“Chaos and The Calm” heet het debuutalbum van de Britse singer-songwriter die in september 25 wordt.  Van een quarter life crisis is bij de man geen sprake, integendeel.  Dit jaar kreeg ie de Critic’s choice award tijdens de BRIT Awards. Hij werd tweede in BBC Sound of 2015 na Years and Years. Single “Hold back the river”- die een zevende plek scoorde in de Vlaamse singlecharts -  stak ie net als tijdens Rock Werchter helemaal achteraan zijn set op Glastonbury. Zijn concert op de Pyramid Stage omschrijft zich het best zoals een toeschouwer het met heerlijk Brits accent verwoordde: “He is more entertaining than I thought”.

De helft van het veld ligt in de zon, de andere helft staat voor het hoofdpodium wanneer de Amerikaanse band Future Islands aantreedt. 

Terwijl een groot deel van het publiek nog van stage 2 gerend kwam, begon alt-J aan hét optreden van het weekend. Ook al was er niet een echte headliner, alt-J had die rol zo’n beetje te vervullen. Ze hadden twee jaar geleden dan wel een tent volledig plat gespeeld, dit was nog geen garantie voor een succesvol optreden op het hoofdpodium. Want ook al hadden ze een enorm deel van de festivalgangers naar stage 1 gelokt, over de kwaliteit viel nog te twisten. Naast het feit dat er tussen de nummers lange pauzes werden genomen, was de instrumentale invulling aan de lege kant en bleef de zang tegen het valse aan hangen.

Met SOHN had Best Kept Secret eindelijk nog eens een goede electro artiest. En met zijn soulvolle stem kon Christopher Taylor, de multi-instrumentalist achter SOHN, ook de minder geïnteresseerden meekrijgen. Stage 2 werd in een warme sfeer gehuld die werd ondersteund door een prachtige lichtshow. Taylor zat vooraan het podium op nog een extra verhoging met zijn twee medemuzikanten achter hem, beiden op een eigen verhoging. Het licht werd heel mooi gefilterd door de rook en daardoor kwam er een mooie gouden gloed in de tent.

Stage 2 was misschien niet het ideale podium voor Typhoon, maar daarmee werd het succes van de band nog eens extra benadrukt. De zomerse, swingende nummers die wisselden tussen klein en verstild, en groot en uitbundig, straalden de tent uit. Het publiek leek enorm van deze band te houden en Glenn de Randamie, alias Typhoon, kon dan ook moeiteloos van alles van ze gedaan krijgen. Meejoelend en met brede armbewegingen deed het publiek als een grote massa mee. De energie kwam van het podium, waar een bont gezelschap stond die wild over het podium bewoog.  “Wie is hier om kapot te gaan? Wie is hier om kapot te gaan en liefde te delen? Wie kan niet meer nadenken?”, riep Typhoon lachend door de microfoon terwijl hij op blote voeten over het podium sprong.