een puik optreden neer hoewel het concept (leeg podium, alles inzetten op rook en dat plafond met witte spots) snel uitgewerkt was. Eigen aan het genre verliep het concert soms chaotisch met enkele onderbrekingen.

Pharrell Williams had zijn huiswerk gemaakt. Hij wist dat hij in Engeland zat én dat het een koninkrijk is. Én vooral hij bleek op de hoogte dat er heel wat kinderen zijn op Glastonbury in tegenstelling tot heel wat andere festivals. Glastonbury heeft zelfs een Kids podium waar speciaal voor hen geprogrammeerd wordt én er is een familiecamping. Voor de gelegenheid liet de performer dan ook kinderen op het podium opdraven terwijl “Happy” door de speakers klonk. Williams bracht een optreden dat het midden hield tussen een dj set (playback) en een live optreden, plat commercieel op alle vlakken, niet in het minst als het over de garderobe van hem, zijn danseressen en band ging. Allemaal droegen ze Adidas, het logo van dat sportmerk was onder andere genaaid op het achterwerk van Williams’ jeansbroek. Waar blijft die wetgeving om verplicht Product Placement logo’s op de schermen te tonen tijdens een show?

Met “Wildest Moments” haalde Jessie Ware een nummer 3-notering in de Vlaamse charts in 2012. De dertigjarige Britse bezorgde dan wel geen wilde momenten op Glastonbury, het scheelde niet veel want wat een indruk maakte ze op ons!  Ze mag dan wel naast de BRIT Award gegrepen hebben dit jaar voor beste vrouwelijke solo artiest, die ging naar Paloma Faith, toch stond ze haar vrouwtje op de John Peel Stage in die mate zelfs dat ze de strakste set totnogtoe op Glastonbury bracht, die song na song het publiek deed aanzwellen én enthousiaster maakte. Het soort optreden dus dat ons meteen naar de platenwinkel doet hollen om haar albums “Devotion” (2012) en “Tough love” (2014) te checken. Een festivaloptreden zoals ze allemaal – maar helaas niet – zouden moeten zijn.

Zes Grammy’s en drie Oscars staan er op de schouw van Burt Bacharach. Meer dan 50 hits – de man schreef onder andere voor Dionne Warwick, Dusty Springfield, Perry Como, Tom Jones en The Carpenters – haalde hij in de UK. Een gigantische catalogus dus waar de 87-jarige Amerikaan een uurtje uit mocht selecteren. De zanger, songschrijver, componist, producer, en pianist maakte het zichzelf niet gemakkelijk. Waar anders dan op Glastonbury  dat het thema van de Beatles “All you need is love” (visueel) ondersteunt, komt Bacharachs hit “What the world needs now” het best tot zijn recht ook al moest het publiek daar 15 jaar op wachten?