De Ierse alternatieve rockgroep Therapy? uit Belfast is na drie jaar stilte terug met een nieuwe plaat ‘Disquiet’. Met deze laatste telt hun discografie nu liefst 14 studioalbums. Momenteel tourt de band doorheen Europa om hun laatste plaat voor te stellen. Alhoewel ze vooral in de UK optreden voor deze tournee, doen  ze ook nog haltes in Nederland, België en Duitsland.

De Mens heeft met ”Nooit genoeg” zijn elfde album uit na een break van twee jaar. De mannen moesten enerzijds nog wat bekomen van hun verjaardagstournee de Mens 20 die iets langer dan voorzien was van 2012 tot 2013 duurde. Daarnaast waren ze bezig met werken aan het nageslacht, wat enige inspanning vergt. Volgens frontman Frank Vander linden is de Mens met nieuw samengestelde gezinnen opgeteld goed voor een voetbalploegje aan kinderen.  De Mens zelf breidde ook uit en werd van een trio een kwartet met Frank Vander linden op zang en gitaar, Michel De Coster op bas, Dirk Jans op drums en nieuwkomer – al tourde hij ook mee tijdens de verjaardagsconcerten – David Poltrock op toetsen. In de Roma toonde de Mens dat niets menselijks hen vreemd is en ze technische problemen te baas kunnen. En hoewel ze passen voor alle sterrendom en het opgehemeld worden door recensenten met een zekere cool en relativeringsvermogen kunnen nuanceren, stegen ze toch lichtjes boven hun “niet te succesvol willen zijn”-formule uit in de Roma al was dat vooral op het einde van de rit.

Het nieuwste album ‘From Clay To Figures’ van de Gentse band Amatorski mag volgens Focus Knack dan verkozen zijn tot het beste Belgische album, live optreden schijnt nog niet hun sterkste kant te zijn. De locatie speelde hierin misschien ook een rol. Het Depot was weer eens mager gevuld en trekt kennelijk enkel minder uitbundige mensen aan. Bij het opkomen verwelkomde zangeres Inne Eysermans de zaal met: “Dag Leuven”. Hier werd weinig tot niet op gereageerd en vanuit de PA moest een welkomstapplausje ingezet worden. Even leek het alsof de twijfel bij het publiek hoorde bij het begin van de set. Maar helaas was dit de voorbode van een optreden dat enkel kan worden bestempeld met het woord ‘saai’.

Chaz Bundick of Toro Y Moi, afkomstig uit South Carolina, is geen nieuw gezicht in de muziekwereld. Zijn eerste album ‘Causers of This’ zag het licht in 2010. Hij heeft ondertussen al drie studio albums uitgebracht. Bundick gaf vorig jaar al lichtjes weg dat hij zijn muzikale horizon wou verbreden. Onder zijn alias ‘Les Sins’ heeft hij een electronica album gemaakt, genaamd ‘Michael’. En op 7 april verschijnt zijn nieuwe plaat ‘What For?. Geen electronica invloeden van zijn alter ego in dit nieuwe album. De voorgaande platen van Bundick zijn synthesizergerichte soul met een vleugje R&B en funk. Ook zitten er invloeden van indiepop in en daardoor kreeg Toro Y Moi de stempel van chillwave op zich gedrukt.

Soms moet je een tekst gewoon zijn werk laten doen en met moet de schoonheid van een melodie in eenvoud kunnen klinken. Daarom had Axelle Red besloten om in haar “Acoustic”-tour de violen, drums, bas en elektrische gitaren thuis te laten en het podium op te trekken met alleen een buffetpiano, akoestische gitaren en een trompet. Het gaf klassiekers als “Sensualité” en “Temps pour nous” een hele andere klank en deed de tekst van liedjes als “Présidente” en “Toujours” heel goed uit de verf komen. Wigbert Van Lierde leverde schitterend werk op gitaar en dobro en de klanken van Yves Fernandez Solino’s trompet en bugel gaven soms net dat beetje extra warmte mee aan de muziek. We zouden bijna zeggen dat ze met glans in haar opzet geslaagd was, ware het niet dat ze te vaak slecht verstaanbaar was waardoor de inhoud van sommige teksten jammer genoeg in het water viel.