Het nieuwe album van de Noord-Ierse instrumentale post-rockband And So I Watch You From Afar is nog maar net verschenen en de groep is al bezig aan een drukke tour. Slechts een kleine twee jaar na ‘All Hail Bright Futures’ stelt de band ‘Heirs’ voor. De plaat zou deels geïnspireerd zijn door de geboorte van het kind van bassist Johnny Adger. Daarnaast wou de band de lijn verder trekken door te blijven experimenteren met hun sound en uit hun comfort zone te blijven. De eerste stappen van dat proces waren al hoorbaar op de voorganger en de band blijft dezelfde mentaliteit behouden voor ‘Heirs’. Dat vertelde gitarist Rory Friers in een interview met de blog Birthdaycakebreakfast. 

Een dikke 26000 toeschouwers zakte over drie dagen verspreid af naar de Lotto Arena. Dat is goed voor zes shows die op een haar na allemaal uitverkocht waren. Teerde het televisieprogramma dit seizoen iets te veel naar onze zin (vooral bij de start) op zijn succes van vorig jaar, dan was daar niets van te merken tijdens de live show in de Lotto Arena die er de vaart in hield en een mengeling bracht van revue, concert (er waren behoorlijk wat muzikale acts) en comedy. Een mix die het publiek erg weet te smaken. Tegen de Sterren op Live was het best van al toen er gefreewheeld werd. Guga Baúl en Jonas Van Geel als Otto-Jan Ham en Marc-Marie (Huijbregts) hielden zich niet aan de tekst, Baúl kon de slappe lach niet bedwingen toen Van Geel zelf opmerkte dat ie klonk als een kip én zo vielen ze heerlijk uit hun rol. Baúls nepsnor kwam zelfs even los. Het publiek proestte het uit.

Voetgestamp in de Bourla tijdens het concert van Daan. Als het balkon, dat al jaren onderstut wordt om de zaak op zijn plaats te houden, het maar niet begeeft, denken we terwijl het publiek laaiend enthousiast reageert op een exquis optreden van Daan met hoogten én een minder moment (zo moest een nummer opnieuw ingezet worden). Maar dat ene mindere moment woog niet op tegenover de getoonde klasse tijdens de rest van de set. De zanger die het meeste bekendheid zal genieten door een instrumentaal nummer, was in zijn element in Antwerpen. Toen een fan hem erop wees dat al wie aan de rechterkant (vanuit het zichtpunt van Daan bekeken weliswaar) van het balkon zat, hem niet kon zien, antwoordde hij laconiek: “Dat is om politieke redenen. U had maar voor links moeten kiezen. Neen, de muziek is groter dan de man zelf” zo suste hij. Al moet gezegd dat Daan flair heeft, podiumuitstraling, en ja ook wat acteertalent (niet voor niets was ie in de schouwburg van het Toneelhuis te gast). En dat, dat wil je gewoon kunnen zien. De ironie spatte er wel vaker af tijdens het optreden maar hij eerde ook helden: Wim Mertens (Housewife toonde dat het een knap staaltje minimal music is), Icon had dan weer Johnny Cash in zich, Parfaits Mensonges ademde met zijn ingehouden sensualiteit (als een doek die op een trom het geluid wat dempen moet) Gainsbourg en Birkin uit, terwijl andere songs verwezen naar Joe Dassin (Marie-Jeanne) of zelfs Aznavour (J’en déduis que je t’aime).

Futuristisch, psychedelisch en uniek. Deze drie termen vatten het experimentele hiphopduo Shabazz Palaces mooi samen. Hun identiteit hebben ze in het begin geheim gehouden, maar achteraf bleek dat ex-Digable Planets rapper Ishmael ‘Butterfly’ Butler en Tendai Maraire de breinen zijn achter dit project.

Flying Lotus mag zonder twijfel een geniale muziekvirtuoos genoemd worden na zijn dromerige set in het Koninklijk Circus in Brussel. De harmonieuze samples en zéér dansbare beats in combinatie met psychedelische visuals sleuren je moeiteloos mee in zijn persoonlijke droomwereld. De voorprogramma’s slaagden erin het publiek goedkeurend heen en weer te laten wiegen, FlyLo bracht mensen daarentegen in een soort van muzikale roes. Iets wat helemaal niet vanzelfsprekend is in het experimentele hip-hop-genre. FlyLo kan soms wat twijfelachtig overkomen in zijn albums, maar over zijn live-reputatie valt er niet te discussiëren.